התקווה

הימנון התּקווה (פֿון העברעאיש: די האָפֿענונג) איז דער נאַציאָנאַלער הימן פֿון דער מדינת ישׂראל. דער טעקסט פֿונעם הימן איז דער ערשטער קופּלעט מיטן רעפֿרען פֿון אַ ‫פּאָעמע‬ "תקװתּנו", װאָס איז געשריבן געװאָרן דורך נפתלי הערץ אימבער אין 1878. די מעלאָדיע שטאַמט פֿון אַ רומענישן ניגון, װאָס אַלײן קומט פֿון אַן ‫איטאַליעניש‬ ליד פֿון 16טן י״ה.

טעקסט

דער אָריגינאַלאַראַבישע איבערזעצונגיידישע איבערזעצונג
כָּל עוֹד בַּלֵּבָב פְּנִימָהطالما في القلب تكمن،ביז ווילאַנג אין האַרצן אינעװײניק,
נֶפֶשׁ יְהוּדִי הוֹמִיָּהنفس يهودية تتوق،די ייִדישע ‫נשמה‬ ברומט,
וּלְפַאֲתֵי מִזְרָח, קָדִימָהوللأمام نحو الشرق،און צו די עקן פֿון מיזרח, פֿאָראױס,
עַיִן לְצִיּוֹן צוֹפִיָּה -
عين تنظر إلى صهيون.
אַן אױג נאָך ציון בליקט,
עוֹד לֹא אָבְדָה תִּקְוָתֵנוּأملنا لم يضع بعد،אונדזער האָפֿענונג איז נאָך נישט פֿאַרלױרן,
הַתִּקְוָה בַּת שְׁנוֹת אַלְפַּיִםأمل عمره ألفا سنة،די האָפֿענונג פון צװײ טױזנט יאָר
לִהְיוֹת עַם חָפְשִׁי בְּאַרְצֵנוּأن نكون أمّة حرّة في بلادنا،צו זײַן אַ פֿרײַ פֿאָלק אין אונדזער לאַנד,
אֶרֶץ צִיּוֹן וִירוּשָׁלַיִם.بلاد صهيون وأورشليم القدس.אין לאַנד פֿון ציון און ירושלים.

אָריגינעל טעקסט פון הַתִּקְוָה‎‎

הַתִּקְוָה איז באזירט אויף אַ ליד קאַנסיסטינג פון צען ווערסעס געשריבן דורך נפתלי הערץ אימבער.הייַנט, נאָר דער ערשטער פסוק און די כאָר זענען געניצט אין דעם נאציאנאלן הימען.ליסטעד אונטן זענען די אָריגינעל העברעיש ליריקס, אַן אַראַביש איבערזעצונג, און אַ ייִדיש איבערזעצונג פון דער פּאָעמע.

העברעישייִדיש איבערזעצונגאַראַביש איבערזעצונג
–I–
כל עוד בלבב פנימהווי לאַנג ווי אין האַרץما دام في القلب، داخل،
נפש יהודי הומיהא אידישע נשמה בענקט נאָך,روح اليهودية لا يزال يتوق،
ולפאתי מזרח קדימהאון פאָרויס, קעגן מזרח-זייַט,وما بعده، تحقيقا لهذه الغايات من الشرق،
עין לציון צופיהאַן אויג קוקט נאָך צו ציון;العين لا تزال تبدو نحو صهيون؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
עוד לא אבדה תקותנואונדזער האָפענונג איז נאָך ניט פאַרפאַלן,ليس لدينا أمل فقدت حتى الآن ،
התקוה הנושנהדי אלטע האָפענונג,على أمل القديمة،
לשוב לארץ אבותינוצו אומקערן צום לאַנד פון אונדזערע אבות,للعودة الى أرض آبائنا،
לעיר בה דוד חנה.די שטאָט ווו דוד האָט גערוט.المدينة حيث نزلوا ديفيد.
 
