เพาล์ คาเรอร์
เพาล์ คาเรอร์ (เยอรมัน: Paul Karrer; 21 เมษายน ค.ศ. 1889 – 18 มิถุนายน ค.ศ. 1971) เป็นนักเคมีชาวสวิส เกิดที่กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย เป็นบุตรของเพาล์ คาเรอร์ และยูเลีย คาเรอร์[1] ต่อมาครอบครัวย้ายมาอาศัยในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ คาเรอร์เรียนเคมีที่มหาวิทยาลัยซือริช หลังเรียนจบ คาเรอร์ทำงานเป็นผู้ช่วย ก่อนจะดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีและผู้อำนวยการสถาบันเคมีอินทรีย์ของมหาวิทยาลัยซือริช[2] คาเรอร์มีผลงานที่สำคัญคือการศึกษาสารกลุ่มแคโรทีนอยด์และชี้ให้เห็นว่าบางส่วนสามารถแปรสภาพเป็นวิตามินเอได้เมื่อเข้าสู่ร่างกาย การศึกษานี้นำไปสู่การระบุโครงสร้างของบีตา-แคโรทีน หลังจากนั้นคาเรอร์ได้ศึกษาโครงสร้างของกรดแอสคอร์บิก (วิตามินซี), วิตามินบี2 และวิตามินอี ในปี ค.ศ. 1937 คาเรอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีร่วมกับนอร์แมน ฮาวเวิร์ธ[3]
เพาล์ คาเรอร์ | |
|---|---|
 | |
| เกิด | 21 เมษายน ค.ศ. 1889 มอสโก รัสเซีย |
| เสียชีวิต | 18 มิถุนายน ค.ศ. 1971 (82 ปี) ซือริช สวิตเซอร์แลนด์ |
| สัญชาติ | สวิส |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยซือริช |
| มีชื่อเสียงจาก | วิตามิน |
| รางวัล | รางวัลมาร์แซล เบอนัว (ค.ศ. 1922) รางวัลโนเบลสาขาเคมี (ค.ศ. 1937) |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | เคมี |
| สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยซือริช |
ด้านชีวิตส่วนตัว คาเรอร์แต่งงานกับเฮเลนา เฟรอลิช (Helena Froelich) มีบุตรด้วยกัน 3 คน[4] คาเรอร์เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1971
สิ่งสืบเนื่อง
ในปี ค.ศ. 1959 มีการจัดตั้งรางวัลเหรียญทองเพาล์ คาเรอร์ (Paul Karrer Gold Medal) สำหรับนักเคมีที่มีผลงานโดดเด่น โดยมีพิธีมอบที่มหาวิทยาลัยซือริช[5]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เพาล์ คาเรอร์- Paul Karrer - Biographical - Nobelprize.org
