Search

รายพระนามและชื่อประมุขแห่งรัฐเม็กซิโก

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย

นี่คือรายนามประมุขแห่งรัฐเม็กซิโกตั้งแต่การสถาปนาจักรวรรดิเม็กซิโกเมื่อปี ค.ศ. 1822 ถึงสหรัฐเม็กซิโกในปัจจุบัน

จักรวรรดิเม็กซิโกที่ 1 (1821–1823)

คณะผู้สำเร็จราชการชุดที่ 1

หลังสิ้นสุดสงครามประกาศเอกราชเม็กซิโก, คณะรัฐบาลชั่วคราวประกอบไปด้วยสมาชิก 34 คน ได้ลงนามใน คำประกาศอิสรภาพแห่งจักรวรรดิเม็กซิโก และสถาปนาคณะผู้สำเร็จราชการขึ้นมา 6 คน

ผู้สำเร็จราชการ[1]เริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งหมายเหตุ
อากุสติน เดอ อิตูร์บิเต28 กันยายน 182111 เมษายน 1822
ควน โอโดโนคู28 กันยายน 18218 ตุลาคม 1821Died in office.
อันโตนิโอ เปเรซ มาร์ติเนซ8 ตุลาคม 182111 เมษายน 1822
มานูเอล เดอ ลา บาร์เซนา28 กันยายน 182111 เมษายน 1822
โคเซ อิสิโดร ยาแยส28 กันยายน 182111 เมษายน 1822
มานูเอล เวลาเควซ เดอ เลออน28 กันยายน 182111 เมษายน 1822

คณะผู้สำเร็จราชการชุดที่ 2

ผู้สำเร็จราชการเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งหมายเหตุ
อากุสติน เดอ อิตูร์บิเต11 เมษายน 182218 พฤษภาคม 1822
โคเซ อิสิโดร ยาแยส11 เมษายน 182218 พฤษภาคม 1822
มิเกล วาเลนติน11 เมษายน 182218 พฤษภาคม 1822
มานูเอล เดอ เฮราซ11 เมษายน 182218 พฤษภาคม 1822
นิโคลาส บราโว11 เมษายน 182218 พฤษภาคม 1822

จักรพรรดิอากุสตินที่ 1

จักรพรรดิพระราชลัญจกรเริ่มรัชกาลสิ้นรัชกาลราชวงศ์จักรพรรดินี
อากุสตินที่ 1
(1783–1824)		 19 พฤษภาคม 182219 มีนาคม 1823อิตูร์บิเต อานา มารีอา
(1786–1861)

รัฐบาลชั่วคราว (1823–1824)

รัฐบาลชั่วคราว (1823–1824) เป็นองค์กรที่ใช้ อำนาจบริหาร ในรัฐบาลของเม็กซิโก หลังการสิ้นสุดจักรวรรดิเม็กซิโกที่หนึ่ง ใน จักรพรรดิอากุสติน, ในค.ศ. 1823.[2]องค์กรมีหน้าที่ในการจัดการปูทางไปยังการจัดตั้งสหพันธรัฐ และยังคงดำรงอยู่ตั้งแต่ 1 เมษายน 1823 ถึง 10 ตุลาคม 1824[3]

ประมุขแห่งรัฐ[4][5][6]เริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งหมายเหตุ
นิโคลาส บราโว31 มีนาคม 182310 ตุลาคม 1824
กวาเดอลูป วิกตอเรีย31 มีนาคม 182310 ตุลาคม 1824
เปโดร เซเลสติโน เนแกรต31 มีนาคม 182310 ตุลาคม 1824
มาเรียโน มิเชเลนา1 เมษายน 182310 ตุลาคม 1824Substitute Member
มิเกล โดมินิเกซ1 เมษายน 182310 ตุลาคม 1824Substitute Member
วีเซนเต้ เกอเรโร1 เมษายน 182310 ตุลาคม 1824Substitute Member

สหพันธรัฐที่ 1 (1824–1835)