–II–
כל עוד דמעות מעינינוווי לאַנג ווי טרערן פון אונדזער אויגןطالما الدموع من أعيننا
יזלו כגשם נדבות,פליסן ווי קעסיידערדיקע רעגן,تدفق كالمطر خير،
ורבבות מבני עמנואון מאַסן פון אונדזער פֿאָלקوحشود من أبناء بلدنا
עוד הולכים על קברי אבותנאָך באַזוכן קאָוועד די קבֿרים פון (אונדזער) אבות;لا تزال تدفع الضريح في قبور (دينا) الآباء
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–III–
כל עוד חומת מחמדינו;ווי לאַנג ווי אונדזער טייַער וואנטطالما حائطنا الثمينة
לעינינו מופעת,באַװײַזט זיך פֿאַר אונדזער אויגן,يظهر أمام أعيننا،
ועל חרבן מקדשנואון איבער דער צעשטערונג פון אונדזער בית-המקדשوعلى تدمير هيكلنا
עין אחת עוד דומעתאַן אויג גיסט נאָך טרערן;العين لا تزال الآبار مع الدموع؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–IV–
כל עוד מי הירדן בגאוןווי לאַנג ווי די וואסערן פון די ירדן־טײַךطالما أن مياه نهر الأردن
מלא גדותיו יזלואין פֿילקײט פֿליסט איבער די ברעג,في الامتلاء تضخم بنوكها،
ולים כנרת בשאוןאון (אַראָפּ) צו דעם ים פון גלילو (لأسفل) إلى بحر الجليل
בקול המולה יפֹלו;מיט מהומהדיקע ראַש פאַלן;مع سقوط الضوضاء الصاخبة؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–V–
כל עוד שם עלי דרכיםווי לאַנג ווי אויף די ומפרוכפּערדיק כייווייזطالما على الطرق السريعة جرداء
שער יכת שאיהדי דערנידעריקט שטאָט טויערן צייכן,وخاشعة مارك مدينة غيتس،
ובין חרבות ירושליםאון צווישן די חורבות פון ירושליםوبين أنقاض القدس
עוד בת ציון בוכיהא טאָכטער פון ציון נאָך געשרייען;ابنة صهيون لا يزال يبكي؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–VI–
כל עוד דמעות טהורותווי לאַנג ווי ריין טרערןوالدموع طالما الصرفة
מעין בת עמי נוזלות,שטראָם פון די אויג פון אַ טאָכטער פון מיין פאָלק,تدفق من عين ابنة أمتي،
ולבכות לציון בראש אשמורותאון צו טרויערן פֿאַר ציון אין די וואַך פון נאַכטوحدادا على صهيون في ليلة ووتش
עוד תקום בחצי הלילות;זי נאָך גייט אין די מיטל פון די נעכט;فهي تستيقظ لا يزال في منتصف ليلة وليلة؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–VII–
כל עוד נטפי דם בעורקינוווי לאַנג ווי טראפנס פון בלוט אין אונדזער וועינסطالما قطرات من الدم في عروقنا
רצוא ושוב יזלופליסן צוריק און אַרויס,تدفق ذهابا وإيابا،
ועלי קברות אבותינואון אויף די גרייווז פון אונדזער אבותوبناء على قبور آبائنا
עוד אגלי טל יפלודעוודראָפּס נאָך פאַלן;قطر الندى لا تزال تقع؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–VIII–
כל עוד רגש אהבת הלאוםווי לאַנג ווי די געפיל פון ליבע פון לאַנדطالما أن الشعور بالحب الأمة
בלב היהודי פועם,טהראָבס אין די האַרץ פון דער אידالدقات في قلب اليهودي،
עוד נוכל קוות גם היוםמיר קענען נאָך האָפן אַפֿילו הייַנטويمكننا أن نأمل تزال حتى اليوم
כי עוד ירחמנו אל זועם;אַז אַ ווראַטהפול גאָט זאל נאָך האָבן רחמנות אויף אונדז,وهذا قد والله غاضب لا تزال ارحمنا؛
 
פזמון רעפרעןالامتناع
 
–IX–
שמעו אחי בארצות נודִיהערן, אָ מיינע ברידער אין די לענדער פון גלות,اسمع يا اخوتي في بلاد المنفى،
את קול אחד חוזינו,דער קול פון איינער פון אונדזער וויזשאַנעריז,صوت واحد من أصحاب الرؤية لدينا،
כי רק עם אחרון היהודִי(ווער דערקלערט) אַז נאָר מיט דער זייער לעצטע איד -(الذي يعلن) وهذا فقط مع آخر يهودي جدا --
גם אחרית תקותנובלויז דאָרט איז דער סוף פון אונדזער האָפענונג!فقط هناك نهاية للأمل لدينا!
 
פזמון רעפרען'الامتناع
–X– (אַנאַפישאַל)
לֵךְ עַמִּי, לְשָׁלוֹם שׁוּב לְאַרְצֶךָאיר מענטשן, שלום פֿאַר דיין לאַנד ווידער,أيها الناس، والسلام لبلدكم مرة أخرى،
הַצֱּרִי בְגִלְעָד, בִּירוּשָׁלַיִם רוֹפְאֶךָ,באַלזאַם אין גילעאַד, ירושלים דאָקטערبلسم في جلعاد، القدس الطبيب،
רוֹפְאֶךָ יְיָ, חָכְמַת לְבָבוֹ,אייער דאָקטאָר איז, די חכמה פון זייַן האַרץ,الطبيب الخاص بك ، والحكمة من قلبه،
לֵךְ עַמִּי לְשָׁלוֹם, וּרְפוּאָה קְרוֹבָה לָבוֹא...איר פעלקער פֿאַר שלום, מעדיצין איז אָט - אָט ...كنت الشعوب من أجل السلام، والطب وشيك...

תהילים קכ"ו

” שִׁיר, הַמַּעֲלוֹת: בְּשׁוּב יְהוָה, אֶת-שִׁיבַת צִיּוֹן-- הָיִינוּ, כְּחֹלְמִים. אָז יִמָּלֵא שְׂחוֹק, פִּינוּ-- וּלְשׁוֹנֵנוּ רִנָּה: אָז, יֹאמְרוּ בַגּוֹיִם-- הִגְדִּיל יְהוָה, לַעֲשׂוֹת עִם-אֵלֶּה. הִגְדִּיל יְהוָה, לַעֲשׂוֹת עִמָּנוּ-- הָיִינוּ שְׂמֵחִים. שׁוּבָה יְהוָה, אֶת-שבותנו (שְׁבִיתֵנוּ)-- כַּאֲפִיקִים בַּנֶּגֶב. הַזֹּרְעִים בְּדִמְעָה-- בְּרִנָּה יִקְצֹרוּ. הָלוֹךְ יֵלֵךְ, וּבָכֹה-- נֹשֵׂא מֶשֶׁךְ-הַזָּרַע: בֹּא-יָבֹא בְרִנָּה-- נֹשֵׂא, אֲלֻמֹּתָיו.” (תהילים קכ"ו)