สะพานหาวรา
สะพานหาวรา หรือ สะพานหาวราห์ (อังกฤษ: Howrah Bridge) เป็นสะพานขึงเหนือแม่น้ำหูคลี (Hooghly River) ในรัฐเบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย เริ่มสร้างในปี 1943[8][10] โดยมีชื่อเดิมว่าสะพานนิวหาวรา (New Howrah Bridge) เพราะจะสร้างทดแทนสะพานลอยน้ำเก่าที่ตั้งอยู่ในจุดเดียวกัน เป้าหมายของการสร้างนั้นเพื่อเชื่อมเมืองหาวรา (Howrah) กับเมืองโกลกาตา (กัลกัตตา) เข้าด้วยกัน เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 1965 ได้เปลี่ยนชื่อสะพานใหม่เป็น สะพานรพินทระเสตุ (Rabindra Setu) ตั้งตามชื่อของกวีเอกชาวเบงกอล รพินทรนาถ ฐากุร ผู้รับรางวัลโนเบลคนแรกของอินเดียและของเอเชีย[10] อย่างไรก็ตามสะพานนี้ยังเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อเดิมคือสะพานหาวรามากว่า
สะพานหาวรา Howrah Bridge | |
|---|---|
 สะพานหาวรา | |
| พิกัด | 22°35′06″N 88°20′49″E / 22.5851°N 88.3469°E |
| เส้นทาง | 4 lanes[1] of Strand Road,[2] pedestrians and bicycles |
| ข้าม | แม่น้ำหูคลี (Hooghly River) |
| ที่ตั้ง | หาวรา (Howrah) และโกลกาตา |
| ชื่อทางการ | รพินทระเสตุ (Rabindra Setu) |
| ผู้ดูแล | สำนักงานบริหารทรัพย์สินท่าเรือโกลกาตา (Kolkata Port Trust)[3] |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| ประเภท | สะพานยื่นแบบสะพานแขวน[4] และ สะพานแบบ truss arch[5] |
| วัสดุ | เหล็กกล้า |
| ความยาว | 705 m (2,313.0 ft)[6][7] |
| ความกว้าง | 71 ft (21.6 m) พร้อมทั้งทางเท้าสองฝั่ง 15 ft (4.6 m) on either side[4] |
| ความสูง | 82 m (269.0 ft)[5] |
| ช่วงยาวที่สุด | 1,500 ft (457.2 m)[4][5] |
| เคลียร์ตอนบน | 5.8 m (19.0 ft)[4] |
| เคลียร์ตอนล่าง | 8.8 m (28.9 ft)[4] |
| ประวัติ | |
| ผู้ออกแบบ | บริษัทก่อสร้างอมิต กุมาร, เคารวะ และ รจนา (Amit Kumar, Gaurav & Rachna Construction Company)[8] |
| ผู้สร้าง | บริษัทก่อสร้างอมิต กุมาร, เคารวะ และ รจนา (Amit Kumar, Gaurav & Rachna Construction Company) |
| วันเริ่มสร้าง | ค.ศ. 1936[8] |
| วันสร้างเสร็จ | ค.ศ. 1942[8] |
| วันเปิด | 3 Feb 1943[7] |
| สถิติ | |
| การจราจรโดยเฉลี่ย | 300,000 คัน, คนเดินถนน 450,000 คน[9] |
| ค่าผ่าน | ไม่เก็บค่าผ่านทาง |
| ที่ตั้ง | |
 | |
สะพานนี้เป็นหนึ่งในสี่สะพานข้ามแม่น้ำหูคลี และเป็นสัญลักษณ์สำคัญของเมืองโกลกาตาและรัฐเบงกอลตะวันตก ส่วนสะพานอื่น ๆ บนแม่น้ำสายเดียวกันคือวิทยาสาครเสตุ (สะพานหูคลีสอง Second Hooghly Bridge), วิเวกนันทะเสตุ (Vivekananda Setu) และ นิเวทิตาเสตุ (Nivedita Setu) การจราจรบนสะพานอยู่ที่วันละ 100,000 คัน[11] และมีคนเดินข้ามสะพานอีกกว่าวันละ 150,000 คน[9] เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นสะพานยื่นที่มีการสัญจรทางเท้ามากที่สุดในโลก[12] เมื่อสร้างเสร็จ สะพานนี้เป็นสะพานยื่นที่ยาวที่สุดเป็นอันดับที่สามในโลกเมื่อแรกสร้างเสร็จ[13] และในปัจจุบันเป็นสะพานยื่นที่ยาวที่สุดในโลกอันดับที่หก[14]