№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองรองประธานาธิบดีหมายเหตุ
1 กวาเดอลูป วิกตอเรีย
(1786–1843)		10 ตุลาคม 182431 มีนาคม 1829อิสระนิโคลาส บราโวประธานาธิบดีเม็กซิโกคนแรกที่มาจากการเลือกตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญและเป็นประธานาธิบดีคนเดียวในรอบ 30 ปีที่ดำรงตำแหน่งครบวาระในรอบ 30 ปีนับแต่การประกาศเอกราชของเม็กซิโก[7]
2 วีเซนเต้ เกอเรโร
(1782–1831)		1 เมษายน 182917 ธันวาคม 1829เสรีนิยมอะนาสตาซิโอ บุสตามานเตเขาได้รับการแต่งตั้งจากสภาคองเกรสหลังจากการลาออกของประธานาธิบดี ผู้มาจากการเลือกตั้งมานูเอล โกเมซ เปดราซา.[8][9]
3 โคเซ มาเรีย โบกาเนกรา
(1787–1862)		17 ธันวาคม 182923 ธันวาคม 1829Popular York Rite Party
(part of the Liberal Party)		เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาเป็นช่วงสั้น ๆ หลังเกอร์เรโรลาออกจากตำแหน่งเพื่อสู้รบกับ กบฏซึ่งนำโดยรองประธานาธิบดี[10][11]
เปโดร เวเลซ
(1787–1848)		23 ธันวาคม 182931 ธันวาคม 1829เสรีนิยมในฐานะประธานศาลสูงสุด เขาได้รับการแต่งตั้งจากรัฐสภา ในฐานะหัวหน้าฝ่ายบริหารระดับสูงร่วมกับลูกัส อาลามานและลูอิส กินตานาร์[12]
4 อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต
(1780–1853)		1 มกราคม 183013 สิงหาคม 1832อนุรักษ์นิยมรองประธานาธิบดี เขาขึ้นสู่ตำแหน่งหลังรัฐประหารเกอเรโรสำเร็จ[13]
5 เมลชอร์ มุสกวิซ
(1790–1844)		14 สิงหาคม 183224 ธันวาคม 1832Popular York Rite Party
(part of the Liberal Party)		เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาเป็นช่วงสั้น ๆ หลังบุสตามานเตลาออกเพื่อสู้รบกับกบฎนำโดยซานตาอันนา[14][15][16]
6 มานูเอล โกเมซ เปดราซา
(1789–1851)		24 ธันวาคม 183231 มีนาคม 1833Federalist York Rite Party
(part of the Liberal Party)		He assumed the presidency to conclude the term he would have begun in 1829, had he not resigned prior to inauguration, as the winner of the elections of 1828.[17][18]
7 วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
(1781–1858)		1 เมษายน 183316 พฤษภาคม 1833เสรีนิยมในฐานะรองประธานาธิบดี เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนที่ซานตาอันนาพร้อมกับผู้ได้รับการเลือกตั้งในการเลือกตั้ง ค.ศ. 1833
[19][20][21]
8 อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		16 พฤษภาคม 18333 มิถุนายน 1833เสรีนิยมวาเลนติน โกเมส ฟาเรียสเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีซึ่งมาจากการเลือกตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญ เขาสลับตำแหน่งประธานาธิบดีกับรองประธานาธิบดีฟาเรียสกว่า 4 ครั้งจนกระทั่งวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 1834
[22][23][24]
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
(1781–1858)		3 มิถุนายน 183318 มิถุนายน 1833เสรีนิยม
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		18 มิถุนายน 18335 กรกฎาคม 1833เสรีนิยมวาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
(1781–1858)		5 กรกฎาคม 183327 ตุลาคม 1833เสรีนิยม
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		27 ตุลาคม 183315 ธันวาคม 1833เสรีนิยมวาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
(1781–1858)		16 ธันวาคม 183324 เมษายน1834เสรีนิยมเขาสนับสนุนการปฏิรูปเสรีนิยมทำให้ฝ่ายอนุรักษ์นิยมและคริสตจักรไม่พอใจ ซานตาอันนากลับมาอีกครั้งและเขาได้ลี้ภัยทางการเมืองไป[25]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		24 เมษายน 183427 มกราคม 1835เสรีนิยมเขายกเลิกการปฏิรูปเสรีนิยม ในวันที่ 27 มกราคม ยกเลิกสภาร่างรัฐธรรมนูญที่ 6 โกเมส ฟาเรียสเป็นรองประธานาธิบดี [26]
9 มิเกล บารากัน
(1789–1836)		28 มกราคม 183527 กุมภาพันธ์ 1836เสรีนิยม เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีจากรัฐสภา เมื่อซานตาอันนาลาออกไปปราบกบฏซาคาเตคัส วันที่ 23 ตุลาคมรัฐสภาได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญใหม่ ซึ่งทำให้ รัฐธรรมนูญ 1824 และระบบสหพันธรัฐสิ้นสภาพ เขาทำหน้าที่ทั้งสองอย่างในฐานะประธานาธิบดีคนสุดท้ายของสหพันธ์สาธารณรัฐที่ 1และสาธารณรัฐกลางคนแรก [27][28][29]

