แซราห์ เพลิน

ชื่อเดิมของเธอคือ แซราห์ ลูอีส เฮลท์ เกิดที่ แซนพอยต์ ไอดาโฮ บุตรีของ แซราห์ เฮลท์ (นามสกุลเดิมคือ ชีแรน) เลขานุการประจำโรงเรียน กับ ชาลีส์ อาร์ เฮลท์ ครูวิทยาศาสตร์และผู้ฝึกสอนกีฬา^[2][3] เธอมีเชื้อสาย อังกฤษ, ไอริช และ เยอรมัน ^[2] ครอบครัวของเธอย้ายไปอลาสกาตั้งแต่เธอยังแบเบาะ^[3] เธอและพ่อของเธอบางครั้งก็ตื่นแต่ตี 3 เพื่อล่ากวางมูสก่อนเข้าเรียน และครอบครัวของเธอก็ลงแข่งขันล่าวิ่งมาราธอน 5 กิโลเมตรและ 10 กิโลเมตรเป็นประจำ^[3]

เพลินเข้าศึกษาที่โรงเรียนวาซิลา ในเมืองวาซิลา อลาสกา และเธอเป็นหัวหน้ากลุ่ม"Fellowship of Christian Athletes"ของโรงเรียน^[3] และเป็นพอยต์การ์ดและกัปตันทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียน เธอช่วยให้ทีมบาสเก็ตบอลของเธอชนะการแข่งขันบาสเก็ตบอลโรงเรียนขนาดเล็กในอลาสกาใน พ.ศ. 2525 ด้วยการยิงลูกโทษในช่วงวินาทีสุดท้ายของเกมส์ ในขณะที่เธอมีอาการปวดเข่าในช่วงนั้น^[3] นี่เป็นเหตุให้เธอได้รับฉายา "ปลาสากแซราห์" (ปลาสากเป็นปลาน้ำเค็ม มีหน้าตาน่ากลัว มีพลังกัดที่แข็งแรง)^[4][5] เพราะการเล่นที่ยอดเยี่ยมของเธอ^[3] และเพราะเธอมักจะเป็นผู้นำสวดของทีมก่อนเล่น^[3]

พ.ศ. 2527 เพลินชนะการประกวด มิส วาซิลา และรองชนะเลิศ มิสอลาสกา พาแกนท์ ^[6] ที่เธอได้รับทุนการศึกษาเป็นรางวัล^[3] ในงาน วาซิลา พาแกนท์ เธอเล่นฟลุท และได้รับเลือกเป็น "มิส คอนเจนนิทอลิตี" (Miss Congeniality)^[7][8]

เพลินมีวุฒิปริญญาตรีด้านวารสารศาสตร์จากมหาวิทยาลัยไอดาโฮ และเรียนรัฐศาสตร์เป็นสาขารอง^[9]เธอแต่งงานกับ ทอด เพลิน แฟนที่เธอคบตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียน เมื่อวันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2531 จากนั้นเธอทำงานเป็นผู้รายงานข่าวกีฬา ของสถานีวิทยุโทรทัศน์ท้องถิ่น และเป็นชาวประมงพานิชย์ร่วมกับสามีของเธอ^[3]

เธอลงสู่สนามการเมืองครั้งแรกใน พ.ศ. 2535 ลงสมัครเป็นสมาชิกสภาเมือง ในฐานะผู้สนับสนุนการเก็บภาษีการค้า และมีสโลแกนการหาเสียงว่า "วาซิลาที่ปลอดภัยกว่า และก้าวหน้ากว่า"^[10] หล่อนได้รับเลือกถึง 2สมัย จาก พ.ศ. 2535-2545 พ.ศ. 2545 เธอก้าวขึ้นชิงตำแหน่งผู้ว่าการเมืองกับ จอห์น สเตน ผู้ว่าฯคนก่อน วิจารณ์ถึงการใช้จ่ายงบประมาณที่สิ้นเปล่า และการเก็บภาษีที่สูง^[3] มกราคม พ.ศ. 2545 เพลินไล่หัวหน้าตำรวจเมืองวาซิลา และผู้อำนวยการห้องสมุดออก ซึ่งยังผลให้มีประชาชน 60 คนออกมารวมกลุ่มกันรณรงค์ต่อต้านเพลิน ^[11]ด้านตำรวจที่ถูกไล่ออกยื่นฟ้องร้องเพลิน กล่าวหาว่าเขาถูกไล่ออก ด้วยเหตุว่าเขาสนับสนุนแผนการที่เพลินต่อต้าน แต่ข้อกล่าวหานี้ถูกยกฟ้องโดยศาล ด้วยเหตุผลว่าเพลินมีสิทธิตามกฎหมายของรัฐ ที่จะไล่ลูกจ้างของเมืองออก ถึงแม้จะด้วยเหตุผลทางการเมืองก็ตาม ^[12] เธอทำตามสัญญามหาชนที่ให้ไว้ด้วยการลดเงินเดือนตัวเอง และลดภาษีที่ดินลง 40%^[3] หล่อนยังขึ้นภาษีการค้า เพื่อการสร้างลานสเก็ตน้ำแข็งในร่ม และสนามกีฬา^[13]ในเวลานี้เอง หัวหน้าพรรครีพลับลิกันในรัฐอลาสกาก็เริ่มเจียระไนเธอ^[14]เพลินลงสมัครผู้ว่าการเมืองอีกครั้งกับจอห์น สเตน และก็ชนะด้วยคะแนนเสียงที่มากกว่าเดิม ^[3][15]เพลินได้รับการเลือกให้เป็น ประธานงานประชุมผู้ว่าการเมืองแห่งรัฐอลาสกาอีกด้วย ^[16]

ขณะเป็นผู้ว่าการเมืองวาซิลา เพลินใส่เสื้อสนับสนุนนายพัท บุชชานาน ในวาระที่นายบุชชานานลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี และเดินมางมาเยือนเมืองวาซิลาในปี พ.ศ. 2539 หล่อนกล่าวว่าเธอ "สนับสนุนผู้สมัครทุกคนที่เดินทางมายังวาซิลา" และปฏิเสธถึงการสนับสนุนนายบุชชานาน^[17] แต่นายบุชชานานกล่าวถึงเพลินว่าเพลิน"สนับสนุน"เขาในการให้สัมภาษณ์ หลังจากที่แมคเคนเลือกเธอเป็นรันนิงเมทแล้ว^[17][18]