สตรีตเรเซอร์ (วิดีโอเกม พ.ศ. 2537)

สตรีตเรเซอร์เป็นเกมแข่งรถโกคาร์ตที่ผสมการแข่งรถเข้ากับความรุนแรง^[3] ตัวละครสามารถโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยหมัดของพวกเขา และต้องหลีกเลี่ยงวัตถุระเบิดที่เกลื่อนไปทั่วสนาม^[3][8] ตัวละครในเกม (รวมถึงเซิร์ฟ ซิสเตอร์ และแฟรงก์ อินสไตน์)^[9] มีพลังพิเศษ เช่น สครีมมิงแบนชี, แบทโมบิล,^[9] พรมวิเศษ และเครื่องบินปีกสามชั้น^[6]

เกมดังกล่าวมีความสามารถในการแข่งชิงแชมป์ต่าง ๆ โดยเริ่มจากบรอนซ์แชมเปียนชิป และก้าวไปสู่การแข่งที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากนี้ ยังมีโหมดตัวต่อตัวอื่นให้เลือกเช่นกัน^[8] เกมจะให้คะแนนสำหรับตำแหน่งการแข่งรอบสุดท้าย โดยมีคะแนนโบนัสมอบให้สำหรับรางวัล เช่น รอบที่เร็วที่สุด ผู้แข่งที่มีคะแนนมากที่สุดหลังจากการแข่งทั้งหมดจะเป็นแชมป์^[3] เกมดังกล่าวมีโหมด "รัมเบิล" ซึ่งผู้เล่นพยายามบังคับให้ฝ่ายตรงข้ามตกเวที^[3] ส่วนโหมด "ซ็อกเกอร์" เป็นการแข่งฟุตบอลที่เปิดรับคนทั่วไปโดยมีโกลเดียว และผู้เล่นเข้าปะทะด้วยการชนกับฝ่ายตรงข้าม^[8]

เช่นเดียวกับเกมแข่งรถหลาย ๆ เกม ปัญญาประดิษฐ์ในสตรีตเรเซอร์จะปรับตัวเองตามประสิทธิภาพของผู้เล่น ซึ่งจะเอาชนะได้ยากขึ้นหากผู้เล่นทำได้ดี และง่ายต่อการเอาชนะหากผู้เล่นทำผิดพลาด^[10]

จุดขายหลักประการหนึ่งของเพลย์สเตชัน และเซกา แซตเทิร์น ซึ่งเป็นเวอร์ชันต่อมาคือพวกเขาสนับสนุนผู้เล่นได้ถึงแปดคนบนการแบ่งหน้าจอ ซึ่งโดยปกติแล้วจะทำให้เกมช้าลงจนไม่สามารถเล่นได้บนฮาร์ดแวร์เกมในยุคเดียวกัน^[10][11]

การตอบรับ
คะแนนปฏิทรรศน์ สิ่งพิมพ์เผยแพร่ คะแนน อิเล็กทรอนิกเกมมิงมันทลี 7/10 (เพลย์สเตชัน)[12] เกมสปอต 5.8/10 (เพลย์สเตชัน)[3] เนกซ์เจเนอเรชัน (เพลย์สเตชัน)[14] อามิกาฟอร์แมต 45 เปอร์เซ็นต์ (อามิกา)[6] ซียู อามิกาแมกกาซีน 87 เปอร์เซ็นต์ (อามิกา)[13] เซกา แซตเทิร์น แมกกาซีน 82 เปอร์เซ็นต์ (เซกา แซตเทิร์น)[15]

ซาราห์ เนด แห่งนิตยสารเกมโปรได้วิจารณ์เวอร์ชันซูเปอร์แฟมิคอมอย่างคลั่งไคล้ โดยกล่าวว่าคุณลักษณะดังกล่าวมีรูปแบบการเล่นที่คล้ายกับซูเปอร์มาริโอคาร์ต แต่ "ดียิ่งกว่า" เธอยกย่องเส้นทางแห่งจินตนาการที่มีให้เลือกมากมาย อาวุธพิเศษเฉพาะสำหรับตัวละครแต่ละตัว โหมดผู้เล่นสี่คน "ตัวต่อตัวต่อตัวต่อตัว", ความสามารถในการดูการแข่งซ้ำจากทุกมุม, กราฟิก, การควบคุมที่ราบรื่น รวมถึงโหมด "รัมเบิล" และ "ซ็อกเกอร์" เธอสรุปว่า "ยูบิซอฟต์เอาชนะตัวเองด้วยผู้ชนะการแข่งรายนี้"^[16]

