ไรแบ็ก
ไรแบ็ก แอลเลน รีฟส์ (Ryback Allen Reeves; 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1981) เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันเจ้าของวลี "Feed Me More" อดีตแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล และอดีตสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัส เคยเข้าร่วมประกวดทัฟ อีนัฟซีซั่น4 และNXTซีซั่น1 และได้ร่วมฝึกทักษะมวยปล้ำกับค่ายต่างๆ รวมถึงFCWค่ายลูกของWWE
| ไรแบ็ก | |
|---|---|
 | |
| ชื่อเกิด | Ryan Allen Reeves |
| เกิด | พฤศจิกายน 10, 1981 Las Vegas, Nevada, U.S. |
| เว็บไซต์ | feedmemore |
| ประวัติมวยปล้ำอาชีพ | |
| ชื่อบนสังเวียน | The Big Guy[1] Ryan Reeves[2] Ryback[2] Skip Sheffield |
| ส่วนสูง | 6 ฟุต 3 นิ้ว (191 เซนติเมตร)[3] |
| น้ำหนัก | 291 ปอนด์ (132 กิโลกรัม)[3] |
| มาจาก | College Station, Texas[3] Las Vegas, Nevada[3] Sin City[3] |
| ฝึกหัดโดย | Catherine Quinn[2] Bill DeMott[4] Ohio Valley Wrestling[4] Jody Hamilton |
| เปิดตัว | 2004 |
ชีวิตวัยเยาว์
รีฟส์เริ่มดูมวยปล้ำตอนอายุ 8 และได้รับอนุญาตให้สั่นกระดิ่งที่โลกสดมวยปล้ำเหตุการณ์สภาและเป็นผู้เข้าพักสั่นระฆังตอนอายุ 12[5][6] อยากที่จะกลายเป็นนักมวยปล้ำอาชีพรีฟส์ เริ่มยกน้ำหนักที่อายุ 12 ปี เขาได้รับฉายา "Silverback" เป็นวัยรุ่นหลังจากที่เพื่อนในวัยเด็กพูดติดตลกว่าเขาคล้ายกับกอริลลาและต่อมานำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อวงของเขา รีฟส์เก่งเบสบอลและฟุตบอลขณะที่เข้าร่วมตะวันตกโรงเรียนมัธยมและ Palo Verde โรงเรียนมัธยม นอกจากนี้เขายังเล่นเบสบอลวิทยาลัยในช่วงปีแรกของเขาที่วิทยาลัยชุมชนในภาคใต้เนวาดา แต่ขาหักและจบลงที่ขาดหายไปสองฤดูกาล รีฟส์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเนวาดาลาสเวกัสและเข้าไปในโปรแกรมการจัดการออกกำลังกาย
ประวัติ
เขาเปิดตัวครั้งแรกในรอว์ 7 มิถุนายน 2010 เป็นสมาชิกกลุ่มเดอะเน็กซัสโดยรุมเล่นงานจอห์น ซีนา, ซีเอ็ม พังก์ และจัสติน โรเบิตส์โฆษกข้างเวที และทำลายโชว์[7] ในซัมเมอร์สแลม (2010) เน็กซัสได้แพ้ให้กับทีม WWE แบบ 7 ต่อ 7 คัดออก[8] ต่อมาไม่นานเขาได้รับอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าจากการปล้ำในเฮาส์โชว์ที่เมืองฮาวาย จนต้องพักเป็นเวลายาวนาน และต้องออกจากกลุ่มเน็กซัส[9][10][11] ในสแมคดาวน์ 6 เมษายน 2012 เขาได้เปิดตัวในนามไรแบ็ก[12][13][14][15] ในช่วงท้ายของรอว์ 24 กันยายน แชมป์ WWE ซีเอ็ม พังก์ เดินกลับเข้าหลังเวทีไปพร้อมกับเข็มขัดแชมป์ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว และไปเล่นงานมิค โฟลีย์จนหมอบลงที่พื้น ก่อนเห็นไรแบ็กยืนจ้องอยู่[16] ในรอว์ 8 ตุลาคม ในแมตช์ไม่มีกฎกติการะหว่างพังก์กับวินซ์ แม็กแมน ไรแบ็กวิ่งออกมาช่วยวินซ์ ทำให้พังก์รีบหนีลงเวที แต่จอห์น ซีนาเข้ามาลากพังก์เหวี่ยงกลับขึ้นเวทีไปโดนไรแบ็กวิ่งมาลาเรียตเต็มๆและจะจับพังก์ใส่ Shell Shock แต่พังก์ดิ้นหลุดแล้วก็หยิบเข็มขัดหนีเข้าไปบนอัฒจรรย์ หลังแมตช์วินซ์ประกาศให้พังก์ตัดสินใจเอาว่าจะเจอกับไรแบ็กหรือซีนา ในเฮลอินเอเซล (2012) และถ้าไม่ตัดสินใจภายใน1สัปดาห์ วินซ์จะตัดสินใจให้เอง ในรอว์ 15 ตุลาคม พังก์ออกมาโม้จนวินซ์ทนไม่ไหว ออกมาประกาศว่าอุตส่าห์ให้โอกาสเลือกคู่ต่อสู้เองแล้วไม่เลือกซักที วินซ์จะเลือกให้เองในช่วงการเซ็นสัญญา และในช่วงการเซ็นสัญญาชิงแชมป์ WWE วินซ์ได้เลือกไรแบ็กให้ชิงแชมป์กับพังก์ พังก์เข้าไปท้าทายไรแบ็กหลังจากเซ็นสัญญาเสร็จ ไรแบ็กเลยจับหัวโขกโต๊ะ แล้วใส่ท่า Shell Shock ปิดรายการ[17] ในเฮลอินเอซล ไรแบ็กได้พ่ายแพ้เป็นครั้งแรกให้กับพังก์[18]
