Meson

Sa pisikang partikula, ang isang meson ( /ˈmiːzɒn,_ˈmɛzɒn/) ay isang uri ng partikulang subatomikong hadroniko na binubuo ng pantay na bilang ng mga quark at antiquark, na kadalasang isa sa bawat isa, magkasamang nakagapos ng interaksiyong malakas. Dahil binubuo ang mga meson ng subpartikulang quark, mayroon silang makabuluhang pisikal na laki, isang diyametro ng halos isang pemtometro (10⁻¹⁵ m),^[1] na mga 0.6 beses ang laki sa proton o neutron. Hindi matatag ang lahat ng meson, na ang pinakamahabang tumagal ay hanggang sa iilang ikasampung ng isang nanosegundo. Nabubulok ang mga mas mabigat na mga meson sa mas magaang meson at sa huli, sa mas matatag na mga elektron, neutrino at poton.

Sa labas ng nukleyo, lumilitaw lamang ang mga meson sa kalikasan bilang mga produktong may maikling tagal ng napakataas na enerhiyang mga banggaan sa pagitan ng mga partikula na gawa sa quark, tulad ng mga sinag kosmiko (mataas na enerhiyang mga proton at neutron) at materyang baryoniko. Nakagawiang artipisyal na gawin ang mga meson sa mga siklotron o ibang mga akselerador ng partikula sa mga pagbabangga ng mga proton, antiproton, o ibang partikula.

Nilikha ang mas mataas na enerhiya (mas malaki at mabigat) na meson saglit sa Big Bang, subalit hindi inisip na may gampanin sa kalikasan ngayon. Bagaman, ang mga ganitong mabigat na meson ay regular na nililikha sa mga eksperimento sa akselerador ng partikula na sinisiyasat ang kalikasan ng mas mabigat na quark na binubuo ng mas mabigat na meson.