สาธารณรัฐกลาง (1835–1846)

№ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
9 มิเกล บาร์รากัน
(1789–1836)		28 มกราคม 183527 กุมภาพันธ์ 1836เสรีนิยมเขาออกจากตำแหน่งเนื่องจากป่วยหนัก และถึงแก่อสัญกรรมใน 2 วันต่อมา อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref>[30][31]
อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต
(1780–1853)		19 เมษายน 183718 มีนาคม 1839อนุรักษ์นิยมเขาขึ้นดำรงตำแหน่งในฐานะประธานาธิบดีผู้ได้รับเลือกโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญเขาได้รับการเลือกตั้งในปี ค.ศ. 1837 เป็นระยะเวลาแปดปี

[32]

อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		18 มีนาคม 183910 กรกฎาคม 1839เสรีนิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีเฉพาะกาลโดยฝ่ายอนุรักษ์นิยมจัดเมื่อบุสตามานเตลาออกไปปราบกบฏสหพันธรัฐ อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref>
11 นิโกลา บราโว
(1786–1854)		11 กรกฎาคม 183919 กรกฎาคม 1839อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังซานตาอันนาพ้นจากตำแหน่งอ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref>[33]
อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต
(1780–1853)		19 กรกฎาคม 183922 กันยายน 1841อนุรักษ์นิยมเขากลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอีกครั้ง[34]
12 ฟรานซิสโก ฆาเวียร์ เอเชเวียรา
(1797–1852)		22 กันยายน 184110 ตุลาคม 1841อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีเฉพาะกาลเมื่อบุสตามานเตลาออกไปปราบกบฏนำโดย มาเรียโน ปาเรเดส อี อาร์ริลลากา, ซานตาอันนา, และ กาเบรียล วาเลนเซีย.เขาลาออกหลังกบฏได้รับชัยชนะ[35][36][37]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		10 ตุลาคม 184126 ตุลาคม 1842เสรีนิยมได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดโดยคณะทหาร (Junta de Representantes de los Departamentos) [38][39][40]
นิโกลาส บราโว
(1786–1854)		26 ตุลาคม 18424 มีนาคม 1843อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังซานตาอันนาพ้นจากตำแหน่ง[33]
13 วาเลนติน กานาลิโซ
(1794–1850)		4 ตุลาคม 18434 มิถุนายน 1844อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังบราโวพ้นจากตำแหน่ง[33]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		4 มิถุนายน 184412 กันยายน 1844เสรีนิยมเขากลับมาเป็นประธานาธิบดีอีกครั้งหลังได้รับการเลือกตั้งในวิถีทางรัฐธรรมนูญโดยรัฐสภาในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 1844.[41][42]
14 โฆเซ โฆอาแกง เดอ เอเรรา
(1792–1854)		12 กันยายน 184421 กันยายน 1844เสรีนิยมเขาได้รับเลือกจากรัฐสภาเพื่อแทนที่กานาลิโซ[42]
วาเลนติน กานาลิโซ
(1794–1850)		21 กันยายน 18446 ธันวาคม 1844อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว[43]
โฆเซ โฆอาแกง เดอ เอเรรา
(1792–1854)		6 ธันวาคม 184430 ธันวาคม 1845เสรีนิยมดำรงตำแหน่งชั่วคราว, และได้รับการรับรองเป็นประธานาธิบดีตามรัฐธรรมนูญโดยวุฒิสภาหลังกานาลิโซถูกจับกุมเนื่องจากพยายามยุบสภาล่างอ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref>[44]
15 มารีอาโน เปเรดส์
(1797–1849)		31 ธันวาคม 184528 กรกฎาคม 1846อนุรักษ์นิยมเขามาจากการรัฐประหารเพื่อยึดอำนาจเอเรรา วันที่ 12 มิถุนายน เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว [45][46]
รองประธานาธิบดี[46][47][48]
16 โฆเซ มาเรียโน ซาลาส
(1797–1867)		5 สิงหาคม 184623 ธันวาคม 1846อนุรักษ์นิยมHe assumed office as provisional president after the triumph of the federalist rebellion (Plan de la Ciudadela).He put in force the Constitution of 1824 on August 22.[49][50][51]He served both as last president of the Centralist Republic and first of the Second Federal Republic.