สตรีตเรเซอร์เป็น "เกมซูเปอร์แฟมิคอมอันดับต้น ๆ"^[6] และ "ประสบความสำเร็จอย่างสูง" ในเมกาไดรฟ์ตามที่นิตยสารอามิกาฟอร์แมตระบุ^[17] ส่วนในการรีวิวเวอร์ชันอามิกา แอนดี สมิธ จากนิตยสารอามิกาฟอร์แมตได้บ่นเกี่ยวกับโหมดฟุตบอลว่า: "รถของคุณเคลื่อนที่ราวกับว่ามันอยู่ในร่องลึก ในขณะที่คนอื่น ๆ ดูเหมือนจะอยู่บนรางที่มีคราบไขมัน" ผู้วิจารณ์กล่าวว่าโหมดฟุตบอลนั้น "แปลกประหลาดและว่ากันตามความจริงแล้ว ไม่ค่อยสนุก" เขาเห็นว่าโหมดรัมเบิลนั้น "น่าตื่นเต้นน้อยกว่า" และกล่าวถึงเกมโดยรวมว่า "ไม่ใช่ว่ามันเป็นหมูที่สมบูรณ์หรืออะไรก็ตาม มันแค่ว่าให้คำมั่นสัญญามากมายและจัดการได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น" สมิธกล่าวว่า "ลู่ที่ดี" ของเวอร์ชัน "เกมซูเปอร์แฟมิคอมอันดับต้น ๆ" ได้รับการ "สังเวย" สำหรับ "ความเร็วที่เหมาะสม" และบ่นว่าความเร็วนี้ทำลายกลไกการเข้าโค้ง เขาบอกว่ากราฟิกฉากหลังนั้นน่าดึงดูดใจ แต่แอนิเมชัน "กระตุก" และเขียนว่า: "ทำได้ดีมากหนู คุณได้สร้างเกมแข่งรถไร้สาระ ที่มีฉากหลังที่สวยงาม" เขายังเห็นว่าเสียงดนตรีนั้น "แย่มาก" และเอฟเฟกต์เสียง "ห่วย"^[6] ขณะที่นิตยสารซียู อามิกาแมกกาซีน บ่นว่าลู่นั้นตื้น แต่ได้โต้แย้งว่าเกมดึงดูดใจในการต่อสู้กับตัวละครอื่น ๆ ผู้วิจารณ์ดังกล่าวได้ตั้งข้อสังเกตถึงการกระทำที่ "ค่อนข้างเข้มข้น" ของโหมดรัมเบิล และกล่าวว่าโหมดฟุตบอลไม่ได้เป็นไปตามศักยภาพของมัน แต่เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ "ค่อนข้างสมเหตุสมผล" นิตยสารกล่าวว่าเกมนี้เรียบง่าย แต่ "สนุเป็นบ้า" และยกย่องความหลากหลายของเกม^[13]