ปี 2013 ได้เปิดศึกกับเดอะชีลด์ ในรอว์ 4 กุมภาพันธ์ ซีนา,ไรแบ็กและเชมัสออกมาล้อมเดอะชีลด์เอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวที แต่แรนดี ออร์ตันนำทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์[19] ในรอว์ 11 กุมภาพันธ์ หลังจากไรแบ็ก,ซีนาและเชมัสเอาไมค์มาพูดโดยไรแบ็กบอกว่าเดอะชีลด์จะต้องตกเป็นเหยื่อของเขา คืนเดียวกันเดอะชีลด์ออกมาท้าทายกลุ่มของซีนา ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์จนหนีกระเจิง ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013)ก็แพ้ให้เดอะชีลด์[20] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29แพ้ให้มาร์ก เฮนรี[21] ในรอว์คืนต่อมาหลังจากที่แชมป์ WWE จอห์น ซีนาชนะเคาท์เอาท์มาร์ก เฮนรี เฮนรีขึ้นมาอัดซีนาแล้วจับใส่ World Stornges Slam เฮนรีเอาเข็มขัดแชมป์มาชูเล่น แต่ไรแบ็กออกมาจัดการเฮนรีจนหนีไป ไรแบ็กฉลองกับซีนาบนเวทีแต่แล้วก็หักหลังซีนาก่อนจะจับใส่ Shellshocked จากนั้นก็เอาเข็มขัดมาชู และกลายมาเป็นฝ่ายอธรรม[22] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)ได้ชิงแชมป์กับซีนาแบบลาสแมนสแตนดิ้ง ปรากฏว่าไม่มีคำตัดสิน โดยไรแบ็กจับซีนาพุ่งชนทะลุมินิตรอนเข้าไปนอนกองกันอยู่ข้างใน กรรมการเห็นท่าไม่ดีเลยยุติแมตช์[23] ในรอว์ 20 พฤษภาคม ไรแบ็กออกมายืนบนรถพยาบาล บอกว่าซีนาแม้จะเป็นแชมป์อยู่แต่ก็ต้องถูกหามออกไปจากสนาม ถึงแม้ว่ามันจะปฏิเสธที่จะขึ้นรถพยาบาล แต่คราวหน้ามันจะไม่มีทางปฏิเสธได้แน่นอน เพราะเขาจะท้าเจอกับซีนาแบบยัดรถพยาบาลในเพย์แบ็ค (2013)[24] ในรอว์ 27 พฤษภาคม ซีนาออกมาและบอกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเป็นแบบนรก3ขุม ทั้งคู่จะต้องปล้ำ3แมตช์ติดกัน จะมีกติกาเงื่อนไขพิเศษแตกต่างกันโดยมีลัมเบอร์แจ็ก, จับฟาดใส่โต๊ะ และจับใส่รถพยาบาล ผู้ที่ได้แชมป์จะต้องชนะ2ใน3แมตช์[25] สุดท้ายก็แพ้ให้ซีนา[26]
ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2013) แมตช์ระหว่างพอล เฮย์แมนและเคอร์ติส แอ็กเซลเจอกับซีเอ็ม พังก์ ไรแบ็กได้มาจับพังก์แบกไปอัดทะลุโต๊ะ จากนั้นก็ลากเฮย์แมนมากดชนะ[27] รอว์คืนถัดมา เฮย์แมนนั่งรถเข็นออกมาโดยมีไรแบ็กคอยรับใช้อย่างใกล้ชิด เฮย์แมนโม้ว่าเขาคือ "สุดยอดที่สุดในโลก" เพราะเขาชนะพังก์ ส่วนไรแบ็กก็บอกว่าเขาเกลียดพังก์ เพราะพังก์เป็นพวกอันธพาล เขาทนดูไม่ได้[28] ในรอว์ 30 กันยายน ไรแบ็กกับเฮย์แมนออกมาที่เวที และเฮย์แมนก็คุกเข่าลงเหมือนจะขอแต่งงาน ก่อนจะถามไรแบ็กว่าจะยอมมาเป็นพวกของเฮย์แมนมั้ย? เสียงเพลงของพังก์ดังขึ้น พังก์วิ่งออกมาแล้วแกล้งทำเป็นลื่นล้มบาดเจ็บ ต้องให้แพทย์เข้ามาดูอาการ ซึ่งตอนแรกเฮย์แมนก็เหมือนจะไม่หลงกลแต่สุดท้ายก็เดินมาดูพังก์ใกล้ๆแล้วก็โดนพังก์คว้าไม้เคนโด้ฟาดเข้าจนได้ แอ็กเซลวิ่งออกมาช่วยแต่ก็โดนไล่ฟาด จนไรแบ็กกับเฮย์แมนต้องหนีไป ปล่อยให้แอ็กเซลโดนฟาดยับเยินอยู่คนเดียว ในแบทเทิลกราวด์ (2013)แพ้ให้พังก์[29] ในเฮลอินเอเซล (2013) พังก์เอาชนะไรแบ็กกับเฮย์แมนไปได้ในแฮนดิแคป เฮลอินเอเซล และจบเรื่องราว[30] ต่อมาได้แทกทีมกับแอ็กเซลในชื่อทีมไรแบ็กเซล ในทีแอลซี (2013) ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม WWE 4 เส้าคัดออก แต่ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์มาได้[31] ก่อนเริ่มรายการเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30ไรแบ็กเซลได้ปล้ำชิงแชมป์แท็กทีม 4 เส้าแบบคัดออก แต่ก็ยังไม่สามารถคว้าแชมป์ได้[32] ในเดือนสิงหาคม 2014 ไรแบ็กได้ประกาศผ่านทวิตเตอร์ว่าเขาจะต้องหายไปจาก WWE สักระยะเพื่อไปสะสางปัญหาบาดเจ็บที่เรื้อรังมานาน
ในรอว์ 27 ตุลาคม ไรแบ็กได้รีเทิร์นกลับมาจากอาการบาดเจ็บออกมาขึ้นปล้ำท่ามกลางเสียงแฟนๆตะโกน Feed Me More! โดยแมตช์แรกเอาชนะโบ ดัลลัสไปได้อย่างรวดเร็วด้วยท่า Shellshocked ในรอว์ 10 พฤศจิกายน ไรแบ็กประกาศจะเข้าร่วมทีมดิออธอริตีเจอกับทีมซีนาในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014) คืนเดียวกันได้มีแมตช์กับซีนาโดยไรแบ็กถูกปรับแพ้ฟาล์วเพราะเคนขึ้นมาทำร้ายซีนา หลังแมตช์ไรแบ็กไม่พอใจเลยมาผลักเคนและทำท่าจะมีเรื่องกัน เซท รอลลินส์จะขึ้นมาห้ามแต่โดนไรแบ็กต่อยร่วงไป ก่อนถูกเคนถีบกลิ้งตกเวทีไป จากนั้นทีมออธอริตีก็รุมกระทืบซีนา เชมัสกับบิ๊กโชว์ออกมาช่วยซีนา แต่คนน้อยกว่าเลยโดนรุมกระทืบซะเละ สุดท้ายไรแบ็กฟื้นขึ้นมาช่วยซีนาไล่อัดพวกออธอริตี ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ทีมซีนาสามารถเอาชนะทีมออธอริตีไปได้ ทำให้ออธอริตีต้องหมดอำนาจลง แต่ไม่นานออธอริตีก็ได้กลับมาจากคำสั่งของซีนา ต่อมาในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2015)ได้คว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลเป็นสมัยแรก และเป็นเข็มขัดเส้นแรกของเขาใน WWE[33] ในเดือนกรกฎาคม 2015 ไรแบ็กได้มีอาการติดเชื้อแบคทีเรียที่เข่าข้างขวา โชคดีที่การติดเชื้อนั้นถูกตรวจพบก่อนจะร้ายแรง ทำให้ต้องหายจากการปล้ำไปสักพัก ก่อนจะกลับมาในรอว์ 10 สิงหาคม[34] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2015)เสียแชมป์ให้เควิน โอเวนส์[35] ไรแบ็กได้เป็นฝ่ายอธรรมและได้ชิงแชมป์ยูเอสกับคาลิสโตในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32แต่ไม่สำเร็จ ก่อนจะรีแมตช์ในเพย์แบ็ก (2016)แต่ก็แพ้อีกครั้งเป็นแมตช์สุดท้ายก่อนจะประกาศแยกทางกับ WWE ผ่านอินสตาแกรม[36]
แชมป์และรางวัล
- Heroes and Legends Wrestling
- Ohio Valley Wrestling
- OVW Heavyweight Championship (1 time)[39]
- Pro Wrestling Illustrated
- Feud of the Year (2010)[40] The Nexus vs. WWE
- Most Hated Wrestler of the Year (2010)[41] As part of The Nexus
- Most Improved Wrestler of the Year (2012)
- Ranked No. 13 of the top 500 wrestlers in the PWI 500 in 2013[42]
- Rock And Roll Wrestling
- RRW World Championship (1 time)[43]
- Rolling Stone
- Most Improved Promos (2015)[44]
- World Wrestling Entertainment/WWE
- WrestlePro
- WrestlePro Tag Team Championship (1 time) – with Pat Buck[50]
- Wrestling Observer Newsletter
- Most Overrated (2012)[51]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
