เครื่องจักรไอน้ำแบบผสม
เครื่องจักรไอน้ำแบบผสม (อังกฤษ: compound steam engine) คือเครื่องจักรไอน้ำประเภทหนึ่ง ที่ใช้ไอน้ำแรงดันสูงขยายตัวผ่านกระบอกสูบสองชุดหรือมากกว่า[1][2]เครื่องจักรไอน้ำแบบผสมทั่วไปจะทำงานโดยไอน้ำแรงดันสูงถูกดันเข้าไปขยายตัวในกระบอกสูบแรงดันสูงเป็นอันดับแรก หลังจากสูญเสียความร้อนและแรงดัน ไอน้ำที่แรงดันลดลงจะถูกปล่อยตรงเข้าสู่กระบอกสูบแรงดันต่ำซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า 1 ชุดหรือมากกว่า
กระบอกแรงดันสูงขนาดเล็ก (ซ้าย) และกระบอกแรงดันต่ำขนาดใหญ่ (ขวา)
เครื่องจักรไอน้ำแบบขยายตัวหลายช่วง (Multiple-expansion engines) ใช้กระบอกสูบเพิ่มเติมที่มีแรงดันลดลงตามลำดับ เพื่อดึงพลังงานเพิ่มเติมจากไอน้ำ[3]
เทคนิคการใช้เครื่องจักรไอน้ำแบบนี้ถูกคิดค้นขึ้นในปี ค.ศ. 1781 แต่กว่าจะได้นำไปใช้งานจริงครั้งแรกนั้น ต้องรอจนถึงปี ค.ศ. 1804 โดยเครื่องจักรไอน้ำแบบแรกที่ใช้เทคนิคนี้คือ เครื่องจักรไอน้ำแบบคานคอร์นิช (Cornish beam engine) ต่อมา ราวปี ค.ศ. 1850 เครื่องจักรไอน้ำแบบผสมซึ่งเป็นรูปแบบพื้นฐานของเครื่องจักรไอน้ำแบบหลายช่วงการขยายตัวก็ได้ถูกนำไปประยุกต์ใช้ในโรงปั่นฝ้ายแคว้นแลงคาเชอร์เป็นครั้งแรก