สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์แห่งเนเธอร์แลนด์

เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงมีพระนามตั้งแต่แรกประสูติว่า เบียทริกซ์ วิลเฮลมินา อาร์มการ์ดแห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์-นัสเซา เจ้าหญิงแห่งลิพเพอ-บีสเทอร์เฟ็ลท์ ประสูติเมื่อวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1938 ที่พระราชวังโซเอสดิจ์ค, บาร์น เนเธอร์แลนด์ เป็นพระราชธิดาพระองค์แรกในเจ้าหญิงยูเลียนาแห่งเนเธอร์แลนด์กับเชื้อสายขุนนางชั้นสูงชาวเยอรมัน เจ้าชายแบร์นฮาร์ทแห่งลิพเพอ-บีสเทอร์เฟ็ลท์^[4] เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงเข้ารับพิธีบัพติศมาในวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1938 ที่มหาวิหารใหญ่ในเดอะเฮก^[5] เจ้าหญิงมีพระบิดามารดาอุปถัมภ์ 5 พระองค์ ได้แก่ พระเจ้าเลออปอลที่ 3 แห่งเบลเยียม เจ้าหญิงอลิซ เคาน์เตสแห่งแอธโลน เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งวัลเด็คและไพร์มอนต์ดยุกอดอล์ฟ เฟรเดอริกแห่งเม็คเคลนบวร์ก เคานท์เตสอัลลีน เดอ ค็อทเซเบอ^[6] พระนามกลางของเจ้าหญิงเบียทริกซ์มาจากพระนามของสมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ ที่ทรงครองราชย์อยู่ในขณะนั้น และพระนามของพระอัยยิกาฝ่ายพระราชบิดา คือ อาร์มการ์ดแห่งเซียร์สตอร์ฟ

พระองค์มีพระโสทรกนิษฐภคินี 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าหญิงไอรีนแห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงมาร์ครีตแห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงคริสตีนาแห่งเนเธอร์แลนด์

สงครามโลกครั้งที่สองได้มาถึงเนเธอร์แลนด์ในวันที่ 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1940 (ยุทธการที่ฝรั่งเศส) ในวันที่ 13 พฤษภาคม พระราชวงศ์เนเธอร์แลนด์ได้เสด็จลี้ภัยไปยังลอนดอน สหราชอาณาจักร หนึ่งเดือนถัดมา เจ้าหญิงเบียทริกซ์ได้เสด็จไปยังออตตาวา รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา พร้อมกับเจ้าหญิงยูเลียนา พระราชมารดาและเจ้าหญิงไอรีน พระขนิษฐา ในขณะที่พระราชบิดาของพระนาง เจ้าชายแบร์นฮาร์ทและสมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินา พระอัยยิกายังคงประทับอยู่ที่ลอนดอน^[4] พระราชวงศ์ประทับอยู่ที่บ้านสตอร์โนเวย์ (เดิมเป็นบ้านที่พำนักของผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎรของแคนาดา)^[7] ด้วยกันกับราชองครักษ์และนางพระกำนัล พระราชวงศ์ได้ประทับในช่วงฤดูร้อนที่เลคออฟเบย์ ออนแทรีโอ ซึ่งเป็นกระท่อมหินสี่หลังของรัสอร์ทที่จัดไว้ให้ประทับ ขณะประทับอยู่ที่เกาะบิกวิน รัฐธรรมนูญของเนเธอร์แลนด์ได้ถูกเก็บรักษาไว้ในตู้เหล็กนิรภัยที่ห้องโถงกลมของโรงเตี๊ยมบิกวิน เจ้าหญิงยูเลียนาและพระราชวงศ์ทรงถูกจดจำในฐานะที่ทรง "ลงมาสู่ผืนดิน" ด้วยมิตรไมตรี ความกตัญญูอย่างใหญ่หลวงและการให้ความเคารพอย่างสูงต่อแผ่นดินเกิดและประชาชนของพระองค์ เพื่อที่จะแสดงความเคารพนี้ พระนางทรงงดของฟุ่มเฟือยทั้งหมดที่รีสอร์ทได้บริการให้และมีการจ่ายเงินค่าใช้จ่ายจำนวนมากแก่รีสอร์ทที่ใหญ่ที่สุดและหรูหราที่สุดในแคนาดา เพื่อที่จะทำให้ทรงรู้สึกถึงความปลอดภัย การทำอาหารและเจ้าพนักงานที่ได้รับคำสั่งส่วนบุคคลในช่วงเวลาอาหาร เมื่อทรงเดินทางมาถึง นักดนตรีของโรงเตี๊ยมบิกวินได้ถูกเรียกมาที่ท่าเรือและทำการแสดงในสาธารณะตลอดจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง โดยมีการบรรเลงเพลง วิลเฮลมัส ด้วย ในหลายปีต่อมารีสอร์ทถูกละเลย แต่กระท่อม "ยูเลียนา" ยังคงได้รับการรักษาอย่างดีและเป็นการเก็บรักษาเพื่อระลึกถึงเจ้าหญิงยูเลียนาและพระราชวงศ์ ด้วยการแสดงความขอบคุณที่ได้ให้การคุ้มครองพระนางและพระราชธิดา เจ้าหญิงยูเลียนาทรงดำเนินการจัดส่งดอกทิวลิปจำนวนมากแก่รัฐบาลแคนาดาในทุกๆฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งถือเป็นหัวใจของเทศกาลทิวลิปแคนาดา