สหพันธรัฐที่ 2 (1846–1863)

№ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
16 โฆเซ มาเรียโน ซาลาส
(1797–1867)		6 สิงหาคม 184623 ธันวาคม 1846อนุรักษ์นิยมหลังฟื้นฟูสหพันธรัฐ เขาจัดการเลือกตั้ง ได้ซานตาอันนาเป็นผู้ชนะและได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาและได้ฟาเรียสเป็นรองประธานาธิบดีอ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref>
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส
(1781–1858)		23 ธันวาคม 184621 มีนาคม 1847เสรีนิยมรองประธานาธิบดี ปฏิบัติราชการแทนซานตาอันนาซึ่งปฏิบัติราชการสงครามในสงครามเม็กซิโก-อเมริกา[52]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		21 มีนาคม 18472 เมษายน 1847เสรีนิยมHe took office as elected interim president.[53]
Vice PresidentValentín Gómez Farías
17 เปโดร มารีอา เดอ อนายา
(1795–1854)		2 เมษายน 184720 พฤษภาคม 1847เสรีนิยมซานตาอันนาลาออกไปสู้รบในสงครามเม็กซิโก–อเมริกา รัฐสภายกเลิกตำแหน่งรองประธานาธิบดี เขาจึงได้เป็นประธานาธิบดีแทน[54][55][56]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		20 พฤษภาคม 184715 กันยายน 1847เสรีนิยมเขากลับมาดำรงตำแหน่งหลังเดอ อานายา ลาออกไปสู้รบในสงครามเม็กซิโก–อเมริกา[57][58]
18 มานูเอล เดอ ลา เปญา อี เปญา
(1789–1850)		15 กันยายน 184713 พฤศจิกายน 1847เสรีนิยมในฐานะประธานศาลสูง เขาเป็นประธานาธิบดีหลังซานตาอันนาลาออก.[59][60]
เปโดร มารีอา เดอ อนายา
(1795–1854)		13 พฤศจิกายน 18478 มกราคม 1848เสรีนิยมรัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่อเดอ ลา เปญา อี เปญา พ้นจากตำแหน่งเพื่อไปเจรจาสันติภาพกับสหรัฐอเมริกา
มานูเอล เดอ ลา เปญา อี เปญา
(1789–1850)		8 มกราคม 18483 มิถุนายน 1848เสรีนิยมเขากลับมาดำรงตำแหน่งในฐานะรักษาการประธานาธิบดีเมื่อ เดอ อานายา ลาออกหลังปฏิเสธที่จะยกดินแดนให้สหรัฐอเมริกา[61] เขาได้ลงนามในสนธิสัญญากวาเดอลูป อิดาลโก
โฆเซ โฆอาแกง เดอ

เอเรรา
(1792–1854)

3 มิถุนายน 184815 มกราคม 1851เสรีนิยมHe was the second president to finish his term and peacefully turned over the presidency to the winner of the Federal Elections of 1850, General Mariano Arista.[62]
19 มารีอาโน อาริสตา
(1802–1855)		15 มกราคม 18515 มกราคม 1853เสรีนิยมHe resigned on January 5, 1853 when Congress refused to give him extraordinary powers to fight the rebellion of Plan del Hospicio, the goal of which was to bring to Santa Anna once again to the presidency.[63]
20 ฆวน โบติสตา เซบาลโยส
(1811–1859)		5 มกราคม 18537 กุมภาพันธ์ 1853เสรีนิยมAs president of the Supreme Court, he was proposed by President Arista as his successor and confirmed the same day as interim president by Congress.[64]
21 มานูเอล มารีอา ลอมบาร์ดินี
(1802–1853)		7 กุมภาพันธ์ 185320 เมษายน 1853อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวโดยสภาคองเกรสเมื่องเซบาลโยสลาออกเนื่องจากกบฏที่ ปลาน เดล ออสปิซิโอ[65]
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา
(1794–1876)		20 เมษายน 18539 สิงหาคม 1855เสรีนิยมHe swore as President but ruled as dictator.He called himself "Su Alteza Serenisima" (Serene Highness).[66][67]From this period, the only lasting thing is the Mexican National Anthem.[68][69]
22 มาร์ติน การ์เรรา
(1806–1871)		9 สิงหาคม 185512 กันยายน 1855อนุรักษ์นิยมHe was appointed interim president after the triumph of the Plan of Ayutlabut he took office until August 15.[69]
23 โรมูโล ดิแอซ เดอ ลา เวกา
(1800–1877)		12 กันยายน 18554 ตุลาคม 1855อนุรักษ์นิยมเขาอยู่ในฐานะประธานาธิบดี โดยพฤตินัย

