แคว้นบุงโงะ

ในตอนท้ายของ คริสต์ศตวรรษที่ 7 จังหวัดโทโย ถูกแบ่งออกเป็นบูเซ็ง และบุงโงะ. จนกระทั่งถึงช่วง ยุคเฮอัง บุงโงะถูกอ่านเป็น โทโยกูนิ โนะ มิชิ โนะ ชิริ.

เป็นที่เชื่อกันว่าเมืองหลวงของบุงโงะตั้งอยู่ใน ฟูรูโงะ (古国府) ส่วนของเมืองโออิตะ แต่เมื่อปี 2559 ไม่พบหลักฐานทางโบราณคดี

ศาลเจ้าชินโตที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งบุงโงะ (豊前一宮, บูเซ็ง อิชิโนะมิยะ) มอบให้แก่ศาลเจ้าอูซะที่รู้จักในชื่อ ศาลเจ้าฮาชิมังแห่งอูซะ หรือ ศาลเจ้าชินโตแห่งอูซะ ในเขตอูซะ (อูซะ, จังหวัดโออิตะ ในปัจจุบัน) ศาลเจ้าอูซะไม่เพียงแต่มีอำนาจทางศาสนาเท่านั้น แต่ยังมีอิทธิพลทางการเมืองต่อการปกครองท้องถิ่น แต่อิทธิพลของพวกเขาก็ลดลงจนถึง ยุคเซ็งโงกุ

ในช่วง ยุคเซ็งโงกุ ในช่วงกลางของ ศตวรรษที่ 16 บุงโงะเป็นฐานที่มั่นของ ตระกูลโอโทโมะ. ตระกูลโออูชิ ในภาคตะวันตกของชูโงกุได้รับอิทธิพลทางการเมืองจากแคว้นบูเซ็ง ในช่วงกลางของสมัยทั้งสองตระกูลเริ่มเสื่อมอำนาจ. หลังจาก โทโยโตมิ ฮิเดโยชิ ได้มอบอำนาจในคีวชู, 120,000 koku ของแคว้นบูเซ็งให้แก่ คูโรดะ โยชิตากะ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1587, ผู้สร้างโคกูระ, ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ คิตะคีวชู, จังหวัดฟูกูโอกะ, และสร้างปราสาทบนที่ดินของเขา ส่วนอื่น ๆ ของจังหวัดแบ่งออกเป็นส่วน ๆ และมอบให้กับ ไดเมียว คนอื่น ๆ

ในปี ค.ศ. 1600 เรือของเนเธอร์แลนด์ซึ่งเดินเรือโดยชาวอังกฤษ วิลเลี่ยม อดัมส์ ได้อับปางบนชายฝั่งของบุงโงะ