พระขนิษฐาองค์ที่สองของเจ้าหญิงเบียทริกซ์ คือ เจ้าหญิงมาร์ครีต^[4] ประสูติในออตตาวา ปี ค.ศ. 1943 ในระหว่างทรงลี้ภัยอยู่ในแคนาดา เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงเข้าศึกษาในสถานรับเลี้ยงเด็กและ^[8] โรงเรียนเทศบาลร็อคคลิฟปาร์ค โรงเรียนชั้นประถามศึกษาที่เจ้าหญิงทรงเป็นที่รู้จักในฐานะ "ทริซี่ออเรนจ์" (Trixie Orange)^[9][10]

ในวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 กองทัพเยอรมันในเนเธอร์แลนด์ยอมจำนน พระราชวงศ์ได้เสด็จกลับเนเธอร์แลนด์ในวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1945 เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงเข้าศึกษาต่อในโรงเรียนประถมศึกษา De Werkplaats ในบิลโทเฟน พระขนิษฐาองค์ที่สาม เจ้าหญิงคริสตีนา ประสูติในปี ค.ศ. 1947^[4] ในวันที่ 6 กันยายน ค.ศ. 1948 พระราชมารดาของพระนาง เจ้าหญิงยูเลียนา ทรงครองราชบัลลังก์สืบต่อจากสมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินา ในฐานะ สมเด็จพระราชินีนาถแห่งเนเธอร์แลนด์ และเจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงกลายเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์เนเธอร์แลนด์ขณะมีพระชนมายุ 10 พรรษา

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1950 เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงเข้า Incrementum ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Baarnsch Lyceum ซึ่งในปี ค.ศ. 1956 พระองค์ทรงผ่านการสอบในสาขาวิชาศิลปะและคลาสสิก^[11]

ในปี ค.ศ. 1954 เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งงานของบารอนเนสฟาน รันวีเย็ค กับนายที โบอี^[12]

ในวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1956 เจ้าหญิงเบียทริกซ์มีพระชนมายุ 18 พรรษา นับตั้งแต่วันนั้นภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งเนเธอร์แลนด์ พระองค์ทรงมีสิทธิ์ตามพระราชอำนาจ ในเวลานั้น พระราชมารดาของพระองค์ทรงแต่งตั้งให้พระองค์เป็นสมาชิกคณะกรรมการกฤษฎีกาแห่งเนเธอร์แลนด์

ในปีเดียวกันทรงเข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยไลเดิน ในปีแรกขณะในมหาวิทยาลัย พระองค์ทรงศึกษาสังคมวิทยา นิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์การเมืองและกฎหมายรัฐธรรมนูญ^[11] ในหลักสูตรการศึกษาของพระองค์ พระองค์ทรงเข้าร่วมการฟังบรรยายเกี่ยวกับวัฒนธรรมของซูรินามและเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส กฎบัตรแห่งราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ กฎหมายระหว่างประเทศ ประวัติศาสตร์และกฎหมายสหภาพยุโรป

พระองค์เสด็จพระราชดำเนินเยือนประเทศต่าง ๆ ในทวีปยุโรปและองค์การระหว่างประเทศในเจนีวา สทราซบูร์ ปารีสและบรัสเซลส์ พระองค์ยังทรงเป็นสมาชิกของ VVSL (สหภาพนักศึกษาสตรีไลเดิน) ที่ตอนนี้ถูกเรียกว่า L.S.V. Minerva หลังจากรวมเข้ากับองค์กร Leidsch Studenten Corps (ซึ่งแต่ก่อนเป็นองค์กรสำหรับผู้ชายเท่านั้น) ในฤดูร้อน ค.ศ. 1959 พระองค์ทรงผ่านการสอบเบื้องต้นด้านกฎหมายและทรงได้รับปริญญาบัตรด้านนิติศาสตร์ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1961^[11]

เหตุจลาจลในพิธีขึ้นครองราชย์ของพระองค์ในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1980

"Geen woning; geen Kroning" (ไม่มีบ้าน ไม่ต้องครองราชย์) เป็นข้อความที่ประท้วงต่อสภาพความเป็นอยู่ของคนจนและต่อต้านสถาบันกษัตริย์

