En iyinin hayatta kalması
"En iyinin hayatta kalması",[1] Darwinci evrim kuramının en temel mekanizması olan doğal seçilimi anlatmak için kullanılan bir tümcedir. Burada, hayatta kalan "iyiler" ifadesi, çevreye olan uyumları göz önünde bulundurularak nesillerini devam ettirebilenlere gönderimde bulunur.
Charles Darwin'in Türlerin Kökeni kitabını okuduktan sonra Herbert Spencer, kendi ekonomik kuramları ile Darwin'in biyolojik kuramları arasında bir paralellik bulduğu Biyolojinin İlkeleri başlıklı kitabında şunları yazmıştır: "Burada mekanik terimlerle ifade etmeye çalıştığım en iyinin hayatta kalması, Darwin Beyefendi'nin 'doğal seçilim' veya yaşam mücadelesinde tercih edilen ırkların korunması dediği şeydir."[2]
Darwin, Alfred Russel Wallace'ın Spencer'in "en iyinin hayatta kalması" ifadesini "doğal seçilim"in yerine koyma önerisine olumlu yanıt vermiştir. 1868'de yayımlanan kitabında Darwin ifadeyi benimsemiştir.[3] Türlerin Kökeni'nin 1869'da yayımlanan beşinci baskısında ifadeyi bizzat kullanmış[4][5] ve "yakın bir çevre için çok iyi tanımlanmış" diyerek övmüştür.[6][7]