สงครามแพ็กเจ–ถัง

สงครามแพ็กเจ–ถัง (อังกฤษ: Baekje–Tang War; จีน: 唐灭百济之战) เป็นสงครามระหว่างอาณาจักรแพ็กเจกับกองทัพผสมราชวงศ์ถัง/อาณาจักรชิลลา เกิดขึ้นระหว่าง ค.ศ. 660–663

อาณาจักรชิลลาเป็นพันธมิตรทางทหารกับราชวงศ์ถังในรัชสมัยจักรพรรดิถังเกาจง^[1] เมื่ออาณาจักรแพ็กเจเข้าตีอาณาจักรชิลลา พระราชินีช็อนด็อกแห่งชิลลาจึงส่งคณะทูตไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิถังเกาจงเพื่อขอความช่วยเหลือ^[1] ในขณะเดียวกันแพ็กเจได้เป็นพันธมิตรกับชนเผ่ายะมะโตะในญี่ปุ่นและอาณาจักรโคกูรยอ^[2] ความขัดแย้งระหว่างชิลลาและแพ็กเจเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนในปี ค.ศ. 658 จักรพรรดิถังเกาจงส่งกองทัพเข้าโจมตีโคกูรยอ^[3] และส่งกองเรือพร้อมทหาร 130,000 นายข้ามทะเลเหลือง แม่น้ำกึม (Geum River) มาขึ้นฝั่งทางตะวันตกของอาณาจักรแพ็กเจ ก่อนเดินทัพไปที่เมืองหลวง คือเมืองซาบี^[4]

ฝ่ายชิลลาได้ส่งกองทัพ 50,000 นายเข้าปะทะกับฝ่ายแพ็กเจจนได้รับชัยชนะในยุทธการฮวังซันบ็อล (Battle of Hwangsanbeol)^[4] ก่อนจะเดินทัพข้ามเทือกเขาโซแบ็ก (Sobaek Mountains)^[5] พรมแดนด้านตะวันออกของแพ็กเจ^[1] และรบชนะฝ่ายแพ็กเจอีกครั้งในยุทธการที่ที่ราบฮวังซัน^[5] ในที่สุดกองทัพพันธมิตรถัง/ชิลลาก็ยึดเมืองหลวงได้สำเร็จ อาณาจักรแพ็กเจถูกพิชิตในวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 660^[1] มีทหารกว่า 10,000 นายเสียชีวิตในการปะทะ^[6] พระเจ้าอึยจา พระราชวงศ์และข้าราชการส่วนใหญ่ถูกจับไปเป็นตัวประกันที่จีน^[1] หลังจากนั้นราชวงศ์ถังได้ผนวกแพ็กเจเข้ามาแทนที่จะให้ชิลลาปกครอง^[7]

ขุนศึกควีชิล พกชิน (Gwisil Boksin) นำทหารบางส่วนที่ยังไม่ยอมจำนนโจมตีราชวงศ์ถัง เขาขอความช่วยเหลือไปที่จักรพรรดินีโคเงียวกุแห่งยะมะโตะซึ่งส่งทหาร 27,000 นายมาสนับสนุน^[8] ทั้งสองฝ่ายปะทะกันในปี ค.ศ. 663 ที่ยุทธการแพ็กกัง (Battle of Baekgang)^[9] ซึ่งกองทัพพันธมิตรถัง/ชิลลาเป็นฝ่ายชนะ อย่างไรก็ตาม สองอาณาจักรนี้ได้หันมาทำสงครามกันเองในสงครามชิลลา-ถัง (ค.ศ. 670–676)