กลุ่มผู้ประท้วงขว้างหินใส่ตำรวจที่เข้ามาสลายการชุมนุม

การปรากฏพระองค์ในทางการเมืองเป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้งอย่างรุนแรง ในปี ค.ศ. 1965 เจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงหมั้นกับเคลาส์ ฟอน อัมส์เบิร์ก นักการทูตชาวเยอรมัน สังกัดกระทรวงต่างประเทศเยอรมนี ก่อให้เกิดการชุมนุมประท้วงครั้งใหญ่ในพิธีอภิเษกสมรสที่กรุงอัมสเตอร์ดัม เมื่อวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1966 เจ้าชายเคลาส์ทรงเคยรับราชการในยุวชนฮิตเลอร์และเวร์มัคท์ ดังนั้นจึงเป็นความข้องเกี่ยวระหว่างประชาชนชาวดัตช์กับระบอบนาซีเยอรมัน กลุ่มผู้ชุมนุมประท้วงได้มีข้อความการประท้วงซึ่งเป็นที่จดจำได้แก่ "Claus 'raus!" ("เคลาส์ออกไป!") และ "Mijn fiets terug" ("เอาจักรยานของเราคืนมา"-อ้างถึงการยึดครองเนเธอร์แลนด์ของทหารเยอรมันที่ทำการยึดจักรยานของชาวดัตช์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง) ระเบิดควันถูกโยนเข้าใส่รถม้าพระที่นั่งสีทองโดยกลุ่มโปรโว (Provo) ทำให้เกิดการปะทะกับตำรวจอย่างรุนแรงบนท้องถนน แต่เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าชายเคลาส์ทรงกลายเป็นหนึ่งในพระราชวงศ์ที่ได้รับความนิยมที่สุดของพระราชวงศ์ดัตช์ และการสิ้นพระชนม์ของเจ้าชายเคลาส์ในปี ค.ศ. 2002 ได้มีการไว้อาลัยแด่พระองค์ทั่วประเทศ

ในวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1975 เจ้าหญิงเบียทริกซ์และเจ้าชายเคลาส์ทรงเป็นผู้แทนพระองค์สมเด็จพระราชินีนาถ ในพระราชพิธีประกาศเอกราชของซูรินามที่เมืองหลวงแห่งใหม่ ปารามารีโบ

เหตุการณ์การจลาจลที่มีความรุนแรงได้เกิดขึ้นอีกในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1980 ในระหว่างพิธีขึ้นครองราชย์ (ประมุขของเนเธอร์แลนด์จะไม่มีการ "สวมมงกุฎ") ของสมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ กลุ่มผู้จับจองแนวคิดสังคมนิยม ใช้โอกาสนี้ประท้วงเกี่ยวกับสภาพความเป็นอยู่ของคนจนในเนเธอร์แลนด์และต่อต้านสถาบันพระมหากษัตริย์ ด้วยข้อความการประท้วงซึ่งเป็นที่จดจำคือ "Geen woning; geen Kroning" (ไม่มีบ้าน ไม่ต้องครองราชย์) เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรงกับตำรวจและกองกำลังรักษาความปลอดภัย เหตุการณ์ครั้งนี้สะท้อนให้เห็นในวรรณกรรมร่วมสมัยในงานเขียนของเอ. เอฟ. ทีเอช. ฟาน เดอ ไฮจเดิน

ในฐานะสมเด็จพระราชินีนาถ พระองค์ทรงพบปะกับนายกรัฐมนตรีทุกสัปดาห์ ทรงลงพระปรมาภิไธยในพระราชบัญญัติของรัฐสภาและพระราชกฤษฎีกา จนกระทั่งการเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญในช่วงปลายรัชสมัย โดยมีการแต่งตั้งข้าราชการซึ่งมีส่วนช่วยในสภาวะการก่อตัวของรัฐบาลใหม่ ในการเปิดสมัยประชุมสภาในเดือนกันยายนของทุกปี พระองค์ทรงมีพระราชดำรัสบนราชบัลลังก์ ซึ่งรัฐบาลจะต้องประกาศแผนประจำปีสมัยประชุม ในฐานะสมเด็จพระราชินีนาถ พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นประธานรัฐสภา และทรงมีบทบาททางพระราชพิธีโดยส่วนใหญ่ และเป็นศูนย์รวมเอกภาพของชาติ พระองค์ไม่ทรงใช้พระราชอำนาจตัดสินพระทัยทางด้านนิติบัญญัติและด้านบริหาร

พระองค์ทรงเป็นสมาชิกของกลุ่มบิลเดอเบิร์ก^[13] เป็นกลุ่มลับที่มีการประชุมประจำปีเท่านั้นโดยผู้ร่วมก่อตั้งคือพระราชบิดาของพระองค์ ซึ่งมีการประชุมที่โรงแรมบิลเดอเบิร์กในออสเตอบีค

ในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1965 ได้มีการประกาศพิธีหมั้นระหว่างเจ้าหญิงเบียทริกซ์กับเคลาส์ ฟ็อน อัมส์แบร์ค ทั้งสองทรงพบกันในงานเลี้ยงก่อนการเสกสมรสของเจ้าหญิงทาทีอานาแห่งไซน์-วิทเกินชไตน์-แบร์เลอบวร์คกับโมริทซ์ ลันท์กราฟแห่งเฮ็สเซิน ในฤดูร้อน ปี ค.ศ. 1964 (ทั้งสองทรงพบกันมาก่อนแล้วครั้งหนึ่งในช่วงก่อนเทศกาลปีใหม่ปี ค.ศ. 1962 ที่บาดดรีบูร์ก ในงานเลี้ยงของเคานส์ ฟ็อน เอินเฮาเซน-เซียร์สตอร์ฟ ซึ่งเป็นพระญาติห่างๆของทั้งสอง) ด้วยการยินยอมของรัฐสภาในการอภิเษกสมรส เคลาส์ ฟอน อัมส์เบิร์กจึงกลายเป็นพลเมืองชาวดัตช์ และเมื่ออภิเษกสมรสจึงกลายเป็นเจ้าชายเคลาส์แห่งเนเธอร์แลนด์ จองคีร์ ฟ็น อัมส์แบร์ค

เจ้าหญิงเบียทริกซ์อภิเษกสมรสกับเคลาส์ในวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1966 ทั้งรัฐพิธีและพิธีทางศาสนา^[14] ทรงฉลองพระองค์แบบดั้งเดิมด้วยผ้าไหมซาตินแบบดัชเชส ที่ออกแบบโดยแคโรไลน์ บรีก-ฟาร์วิค แห่งไมซอนลีเน็ตต์ ในเดน บอร์ชและมงกุฎไข่มุกเวือร์เทมแบร์ก

เพื่อนเจ้าสาวที่อาวุโส ได้แก่ เจ้าหญิงคริสตินาแห่งเนเธอร์แลนด์ (พระโสทรกนิษฐภคินีพระองค์เล็ก) เจ้าหญิงคริสตินาแห่งสวีเดน, เลดี้เอลิซาเบธ แอนสัน, โจแอนนา โรเอล, ยูเจนี ลอดอน และน้องสาวของเจ้าบ่าวคือ คริสตินา ฟอน อัมส์เบิร์ก เพื่อนเจ้าสาวที่อ่อนอาวุโสกว่าได้แก่ แด็ฟเน สจ๊วต คลาร์ก และแคโรลิน อัลทิง ฟอน เกอเซา และเด็ก ๆ เพื่อนเจ้าบ่าวได้แก่ โจอาคิม เจนเคล และมาร์คัส ฟอน เอินเฮาเซน-เซียร์สตอร์ฟ^[15]

ทั้งสองพระองค์ได้เสด็จไปยังพระราชพิธีด้วยรถม้าพระที่นั่งสีทอง^[16] พระราชพิธีได้ดำเนินการโดยนายกเทศมนตรีแห่งอัมสเตอร์ดัม กิลส์เบิร์ต ฟาน ฮอล ที่ศาลาว่าการอัมสเตอร์ดัม พิธีรับพรสมรสถูกจัดขึ้นที่เวสเตอร์เคิร์ก ดำเนินการโดยสาธุคุณ เฮนดริก ยาน คาเตอร์ และรับการเทศนาโดยสาธุคุณ โยฮันเนส เฮนดริก ซิลเลวิส สมิต^[17]

ทั้งสองพระองค์ประทับที่ปราสาทดราเกนสไตน์ในลาเกวูร์สเชด้วยกันกับพระราชโอรสจนกระทั่งเจ้าหญิงเบียทริกซ์ทรงครองราชบัลลังก์ ในปี ค.ศ. 1981 ทั้งสองพระองค์ได้ทรงย้ายไปประทับที่พระราชวังฮุส เทน บอส์ช ในเฮก