หลังการ์เรราลาออก[70][71]

24 ฆวน อัลวาเรส
(1790–1867)		4 ตุลาคม 185511 ธันวาคม 1855เสรีนิยมHe was appointed interim president by a council integrated with one representative of each state after the triumph of the Revolution of Ayutla.[72][73]
25 อิกนาซิโอ โกมงฟอร์ต
(1812–1863)		11 ธันวาคม 185517 ธันวาคม 1857เสรีนิยมอัลวาเรสแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีก่อนจะลาออกเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญในวันที่ 1 ธันวาคม 1857[74][75]
26 เบนิโต ยัวเรซ
(1806–1872)		18 ธันวาคม 185718 กรกฎาคม 1872เสรีนิยมในฐานะประธานศาสสูง, เขาได้เป็นประธานาธิบดีชั่วคราวหลังรัฐประหารโกมงฟอร์ตเพื่อยกเลิกรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1857 โกมงฟอร์ตจับกุมและปล่อยตัวเขาในภายหลัง เจาจัดตั้งรัฐบาลและรัฐธรรมนูญเสรีนิยมในวันที่ 18 มกราคม 1858.มีการต่อสู้ระหว่างฝ่ายเสรีนิยมกับอนุรักษ์นิยมเป็นที่รู้จักกันในชื่อสงครามปฏิรูป.[76]

ประธานาธิบดีที่ฝ่ายอนุรักษ์นิยมยอมรับในระหว่างสงครามปฏิรูป

ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
อิกนาซิโอ โกมงฟอร์ต
(1812–1863)		17 ธันวาคม 185721 มกราคม 1858เสรีนิยมAfter the declaration of Plan of Tacubaya, Congress declared that he was not longer president but he was recognized by conservatives as president with absolute powers.[77][78]
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา
(1813–1898)		21 มกราคม 185824 ธันวาคม 1858อนุรักษ์นิยมAfter disown Comonfort, Zuloaga was appointed president by the Conservative Party.[79]
มานูเอล ร็อบ เปซูเอลา
(1817–1862)		24 ธันวาคม 185823 มกราคม 1859อนุรักษ์นิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีของฝ่ายอนุรักษ์นิยมและสนับสนุน แผนที่นาวิดัด.[80][81]
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา
(1813–1898)		24 มกราคม 18591 กุมภาพันธ์ 1859อนุรักษ์นิยมHe was restored to the presidency by counter-rebellion led by Miguel Miramón.[80]
มิเกล มิรามอน
(1831–1867)		2 กุมภาพันธ์ 185913 สิงหาคม 1860อนุรักษ์นิยมHe assumed the conservative presidency as substitute when Zuloaga left office.[82]
โฆเซ อิกนาซิโอ ปาวอน
(1791–1866)		13 สิงหาคม 186015 สิงหาคม 1860อนุรักษ์นิยมในฐานะประธานศาลสูงสุดของรัฐบาลอนุรักษ์นิยม,เขาอยู่ในตำแหน่งได้ 2 วันเมื่อมิรามอนลาออก[83]
มิเกล มิรามอน
(1831–1867)		15 สิงหาคม 186024 ธันวาคม 1860อนุรักษ์นิยมHe took office as interim president of the conservative government after he was electedby a group of "Representatives of the States" who supported the conservatives.He was defeated at the Battle of Calpulalpan, resigned the presidency and fled the country.[84]
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา
(1813–1898)		23 พฤษภาคม 186028 ธันวาคม 1862อนุรักษ์นิยมแม้ว่าจะพ่ายแพ้ ฝ่ายอนุรักษ์นิยมได้แต่งตั้ง ซูโลอากาเป็นประธานาธิบดีจนกระทั่งวันที่ 28 ธันวาคม เมื่อเขารับรองคณะผู้สำเร็จราชการซึ่งพยายามฟื้นฟูจักรวรรดิ[85]

