ชุดตัวอักษรซีรีแอก

ชุดตัวอักษรซีรีแอก (อังกฤษ: Syriac alphabet) เป็นชุดของตัวอักษรที่ใช้ในวรรณคดีทางศาสนาของชาวคริสต์ในซีเรีย ราวพ.ศ. 1032 เกิดการแบ่งแยกเป็น 2 กลุ่มคือ

1. กลุ่มซีเรียตะวันออกที่ถือปฏิบัติตามเนสโตเรียสในเปอร์เซีย
2. กลุ่มซีเรียตะวันตกที่ถือปฏิบัติตามจาคอบแห่งอีเดสซา

ชุดตัวอักษรซีรีแอก
ชนิด	อักษรไร้สระ
ช่วงยุค	ประมาณ 200 ปีก่อนคริสตกาล–ปัจจุบัน
ทิศทาง	Right-to-left
ภาษาพูด	ภาษาซีรีแอก ภาษาแอราเมอิก ภาษาอาหรับ (Garshuni)
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ไซนายดั้งเดิม ฟินิเชีย แอราเมอิก ชุดตัวอักษรซีรีแอก
ระบบลูก	ชุดตัวอักษรซอกเดีย   → อักษรออร์คอน       → อักษรฮังการีโบราณ   → อักษรอุยกูร์       → อักษรมองโกเลีย ชุดตัวอักษรนาบาทาเอียน   → ชุดตัวอักษรอาหรับ อักษรจอร์เจีย (ยังสรุปไม่ได้)
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าอักษรที่แต่ละกลุ่มใช้เริ่มต่างกัน อักษรที่กลุ่มตะวันออกใช้เรียกอักษรเนสโตเรีย ยังคงใช้ในทางศาสนาโดยชาวคริสต์ในซีเรีย อิรัก และเลบานอน อักษรที่กลุ่มตะวันตกใช้เรียกอักษรเซอร์โต (เส้นตรง) หรือ อักษรจาโคไบต์

อักษรหลายชนิดพัฒนามาจากชุดตัวอักษรซีรีแอก ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม เช่น อักษรนาบาทาเอียน อักษรพัลไมรัน อักษรมันดาอิก อักษรพาร์เทียน อักษรปะห์ลาวี อักษรซอกเดีย อักษรอเวสตะ และอักษรมานิเชียน