พระองค์และพระราชสวามี มีพระราชโอรสร่วมกัน 3 พระองค์ ดังนี้

ลำดับ	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรสและพระโอรส-ธิดา
	สมเด็จพระราชาธิบดีวิลเลิม-อเล็กซานเดอร์	196727 เมษายน ค.ศ. 1967		อภิเษกสมรสวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2002 กับ มักซิมา ซอร์เรกัวตา มีพระราชธิดา 3 พระองค์ ได้แก่ • เจ้าหญิงคาทารีนา-อะมาเลีย เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ • เจ้าหญิงอะเลกซียาแห่งเนเธอร์แลนด์ • เจ้าหญิงอารียานแห่งเนเธอร์แลนด์
	เจ้าชายฟริโซแห่งออเรนจ์-นัสเซา	196825 กันยายน ค.ศ. 1968	201312 สิงหาคม ค.ศ. 2013[18]	อภิเษกสมรสวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 2004 กับ มาเบล วิสซี สมิท มีพระธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ • เคาน์เตสลัวนา • เคาน์เตสซาเรีย
	เจ้าชายคอนสตันตินแห่งเนเธอร์แลนด์	196911 ตุลาคม ค.ศ. 1969		อภิเษกสมรสวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 2001 กับ เลาเรนเทียน บริงค์ฮอร์สท์ มีพระโอรส-ธิดา 3 พระองค์ ได้แก่ • เคาน์เตสอิโลอีสแห่งออเรนจ์-นัสเซา • เคานต์เคลาส์-คาร์ซีมีร์แห่งออเรนจ์-นัสเซา • เคาน์เตสเลโอนอร์แห่งออเรนจ์-นัสเซา

ในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1980 สมเด็จพระราชินีนาถยูเลียนา พระราชมารดาของพระองค์ ทรงสละราชบัลลังก์ พระองค์ได้สืบราชบัลลังก์เป็น สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์แห่งเนเธอร์แลนด์

ในการประชุมที่ยาวนาน สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ทรงลงพระปรมาภิไธยในกฎหมายทุกฉบับก่อนที่จะถูกบังคับใช้ ในฐานะสมเด็จพระราชินีนาถ พระราชกรณียกิจหลักของพระองค์คือการเป็นตัวแทนของราชอาณาจักรในต่างประเทศและเป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นเอกภาพในประเทศ พระองค์เสด็จออกรับเอกอัครราชทูตต่างประเทศและพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์และเหรียญตราต่าง ๆ ทรงตอบรับคำเชิญในการเสด็จเปิดนิทรรศการ การเข้าร่วมงานเฉลิมฉลอง การเปิดสะพาน เป็นต้น พระราชดำรัสของพระองค์ถูกยกมาเผยแพร่ต่อสื่อน้อยมากนับตั้งแต่การบริการข้อมูลสาธารณะภาครัฐได้ตั้งเงื่อนไขเกี่ยวกับสัมภาษณ์ว่า พระราชดำรัสของพระองค์จะไม่ถูกอ้างขึ้นมา นโยบายนี้ถูกใช้ไม่นานหลังจากพิธีขึ้นครองราชย์ โดยมีรายงานว่าเพื่อปกป้องพระองค์จากภาวะยุ่งยากทางการเมืองที่อาจเกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด แต่นโยบายนี้ก็ไม่ได้นำไปใช้กับ เจ้าชายวิลเลิม-อเล็กซานเดอร์ พระราชโอรสของพระองค์

ตลอดรัชสมัย สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ทรงมีบทบาทสำคัญในกระบวนการจัดตั้งคณะรัฐมนตรีดัตช์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรงแต่งตั้ง informateur ซึ่งเป็นบุคคลที่เป็นผู้นำการเจรจาต่อรองที่ในที่สุดแล้วนำไปสู่การจัดตั้งรัฐบาล อย่างไรก็ตามได้มีการเปลี่ยนแปลงในปี ค.ศ. 2012 และพรรคที่มีคะแนนเสียงมากที่สุดในสภาจะทำการแต่งตั้ง "scout" ซึ่งจะเป็นผู้แต่งตั้ง "informateur" อีกทีหนึ่ง

ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1986 อารูบาได้แยกตัวออกจากเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีสและได้กลายเป็นสถานะประเทศองค์ประกอบด้วยตัวเองภายในราชอาณาจักร

ในวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 2002 เจ้าชายเคลาส์ พระราชสวามีได้สิ้นพระชนม์ลง หลังจากทรงพระประชวรเป็นเวลานาน หนึ่งปีครึ่งต่อมา พระราชมารดาของพระองค์ได้เสด็จสวรรคตจากภาวะสมองเสื่อม ในขณะที่พระราชบิดาของพระองค์ได้สิ้นพระชนม์ลงด้วยโรคมะเร็งในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2004

ในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2005 พระองค์ทรงได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยไลเดิน ซึ่งเป็นเกียรติแก่สมเด็จพระราชินีนาถโดยปกติแล้วทรงปฏิเสธที่จะรับ การมีพระราชดำรัสของพระองค์ได้สะท้อนภาพของสถาบันกษัตริย์และทรงครองราชสมบัติมาเป็นเวลา 25 ปี^[19] พระราชดำรัสของสมเด็จพระราชินีนาถได้มีการออกอากาศทั่วประเทศ^[20]