เจฟฟ์ คิตส์ ที่วิจารณ์เวอร์ชันเพลย์สเตชันในเว็บไซต์เกมสปอต กล่าวถึงเกมนี้ว่า "ให้ความบันเทิงเล็กน้อย" และกล่าวว่า "ดีพอสำหรับการเช่าช่วงสุดสัปดาห์ แต่ไม่มากไปกว่านั้น"^[3] ส่วนในนิตยสารอิเล็กทรอนิกส์เกมมิงมันทลี ทอดด์ โมวัตต์ ปรบมือให้กับการปรับปรุงอย่างมากที่เห็นในเวอร์ชันเพลย์สเตชัน, การเลือกลู่, อาวุธ และคุณสมบัติผู้เล่นแปดคน ในขณะที่โจ รีบิกกี แย้งว่าลู่นั้น "ไม่น่าสนใจและบางครั้งก็น่าเบื่อ" และนั่น ความสนุกที่นำเสนอโดยอาวุธนั้นเจือจางอย่างรวดเร็ว^[12] ด้านกิเดียนจากนิตยสารเกมโปรเห็นพ้องต้องกันว่าตัวเลือกและคุณสมบัติจำนวนมากถูกโต้แย้งโดยการออกแบบลู่ที่สั้นและรก รวมถึงหน้าจอแยกที่ยากต่อการติดตาม อย่างไรก็ตาม เขายังยกย่องกราฟิกที่เหมือนการ์ตูนและการควบคุมที่ตอบสนองได้ดี และถือว่ามันใช้แทนมาริโอคาร์ตในเพลย์สเตชันได้อย่างดี แม้ว่าเขาจะแนะนำให้ผู้เล่นเกมเช่ามันก่อนตัดสินใจซื้อก็ตาม^[18] เช่นเดียวกับทอดด์ โมวัตต์, นิตยสารเนกซ์เจเนอเรชันถือว่าเวอร์ชันเพลย์สเตชันก้าวกระโดดเหนือเวอร์ชันก่อน ๆ อย่างน่าทึ่ง โดยยกย่องตัวเลือกจำนวนมาก, การควบคุมที่ "ราบรื่นและใช้งานง่าย", แอนิเมชันที่ลื่นไหล และการออกแบบลู่ที่ท้าทาย รวมภึงสรุปว่า "ไม่ใช่เกมขั้นสูงทางเทคนิคหรือแหวกแนวที่สุดของฤดูกาล แต่ก็ยังสามารถจัดการให้สนุกได้"^[14] ส่วนการวิจารณ์เวอร์ชันเซกา แซตเทิร์น กัปตันคาเมรอนจากนิตยสารเกมโปรยกย่องการเคลื่อนไหวที่หลากหลาย แต่ติเตียนว่าหน้าจอแยกทำให้ส่วนของหน้าจอเล็กเกินไปเมื่อมีผู้เล่นมากกว่าสี่คน เขาสรุปว่าเกมนี้ "ไม่ใช่การเช่าที่ไม่ดี มันไม่มีเอกลักษณ์หรือตลกพอที่จะรับประกันการซื้อ"^[19] ร็อบ ไบรต์ จากนิตยสารเซกา แซตเทิร์น แมกกาซีน พบว่า "ตัวละครค่อนข้างไม่มีรสนิยมที่ดีและตัวละครส่วนใหญ่ลอกเลียนแบบ" แต่ยกย่องปัญญาประดิษฐ์ของเกมและความหลากหลายของโหมดเกม เขากล่าวถึงกราฟิกว่า "สวยมากจริง ๆ, มีสีสัน และมีรายละเอียดมาก" แต่กล่าวว่า "การแข่งรถมักจะทำให้คุณรู้สึกว่าถนนกำลังเคลื่อนที่ในขณะที่รถจอดนิ่งอยู่" เขาเปรียบเทียบเกมดังกล่าวกับมาริโอคาร์ต โดยกล่าวว่า "มันขาดการเข้าถึงโดยรวมซูเปอร์แฟมิคอมคลาสสิก และการออกแบบหลักสูตรก็ไม่ค่อยสร้างสรรค์เท่า" เขากล่าวว่า "สตรีตเรเซอร์ยังคงสามารถเล่นได้และมีความท้าทายอย่างมาก รวมถึงสนุกเป็นพิเศษในโหมดหลายผู้เล่น"^[15] ส่วนนักวิจารณ์คนอื่น ๆ ยังตั้งข้อสังเกตว่าเกมนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากมาริโอคาร์ต^[6][13] โดยนิตยสารเอสไควร์กล่าวถึงเกมนี้ว่า "โคลนที่น่าจับตามอง มีตัวการ์ตูนมากกว่าในรูปแบบการแข่งโกคาร์ตที่ไม่มีการระงับที่คุณฝันถึงเมื่อคุณกลับมาจากผับกับเพื่อนฝูงของคุณ"^[20]

บทวิจารณ์สั้น ๆ ของนิตยสารเกมโปร เกี่ยวกับเวอร์ชันเกมบอยระบุว่า "นักแข่งรถตัวน้อยที่เจ๋งคนนี้ให้วิธีการมากมายในการแข่ง ... ตัวละครเป็นการ์ตูน และการแข่งรถที่ดี"^[21]

• Street Racer ที่ MobyGames