วันสมโภชนักบุญทั้งหลาย

คริสต์ศาสนิกชนเชื่อว่าผู้ที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้วจะได้เกิดบนสวรรค์ บุคคลเหล่านี้จึงถือเป็น "ผู้ศักดิ์สิทธิ์" หรือ "นักบุญ" ซึ่งได้เอาชนะความชั่วร้ายต่าง ๆ บนโลกแล้ว แต่คริสตชนบนโลกยังต้องต่อสู้กับความชั่วร้ายต่อไป จึงควรยึดถือนักบุญเหล่านั้นเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิต ฝ่ายนักบุญบนสวรรค์ก็มีหน้าที่สำคัญคือการอ้อนวอนขอพรต่อพระเป็นเจ้าเพื่อคริสตชนบนโลก ให้สามารถต่อสู้และเอาชนะความชั่วร้ายได้

นอกจากผู้ที่ได้รับการประกาศเป็นนักบุญอย่างเป็นทางการจากคริสตจักรแล้ว ยังมีผู้ศักดิ์สิทธิ์อีกหลายท่านที่ไม่เป็นที่รู้จัก แต่ได้รับความรอดและสถิตบนสวรรค์ร่วมกับพระเป็นเจ้า การสมโภชนักบุญทั้งหลายจึงเป็นการฉลองเพื่อระลึกถึงความสำคัญของนักบุญทั้งหมดพร้อมกัน

ในศาสนาคริสต์ตะวันออกเริ่มมีการฉลองมรณสักขีทั้งหลายมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 4^[1] ต่อมาจักรพรรดิโฟคาสแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์ ได้ถวายวิหารแพนธีอันแด่สมเด็จพระสันตะปาปาบอนิเฟซที่ 4 พระองค์จึงอภิเษกวิหารให้เป็นโบสถ์คริสต์อุทิศแด่พระนางมารีย์พรหมจารีและมรณสักขีทั้งหลายเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 609

สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 3 โปรดให้สร้างโบสถ์น้อยขึ้นในมหาวิหารนักบุญเปโตรเพื่ออุทิศแด่นักบุญทั้งหลาย และกำหนดวันฉลองนักบุญทั้งหลายในวันที่ 1 พฤศจิกายนของทุกปี^[2] การฉลองนี้ได้แพร่หลายไปทั่วคริสตจักรในสมณสมัยสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 4