ในวันที่ 29 และ 30 เมษายน ค.ศ. 2005 สมเด็จพระราชินีนาถทรงประกอบพระราชพิธีรัชดาภิเษก พระองค์ทรงพระราชทานสัมภาษณ์ในรายการโทรทัศน์ดัตช์ มีการจัดการแสดงคอนเสิร์ตที่จตุรัสดัมในกรุงอัมสเตอร์ดัม และมีการจัดงานเฉลิมฉลองที่เดอะเฮก ซึ่งเป็นที่ทำการรัฐบาล

ในวันที่ 10 ตุลาคม ค.ศ. 2010 เกิดการแยกตัวของเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส ซึ่งเป็นการสร้างรูปแบบการปกครองตนเองแห่งโบแนเรอ, ซินต์เอิสตาซียึสและซาบา และประเทศองค์ประกอบอีกสองประเทศคือ กูราเซาและซินต์มาร์เติน มีพิธียุบเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีสจัดขึ้นที่กรุงวิลเลมสตัด ซึ่งเจ้าชายและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ในขณะนั้นคือ เจ้าชายวิลเลิม-อเล็กซานเดอร์และเจ้าหญิงแม็กซิมา พระชายา เสด็จแทนพระองค์สมเด็จพระราชินีนาถในการพิธี

ในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 2009 สมเด็จพระราชินีนาถและพระราชวงศ์ดัตช์ถูกโจมตีด้วยการใช้รถพุ่งเข้าชนโดยชายชาวดัตช์ ชื่อ คาร์สท์ เท็ทส์ เท็ทท์ได้ขับรถเข้าพุ่งเข้าไปในขบวนเสด็จที่อาเพลโดร์น โดยเฉียดรถบัสพระที่นั่งของสมเด็จพระราชินีนาถ มีประชาชนห้าคนเสียชีวิตทันทีและผู้บาดเจ็บสองคนและรวมทั้งผู้ก่อเหตุได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา ผู้บาดเจ็บถูกชนได้รับบาดเจ็บสาหัส หนึ่งสัปดาห์หลังจากการโจมตีผู้บาดเจ็บอีกคนหนึ่งได้เสียชีวิตลง พระราชวงศ์ไม่ได้รับอันตรายใดๆ แต่สมเด็จพระราชินีนาถและพระราชวงศ์ทรงทอดพระเนตรเห็นการพุ่งเข้าชนในระยะใกล้ ภายในไม่กี่ชั่วโมง สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ทรงออกอากาศในรายการโทรทัศน์ซึ่งเป็นกรณีที่ไม่เกิดขึ้นบ่อย ทรงแสดงความตกพระทัยและเสียพระราชหฤทัยทัยของพระองค์ จากการรายงานของตำรวจได้รายงานว่าเป้าหมายของผู้ก่อเหตุคือพระราชวงศ์โดยมีการวางแผนมาก่อน^[21]

ในประกาศที่แพร่ภาพทางสื่อประจำชาติเมื่อวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 2013) สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ทรงประกาศว่าพระองค์จะสละราชสมบัติในวันที่ 30 เมษายน (วันพระราชินีนาถ) ซึ่งเป็นวันที่พระองค์ทรงครองราชสมบัติครบ 33 ปีพอดี พระองค์ตรัสว่า ถึงเวลาแล้วที่จะ "ฝากความรับผิดชอบของประเทศไว้ในมือของคนรุ่นใหม่"^[22] รัชทายาทของพระองค์ คือ เจ้าชายวิลเลิม-อเล็กซานเดอร์ พระราชโอรสพระองค์ใหญ่^[23] พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์เนเธอร์แลนด์พระองค์ที่สามติดต่อกันที่สละราชสมบัติ ตามสมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ พระอัยยิกา และสมเด็จพระราชินีนาถยูเลียนาแห่งเนเธอร์แลนด์ พระราชมารดา^[23] หลังการแพร่สัญญาณดังกล่าว นายกรัฐมนตรี มาร์ค รูทท์ ได้มีถ้อยแถลงตามมา โดยกล่าวถึงสมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์ว่า "นับแต่พิธีราชาภิเษกของพระองค์ใน ค.ศ. 2013 พระองค์ทรงมอบหัวใจและวิญญาณให้แก่สังคมดัตช์"^[22]

การสละราชสมบัติของสมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์และพิธีราชาภิเษกเจ้าชายแห่งออเรนจ์เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่จะมีขึ้นในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 2013 สมเด็จพระราชินีนาถจะทรงลงพระปรมาภิไธยในตราสารสละราชสมบัติที่พระราชวัง กรุงอัมสเตอร์ดัม ส่วนพิธีขึ้นครองราชย์ของพระมหากษัตริย์องค์ใหม่จะมีขึ้นที่โบสถ์ใหม่ (Nieuwe Kerk) ในกรุงอัมสเตอร์ดัม^[24]

ในปี ค.ศ. 2009 นิตยสารฟอร์บส์ ได้ระบุว่าพระองค์ทรงมีพระราชทรัพย์สมบัติรวม 300 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ^[25]

