Al-Sabah duosi
Al-Sabah duosi (arabcha: دُعاء الصَّباح) (soʻzma-soʻz Saboh duosi means: tong otilishi degan maʼnoni anglatadi) shialarning birinchi imomi Ali ibn Abu Tolib tomonidan ertalab oʻqilishi tavsiya etilgan duodir[1]. Bu duoni 646-yilning 28-sentyabrida (hijriy 25-yil zilhijja oyining 11-sanasida)[2] Islom paygʻambari Muhammad ibn Abdullohdan saboq olgan Ali ibn Abu Tolib yozgan. Al-Sabah duosini Muhammad-Baqir Majlesiy oʻzining „Bihorul-anvar“ va „Saloh“ kitoblarida zikr qilingan. Yahyo ibn Qosim Alaviyning (VII asr) risolasida bu duoning nusxasini kufiy xatida Imom Alining oʻzi yozganligi iddao qilinadi[3]. Sabah duosi[4] bilan bogʻliq eng qadimiy tasdiq Sayid Ali ibn al-Husayn ibn Hesan ibn al-Baqiy al-Qurashiy tomonidan 1255-yilda (hijriy 653-yil) yozilgan „Ixtiyor al-Misboh“ kitobi hisoblanadi.
.jpg)
Bu namoz Amir al-Moʻminin duosi[5][6][7] nomi bilan ham tanilgan va mazkur namozdagi koʻpchilik holatlar[8][9] oʻzaro mos keladi. „Qur’on va islom rivoyatlari“[10][11] taʼlimotlari va boshqa duolarda ham u haqida zikr qilingan. Muhammad-Baqir Majlesi bu duoni bomdod namozidan keyin oʻqishni tavsiya qilgan. Sayyid ibn Boqiy ham bomdod nafl namozidan keyin oʻqishlikni tavsiya etgan[3].
