แม่น้ำโก-ลก

แม่น้ำโก-ลก^[1] เป็นแม่น้ำสายสำคัญของภาคใต้ตอนล่างของประเทศไทย เป็นแม่น้ำที่กั้นพรมแดนระหว่างไทยกับมาเลเซีย ชื่อแม่น้ำในภาษามลายูมีความหมายว่า 'แม่น้ำมีดพร้า'^[2] แม่น้ำนี้กั้นระหว่างรัฐกลันตันของประเทศมาเลเซียกับจังหวัดนราธิวาสของประเทศไทย และมีสะพานมิตรภาพเชื่อมระหว่างเมืองรันเตาปันจังของมาเลเซียและเมืองสุไหงโก-ลกของไทย โดยเมืองรันเตาปันเจาอยู่ในเขตปลอดอากร^[2]

แม่น้ำนี้ไหลลงตรงอ่าวไทยที่อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส โดยพื้นที่ริมแม่น้ำนี้ถูกน้ำท่วมประจำฤดูในช่วงมรสุม^[2] ครั้งหนึ่ง เคยมีเหตุการณ์น้ำท่วมขนาดใหญ่ในวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2552 ซึ่งก่อให้เกิดการอพยพฉุกเฉินในรัฐกลันตันบางส่วน^[3]

แม่น้ำนี้มีต้นกำเนิดที่เขาเยลีบนทิวเขาสันกาลาคีรีในอำเภอสุคิริน แล้วไหลไปที่อำเภอแว้ง อำเภอสุไหงโก-ลก และอำเภอตากใบ รวมมีความยาว 103 กิโลเมตร (64 ไมล์) บริเวณที่แม่น้ำไหลผ่าน โดยเฉพาะอำเภอสุคีริน เคยเป็นที่ตั้งของเหมืองทองคำหลายแห่งมาตั้งแต่ก่อนสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะไม่ครึกครื้นเหมือนแต่ก่อน แต่อาชีพร่อนทองยังคงมีอยู่ โดยชาวบ้านใช้ภูมิปัญญาการขุดทองเป็นตัวหารายได้เสริมนอกจากการท่องเที่ยว^[4]