ธรรมเนียมพระยศของ เจ้าหญิงเบียทริกซ์
ตราประจำพระอิสริยยศ
ธงประจำพระอิสริยยศ
การทูล	Her Royal Highness (ใต้ฝ่าละอองพระบาท)
การขานรับ	Your Royal Highness (พระพุทธเจ้าค่ะ/เพคะ)

• ค.ศ. 1938 — ค.ศ. 1980: เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงเบียทริกซ์แห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์-นัสเซา เจ้าหญิงแห่งลิพเพอ-บีสเทอร์เฟ็ลท์ (Her Royal Highness Princess Beatrix of the Netherlands, Princess of Orange-Nassau, Princess of Lippe-Biesterfeld)
• ค.ศ. 1980 — 30 เมษายน ค.ศ. 2013: เฮอร์มาเจสตี สมเด็จพระราชินีนาถแห่งเนเธอร์แลนด์ เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์-นัสเซา เจ้าหญิงแห่งลิพเพอ-บีสเทอร์เฟ็ลท์ (Her Majesty Queen of the Netherlands, Princess of Orange-Nassau, Princess of Lippe-Biesterfeld)
• 30 เมษายน ค.ศ. 2013 - ปัจจุบัน: เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงเบียทริกซ์แห่งเนเธอร์แลนด์, เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์-นัสเซา,เจ้าหญิงแห่งลิปเปอ-บีสเทอร์เฟ็ลท์ (Her Royal Highness Princess Beatrix of the Netherlands, Princess of Orange-Nassau, Princess of Lippe-Biesterfeld)^[3]

• เครื่องราชอิสริยาภรณ์สิงโตเนเธอร์แลนด์ (ตั้งแต่ ค.ศ. 1956)
• องค์อุปถัมภ์ ไบลิวิคแห่งยูเทรกต์
• องค์ประธานเครื่องราชอิสริยาภรณ์เซนต์จอร์จแห่งเนเธอร์แลนด์ (19 มิถุนายน ค.ศ. 1959)^[26]

•  รัฐอธิปไตยทหารออร์เดอร์ ออฟ มอลตา คณะทหารองค์อธิปัตย์แห่งมอลตา :
  • ค.ศ. 1960 - ท่านหญิงแห่งคณะทหารองค์อธิปัตย์แห่งมอลตา ^[27]
• ไทย :
  • ค.ศ. 1960 - เครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ (ฝ่ายใน)
  • ค.ศ. 2004 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นมงคลยิ่งราชมิตราภรณ์ (ฝ่ายใน)^[28]
• อิหร่าน :
  • ค.ศ. 1963 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์เพลเอียเดส ชั้นที่ 2
• นอร์เวย์ :
  • ค.ศ. 1968 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญโอลาฟ
• เอธิโอเปีย :
  • ค.ศ. 1969 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ราชินีแห่งชีบา
• ตูนิเซีย :
  • ค.ศ. 1973 - เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งสาธารณรัฐตูนิเซีย
• โกตดิวัวร์ :
  • ค.ศ. 1973 - เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งชาติโกตดิวัวร์
• เดนมาร์ก :
  • ค.ศ. 1975 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ช้าง^[29]
• สเปน :
  • ค.ศ. 1980 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อิซาเบลลาแห่งคาทอลิก
  • ค.ศ. 1985 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ขนแกะทองคำ^[30][31]
• สหราชอาณาจักร :
  • ค.ศ. 1982 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์รอยัลวิกตอเรียนเชน
  • ค.ศ. 1982 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์รอยัลวิกตอเรียน
  • ค.ศ. 1989 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์การ์เตอร์^[32]
• เยอรมนี :
  • ค.ศ. 1983 - เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ชั้นที่ 1
• อิตาลี :
  • ค.ศ. 1985 - เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณแห่งสาธารณรัฐอิตาลี^[33][34]
• เวเนซุเอลา :
  • ค.ศ. 1987 - เครื่องอิสริยาภรณ์ผู้ปลดปล่อย
• สวีเดน :
  • ค.ศ. 1987 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์เซราฟิม^[35]
• ฝรั่งเศส :
  • ค.ศ. 1991 - เครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ ชั้นที่ 1
• โปรตุเกส :
  • ค.ศ. 1991 - เครื่องอิสริยาภรณ์อิงฟังตึ เด. เอ็งรีกึ ชั้นมหาปรมาภรณ์^[36]
• โปแลนด์ :
  • ค.ศ. 1994 - เครื่องอิสริยาภรณ์เหยี่ยวขาว
• ออสเตรีย :
  • ค.ศ. 1994 - เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณแห่งสาธารณรัฐออสเตรีย ชั้นมหาดารา^[37][38]

