ไอเอ็มไอ กาลิล
กาลิล (อังกฤษ: Galil, เสียงอ่านภาษาอังกฤษ: /gæˈliːˌl/) เป็นตระกูลอาวุธปืนขนาดเล็กของอิสราเอลที่ถูกออกแบบโดยยิสราเอล กาลิลิและยาอาคอฟ ไลออร์ในปลายทศวรรษที่ 1960 และผลิตโดยอุตสาหกรรมกองกำลังป้องกันอิสราเอลของรามัท ฮาชารอน ระบบอาวุธประกอบด้วยกระบอกขนาด 5.56 ม.ม.สำหรับกระสุนขนาด 5.56x45 ม.ม.แบบนาโต้พร้อมกระสุนแบบเอ็ม193 หรือเอสเอส109 และมีแบบสำหรับกระสุนไรเฟิลขนาด 7.62x51 ม.ม.แบบนาโต้
 ไอเอ็มไอ กาลิล ขนาด 5.56 ม.ม. | |
| กาลิว | |
|---|---|
| ชนิด | ปืนเล็กยาวจู่โจม |
| สัญชาติ |  อิสราเอล |
| สมัย | |
| การใช้งาน | อาวุธประจำกาย |
| เป้าหมาย | บุคคล |
| เริ่มใช้ | พ.ศ. 2515 |
| ช่วงผลิต | พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน |
| ช่วงการใช้งาน | พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | {{{user}}} |
| สงคราม | สงครามเลบานอน สงครามในโซมาเลีย (พ.ศ. 2535-2536) สงครามชายแดนทางใต้ของอัฟกานิสถาน สงครามอิรัก ความรุนแรงในโคลัมเบีย |
| ขนาดลำกล้อง | |
| ระยะครบรอบเกลียว | |
| ความยาวลำกล้อง | 332 ม.ม. (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ ) 460 ม.ม. (5.56 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม)400 ม.ม. (7.62 ม.ม. เอสเออาร์ )535 ม.ม. (7.62 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม)508 ม.ม. (ซุ่มยิง) |
| กระสุน | 5.56 × 45 ม.ม., 7.62 × 51 ม.ม. |
| ซองกระสุน | แบบกล่องมี 35,50 นัด |
| ระบบปฏิบัติการ | ถอยหลังของส่วนเคลื่อนที่,ลูกเลื่อนปิด |
| อัตราการยิง | 650 - 750 นัดต่อนาที |
| ความเร็วปากลำกล้อง | 900 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ ) 950 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม)800 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ )850 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม)815 เมตรต่อวินาที (ซุ่มยิง) |
| ระยะยิงหวังผล | {{{Effective_range}}} |
| ระยะยิงไกลสุด | {{{Maximum_range}}} |
| น้ำหนัก | 3.75 กิโลกรัม (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ ) 3.95 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์)4.35 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์เอ็ม)3.85 ก.ก. (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ )3.95 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์)4.45 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์เอ็ม)6.40 ก.ก. (ซุ่มยิง) |
| ความยาว | 840 ม.ม.ยืดพานท้าย / 614 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ ) 979 ม.ม.ยืดพานท้าย/ 742 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม)915 ม.ม.ยืดพานท้าย / 675 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ )1050 ม.ม.ยืดพานท้าย / 810 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม)1112 ม.ม.ยืดพานท้าย / 845 ม.ม.พับพานท้าย (ปืนซุมยิง) |
| แบบอื่น | กาลิว เอสเออาร์ , กาลิว เอ็มเออาร์ , กาลิว เออาร์, กาลิว เออาร์เอ็ม, กาลิว ซุ่มยิง |
การออกแบบของกาลิลนั้นมีเพื่อใช้ในสภาพที่แห้งแล้งและมีพื้นฐานมาจากอาร์เค 62 ของฟินแลนด์[1] ซึ่งตัวมันเองนั้นก็ดัดแปลงมาจากปืนเล็กยาวจู่โจมเอเค 47 ของสหภาพโซเวียต มันถูกเลือกให้เป็นผู้ชนะในการแข่งขันสำหรับอาวุธที่จะเข้าประจำการในกองกำลังป้องกันอิสราเอล (คู่แข่งได้แก่ เอ็ม 16 สโตนเนอร์ 63 เอเค-47 และเอชเค33) และเคยได้รับการเข้าประจำการในปีพ.ศ. 2515 เพื่อแทนที่เอฟเอ็น เอฟเอแอล
กาลิลมีรูปแบบพื้นฐานทั้งหมดสี่แบบ คือ ปืนไรเฟิลขนาดปกติหรือเออาร์ (AR, Assault Rifle) ปืนคาร์บินหรือเอสเออาร์ (SAR, Short Assault Rifle) ปืนขนาดกะทัดรัดหรือเอ็มเออาร์ (MAR, Micro Assault Rifle) และปืนกลเบาหรือเออาร์เอ็ม (ARM, Assault Rifle and Machine gun)