หอคอยบาเบล

¹ และทั่วแผ่นดินโลกมีภาษาเดียวและมีสำเนียงเดียวกัน
² และต่อมาเมื่อพวกเขาเดินทางจากทิศตะวันออก พวกเขาก็พบที่ราบในแผ่นดินแห่งชินาร์และพวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่น
³ และพวกเขาต่างคนต่างก็พูดกันว่า “มาเถิด ให้พวกเราทำอิฐและเผามันให้แข็ง” และพวกเขามีอิฐใช้แทนหินและมียางมะตอยใช้แทนปูนขาว
⁴ และเขาทั้งหลายพูดว่า “มาเถิด ให้พวกเราสร้างเมืองขึ้นเมืองหนึ่งและก่อหอคอยให้ยอดของมันไปถึงฟ้าสวรรค์ และให้พวกเราสร้างชื่อเสียงของพวกเราไว้ เกรงว่าพวกเราจะกระจัดกระจายไปทั่วพื้นแผ่นดินโลก”
⁵ และพระเยโฮวาห์เสด็จลงมาทอดพระเนตรเมืองและหอคอยนั้นซึ่งบุตรทั้งหลายของมนุษย์ได้ก่อสร้างขึ้น
⁶ และพระเยโฮวาห์ตรัสว่า “ดูเถิด คนเหล่านี้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และพวกเขาทั้งปวงมีภาษาเดียว และพวกเขาเริ่มทำเช่นนี้แล้ว และบัดนี้จะไม่มีอะไรหยุดยั้งพวกเขาได้ในสิ่งที่พวกเขาคิดจะทำ
⁷ มาเถิด ให้พวกเราลงไปและทำให้ภาษาของพวกเขาสับสนที่นั่น เพื่อไม่ให้พวกเขาพูดเข้าใจกันได้”
⁸ ดังนั้น พระเยโฮวาห์จึงทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายจากที่นั่นไปทั่วพื้นแผ่นดินโลก และพวกเขาก็เลิกสร้างเมืองนั้น

⁹ เหตุฉะนั้น จึงเรียกชื่อเมืองนั้นว่า บาเบล เพราะว่าที่นั่นพระเยโฮวาห์ทรงทำให้ภาษาของทั่วทั้งแผ่นดินโลกสับสน และ ณ จากที่นั่นพระเยโฮวาห์ได้ทรงทำให้พวกเขากระจัดกระจายออกไปทั่วพื้นแผ่นดินโลก

— ปฐมกาล 11:1–9^[5]

คำว่า "หอคอยบาเบล" ไม่ปรากฏในไบเบิลในภาษาฮีบรู ซึ่งใช้ "เมืองกับหอคอยนั้น" (אֶת-הָעִיר וְאֶת-הַמִּגְדָּל) หรือ "เมืองนั้น" (הָעִיר) ที่มาของ​ "บาเบล" (รวมถึงชื่อเมืองบาบิโลนในภาษาฮีบรูด้วย) ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน คาดกันว่าอาจมาจาก "บับ-อิลุม" (bab-ilum) ซึ่งแปลว่า "ประตูเข้าออกของพระเจ้า"^[6] ในไบเบิลกล่าวว่า เมืองบาเบลได้ชื่อมาจากคำว่า "บาลัล" (balal) ซึ่งแปลว่า ทำให้ปนเปหรือสับสน ในภาษาฮีบรู^[7]

• พระธรรมปฐมกาล

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ หอคอยบาเบล