แซ็งเตมีลียง

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

แซ็งเตมีลียง (ฝรั่งเศส: Saint-Émilion) เป็นเมืองขนาดเล็กเมืองหนึ่งในจังหวัดฌีรงด์ แคว้นอากีแตน ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศฝรั่งเศส ตั้งอยู่ห่างจากเมืองบอร์โด ประมาณ 35 กิโลเมตร ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

แซ็งเตมีลียง เมืองแซ็งเตมีลียง Commune de Saint-Émilion
ทัศนียภาพของตัวเมืองเก่า และหอระฆัง
ประเทศ	ฝรั่งเศส
แคว้น	นูแวลากีแตน
จังหวัด	ฌีรงด์
เขต	ลีบูร์น
อำเภอ	ลีบูร์น
สหเทศบาล	แซ็งเตมีลียง
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี (2008-2014)	แบร์นาร์ โลแร
พื้นที่1	27.02 ตร.กม. (10.43 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2009)2	2,005 คน
• ความหนาแน่น	74 คน/ตร.กม. (190 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+1 (CET)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+2 (CEST)
รหัสอีนเซ/ไปรษณีย์	33394 /33330
สูงจากระดับน้ำทะเล	3–107 m (9.8–351.0 ft) (avg. 23 m หรือ 75 ft)
1 ข้อมูลอาณาเขตที่ตามขึ้นทะเบียนไว้โดยไม่รวมทะเลสาบ, หนองน้ำ, ธารน้ำแข็งที่ขนาดใหญ่กว่า 1 ตารางกิโลเมตรตลอดจนปากแม่น้ำ2 Population without double counting: residents of multiple communes (e.g., students and military personnel) only counted once.

แซ็งเตมีลียง *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
โบสถ์เก่าและหอระฆัง
ประเทศ	ฝรั่งเศส
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(iii) (iv)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	1999 (คณะกรรมการสมัยที่ 23)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

การทำไวน์ได้เป็นอาชีพหลักของคนพื้นเมือง โดยมีประวัติศาสตร์การผลิตไวน์อันยาวนานเริ่มตั้งสมัยโรมัน ราวคริสต์ศตวรรษที่ 2 และมากขึ้นในสมัยยุคกลาง อันเป็นผลแห่งความอุดมสมบูรณ์ของพื้นดินและธรรมชาติในเขตอากีแตน แซ็งเตมีลียงอยู่ในทางผ่านของเส้นทางของนักแสวงบุญเซนต์เจมส์ใหญ่ จึงกลายเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยโบสถ์ วิหาร สำนักสงฆ์ และโรงพยาบาล ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 11 เป็นต้นมา ต่อมา ตัวเมืองยังได้รับสิทธิในการปกครองตนเองในสมัยที่ปกครองโดยประเทศอังกฤษช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 12^[1] ในปัจจุบันแซ็งเตมีลียงเป็นชุมชนผลิตไวน์ที่สำคัญและเลื่องชื่อที่สุดแห่งหนึ่ง มีทัศนียภาพสวยงาม ทั้งทางธรรมชาติ (โดยเฉพาะไร่องุ่น) และสถาปัตยกรรมยุคโบราณ

เขตตัวเมืองแซ็งเตมีลียงได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก ในปีค.ศ. 1999