Gail Borman
Gail Borman (talaffuzi: Geyl Bormen; 1963-yil 25-aprelda tugʻilgan) — ingliz sobiq futbolchisi, Donkaster Belles klubida oʻynagan. U jurnalist Pete Davies, „I lost my Heart to the Belles“ kitobining muallifi tomonidan tezkor va nafis Angliya hujumchisi sifatida tasvirlangan edi[1].
| Shaxsiy maʼlumot | |||
|---|---|---|---|
| Tavallud sanasi | 25-aprel 1963-yil | ||
| Tavallud joyi | Angliya | ||
| Ampluasi | Hujumchi | ||
| Professional faoliyati* | |||
| Yillar | Jamoa | Isht. | (Gol.) |
| Reckitts W.F.C. | |||
| 1984–1987 | Rowntree W.F.C. | ||
| 1987–2003 | Doncaster Belles | ||
| Milliy terma jamoa | |||
| Angliya | |||
| *Professional klublardagi gollari (ichki chempionat) | |||
Klublardagi faoliyati
1991-92 yillarda Borman Karen Walker bilan birgalikda 17 ta gol urdi, Doncaster Belles ilk milliy divizionida yetakchilik qilgan[2]. Keyingi mavsumda Borman Arsenal darvozaboniga gol ura olmadi, Belles WFA kubogi finalida janubdagi raqiblariga 3 – 0 hisobida yutqazdi[3]. 1994-yilda Belles va Borman Glanford Parkda boʻlib oʻtgan finalda Knowsley Unitedni magʻlub etib, Kubokni qaytarib olishdi[4].
Borman keyingi yillar davomida klubda faoliyatini davom ettirdi va 2000- va 2002-yillarda Bellesning Ayollar Kubogi finalida zaxira oʻyinchisi sifatida tanlandi[5][6]. Menejer Julie Chipchase 2003-yil iyun oyida Leeds Unitedga joʻnab ketganida, Borman menejer vazifasini bajaruvchi lavozimni egalladi[7]. Keyin u yangi xoʻjayin John Buckleyning yordamchisi boʻldi[8].
Terma jamoalardagi faoliyati
Borman Angliyani yuqori saviyada himoya qildi. U 1992-yil avgust oyida McDiarmid Parkda Shotlandiya ustidan 2 – 0 hisobida gʻalaba qozongan oʻyinda dubl qayd etishga muvaffaq boʻldi[9].
Borman 1995-yilgi FIFA ayollar oʻrtasidagi jahon chempionatini tizzasidan olgan jarohati tufayli oʻtkazib yubordi. U 1995-yil noyabr oyida xalqaro maydonga qaytdi; Valleyda Xorvatiya ustidan 5–0 hisobidagi gʻalabali oʻyinda soʻnggi toʻqqiz daqiqani Borman oʻrniga Karen Farley oʻynadi[10].