สมัยพาลีโอซีน

นิรุกติศาสตร์ความเป็นทางการของชื่อทางการการสะกดแบบอื่นPalaeoceneข้อมูลการใช้เทห์วัตถุโลกการใช้ระดับภาคทั่วโลก (ICS)การใช้ช่วงเวลาธรณีกาลของ ICSการนิยามหน่วยวิทยาการลำดับเวลาสมัยหน่วยลำดับชั้นหินหินสมัยเสนอครั้งแรกโดยWilhelm Philipp Schimper, 1874ความเป็นทางการของช่วงกาลทางการคำนิยามขอบล่างชั้นซึ่งอุดมไปด้วยธาตุอิริเดียมซึ่งเกี่ยวข้องกับการชนครั้งใหญ่ของอุกกาบาตและเป็นเหตุให้เกิดเหตุการณ์การสูญพันธุ์ยุคครีเทเชียส–พาลีโอจีนตามมา^[2]ขอบล่าง GSSPแหล่งเอลเคฟ เอลเคฟ ประเทศตูนิเซีย
36°09′13″N 8°38′55″E / 36.1537°N 8.6486°E / 36.1537; 8.6486^[2]การอนุมัติ GSSP1991^[2]คำนิยามขอบบนความผิดปกติเชิงลบอย่างรุนแรงในค่า δ¹³C ใน PETM^[3]ขอบบน GSSPแหล่งดาบาบียา ลักซอร์ ประเทศอียิปต์^[3]
25°30′00″N 32°31′52″E / 25.5000°N 32.5311°E / 25.5000; 32.5311การอนุมัติ GSSP2003^[3]

สมัยไพลโอซีนเป็นสมัยแรกสุดของยุคพาลีโอจีน ซึ่งเป็นยุคแรกของมหายุคซีโนโซอิก สมัยพาลีโอซีนต่อมาจากยุคครีเทเชียสและตามด้วยสมัยอีโอซีน

ชื่อสมัยไพลโอซีนมาจากรีกโบราณซึ่งหมายถึง เก่า(παλαιός, palaios) "ใหม่" (καινός, kainos)^[4]

โลกร้อนขึ้นปกคลุมด้วยป่าดิบ ทวีปกระจายตัวออกจากกันในทวีปยุโรปเอเชียและอเมริกาเหนือ มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ยังมีขนาดเล็กตัวใหญ่ที่สุดมีขนาดประมาณหมีขนาดเล็ก อาศัยร่วมกับนกนักล่าขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ในทวีปอเมริกาใต้ แอฟริกา ออสเตรเลีย อินเดียทีแยกห่างออกไปเป็นที่แพร่พันธุ์ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีถุงหน้าท้องที่เลี้ยงลูกด้วยนมและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ออกลูกเป็นไข่^[5]