Io (buwan)

Ang Io /ˈ./, o Jupiter I, ay ang pinakaloob at ikatlong pinakamalaki sa apat na buwang Galileo ng planetang Jupiter. Ito rin ang ikaapat na pinakamalaking buwan sa sistemang solar, na may densidad ng lahat ng mga ito, at may mababang dami ng tubig (sa pamamagitan ng atomikong rasyo) ng kahit anong kilalang bagay na pang-astronomiya sa Sistemang Solar. Natuklasan ito noong 1610 ni Galileo Galilei at pinangalan sa pang-mitolohiyang karakter na si Io, isang babaeng pari ni Hera na naging isa sa mga kalaguyo ni Zeus.

Io
Io
Larawan ng Io na nakunan ng Galileo sa pamamagitan ng mga color-filter upang mabigyan ang larawan ng katumbas na pagkakakulay ayon sa mata ng isang tao.
Discovery
Nadiskubre niGalileo Galilei
Nadiskubre noong8 Enero 1610
Katangian ng Pagorbit (Epoch J2000)
Hamak na Radyus421,700 km [1]
Isentrisidad0.0041
Periapsis420,000 km
Apoapsis423,400 km
Panahon ng pag-orbit1.769 d
(42 oras 152 853.504 7 segundo)
Belosidad ng pag-orbit sa planeta17.334 km/s (mga tips na galing sa pinakahabang axis)
Ingklinasyon0.05° (sa ekwador ng Hupiter)
0.046° (sa lokal na Laplace plane)
2.21° (papuntang ecliptic)
Buwan ngHupiter
Pisikal na Katangian
Kalahating-Sukat sa Ekwador1,821.3 km (0.283 na Daigdig)
Dimensiyon3,660.0 × 3,637.4 × 3,630.6 km3
Bulto~ 2.53×1010km3
Bigat8.9319×1022 kg
Hamak na kasiksikan3.528 g/cm³
Surpasyong grabidad sa Ekwador1.796m/s²
Belosidad nang pagtakas2.558 km/s (2,558 m/s)
Panahon ng pag-ikot sa aksissynchronous
Habong ng aksis
Albedo0.63 ± 0.02
Surpasyong temperatura≈ 90 K hanggang 130 K
Katangian ng Atmospera
Atmosperang presyurbabahagya
Komposisyon90% sulfur dioxide

Sa higit nitong 400 aktibong mga bulkan, ang Io ang pinakaaktibong bagay pang-heolohiya sa Sistemang Solar.[2][3][4]

Loob ng Io

Mga sanggunian