• ไอซ์แลนด์ :
  • ค.ศ. 1994 - เครื่องอิสริยาภรณ์เหยี่ยว ชั้นสายสร้อย ^[39]

• ฟินแลนด์ :
  • ค.ศ. 1995 - เครื่องอิสริยาภรณ์กุหลาบขาวแห่งฟินแลนด์ ชั้นที่ 1
• อินโดนีเซีย :
  • ค.ศ. 1995 - เครื่องอิสริยาภรณ์ดาราแห่งสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ชั้นที่ 1
• แอฟริกาใต้ :
  • ค.ศ. 1996 - เครื่องอิสริยาภรณ์กู๊ดโฮป ชั้นที่ 1
• ซูรินาม :
  • ค.ศ. 1996 - เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณเยลโลสตาร์ ชั้นที่ 1
• เปรู :
  • ค.ศ. 1997 - เครื่องอิสริยาภรณ์พระอาทิตย์แห่งเปรู ชั้นประถมาภรณ์
• บัลแกเรีย :
  • ค.ศ. 1999 - เครื่องอิสริยาภรณ์สตารา พลานินา
• เบลเยียม :
  • ค.ศ. 2003 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์เลออปอล ชั้นที่ 1
• ชิลี :
  • ค.ศ. 2003 - เครื่องอิสริยาภรณ์กิตติคุณ ชั้นที่ 1
• บราซิล :
  • ค.ศ. 2003 - เครื่องอิสริยาภรณ์ดาวกางเขนใต้ ชั้นที่ 1
• สโลวาเกีย :
  • ค.ศ. 2007 - เครื่องอิสริยาภรณ์กางเขนขาวคู่ ^[40]
• ลิทัวเนีย :
  • ค.ศ. 2008 - เครื่องอิสริยาภรณ์พระเจ้าวีตัวนัสมหาราช ชั้นที่ 1^[41][42]

• เม็กซิโก :
  • ค.ศ. 2009 - เครื่องอิสริยาภรณ์อินทรีแอซเท็ค ชั้นที่ 1^[43]
• กาตาร์ :
  • ค.ศ. 2011 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งอิสรภาพ ชั้นสายสร้อย
• บรูไน :
  • ค.ศ. 2013 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ราชบัลลังก์บรูไน^[44]
• โอมาน :
  • ค.ศ. 2012 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อัล-ซาอีด ^[45]

• ตุรกี :
  • ค.ศ. 2012 - เครื่องอิสริยาภรณ์ดาราแห่งสาธารณรัฐตุรกี ^[46]
• สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ :
  • ค.ศ. 2012 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ซัยยิด ชั้นสายสร้อย^[47]

• เอสโตเนีย :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์เทอร์รามาเรียนา ชั้นที่ 1

• กานา :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์ดาราแห่งกานา^[48][49]

• กรีซ :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์มหาไถ่

• กรีซ :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญโอลกาและโซเฟีย

• ญี่ปุ่น :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันสูงส่งยิ่งดอกเบญจมาศ

• จอร์แดน :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อัล-ฮุสเซนบินอาลี ชั้นสายสร้อย

• ลัตเวีย :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์เดอะทรีสตาร์

• ไลบีเรีย :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์ผู้บุกเบิกแห่งไลบีเรีย

• ลักเซมเบิร์ก :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ราชสีห์ทองคำแห่งราชวงศ์นัสซอ
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์อดอล์ฟแห่งนัสเซา ชั้นที่ 1
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎโอ๊ก ชั้นมหากางเขน^[50]

• เนปาล :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องราชอิสริยาภรณ์โอชัชวี ราชันยา

• โรมาเนีย :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์ดาราแห่งโรมาเนีย ชั้นสายสร้อย^[51]

• เซเนกัล :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์สิงโต ชั้นที่ 1

• ยูโกสลาเวีย :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์ยูโกสลาฟสตาร์
•  ลิทัวเนีย
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์วิเตาทัสมหาราช ชั้นพิเศษ
•  ฟิลิปปินส์ :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์กาเบรียลาสิลาง
•  เวเนซุเอลา :
  • ค.ศ. ไม่ปรากฏ - เครื่องอิสริยาภรณ์ผู้ปลดปล่อย ชั้นสายสร้อย

• เยอรมนี : รางวัลคาร์ล (16 พฤษภาคม ค.ศ. 1996)^[52]

• รายพระนามพระมหากษัตริย์ทั่วโลกเรียงตามวันเสด็จขึ้นครองราชย์

ก่อนหน้า		สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริกซ์แห่งเนเธอร์แลนด์		ถัดไป
สมเด็จพระราชินีนาถยูเลียนา		พระมหากษัตริย์เนเธอร์แลนด์ (30 เมษายน ค.ศ. 1980 - 30 เมษายน ค.ศ. 2013)		สมเด็จพระราชาธิบดีวิลเลม-อเล็กซานเดอร์