จักรวรรดิเม็กซิโกที่ 2 (1863–1867)

คณะผู้สำเร็จราชการ

On June 22, 1863, a "Superior Governing Board" was established. On July 11, the Board became the Regency of the Empire.[86][87]

ผู้สำเร็จราชการ [1]เริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
ฆวน เนโปมูเคโน11 กรกฎาคม 186310 เมษายน 1864อนุรักษ์นิยม
โฆเซ มารีอาโน ซาลาส11 กรกฎาคม 186310 เมษายน 1864อนุรักษ์นิยม
เปลาชิโอ อันโตนิโอ เดอ ลาบาสติดา11 กรกฎาคม 186310 เมษายน 1864อนุรักษ์นิยม

จักรพรรดิแม็กซิมิเลียโนที่ 1

จักรพรรดิพระราชลัญจกรเริ่มรัชกาลสิ้นรัชกาลราชวงศ์จักรพรรดินี
แม็กซิมิเลียโนที่ 1
(1832–1867)		 10 เมษายน 186419 มิถุนายน 1867ฮับส์บูร์ก-ลอร์เรน คาร์ลอตา
(1840–1927)

ฟื้นฟูสาธารณรัฐ (1867–1876)

№
ประธานาธิบดีTook officeLeft officePolitical PartyNotes
(26) เบนิโต ยัวเรซ
(1806–1872)		18 ธันวาคม 185711 มิถุนายน 1861เสรีนิยมสมัยแรกในฐานะประธานาธิบดีช่วง สงครามปฏิรูป.
สมัยที่ 2 มาจากการที่เขาได้รับการแต่งตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญจากรัฐสภา
สมัยที่ 3 ต่อจากสมัยที่ 2 สืบเนื่องมาจาก การรุกรานของฝรั่งเศส.
สมัยที่ 4และ5 เป็นยุคสมัยชัยชนะของสาธารณรัฐ
11 มิถุนายน 186130 พฤศจิกายน 1865
1 ธันวาคม 18657 ธันวาคม 1867
8 ธันวาคม 186711 ตุลาคม 1871
12 ตุลาคม 187118 กรกฎาคม 1872
27 เซบาสเตียน เลอร์โด เดอ เตกาดา
(1823–1889)		18 กรกฎาคม 187230 พฤศจิกายน 1872เสรีนิยมในฐานะประธาน ศาลสูง, เขาเป็นประธานาธิบดีหลังยัวเรซถึงแก่อสัญกรรม เขาถูกโค่นอำนาจโดยการปฏิวัติที่ทุกซ์เทเปกและพ้นจากตำแหน่ง 10 วัน ก่อนจะหมดวาระ[88]
1 ธันวาคม 187220 พฤศจิกายน 1876
28 โฆเซ มารีอา อิกเลซิอัส
(1823–1891)		26 ตุลาคม 187628 พฤศจิกายน 1876เสรีนิยมAs president of the Supreme Court, he voided, on grounds of fraud, the reelection of Lerdo de Tejada after Congress had declared this reelection valid, and then declared himself interim president. When Lerdo de Tejada went to exile on November 20, he became constitutional interim president.[89]

ปอร์ฟิริอาโต (1876–1911)

№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
29 ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ
(1830–1915)		28 พฤศจิกายน 18766 ธันวาคม 1876เสรีนิยมเขากลายเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่ออิกเลซิอัสลี้ภัยออกนอกประเทศ[90]
30 ฆวน เนโปมูเคโน เมนเดซ
(1824–1894)		6 ธันวาคม 187617 กุมภาพันธ์ 1877เสรีนิยมเขาได้รับการแต่งตั้งจากดิแอซให้เป็นประธานาธิบดีแทนเมื่อดิแอซลาออกไปสู้รบกับฝ่ายที่สนับสนุนเลร์โด เดอ เตฆาดา[91]
ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ
(1830–1915)		17 กุมภาพันธ์ 187730 พฤษภาคม 1880เสรีนิยมเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีอีกครั้ง วันที่ 2 พฤษภาคม รัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีโดยวิถีทางรัฐธรรมนูญ[92]
31 มานูเอล กอนซาเลซ ฟลอเรซ
(1833–1893)		1 ธันวาคม 188030 พฤศจิกายน 1884เสรีนิยมเขาชนะการเลือกตั้งสหพันธรัฐในค.ศ. 1880[93]
ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ
(1830–1915)		1 ธันวาคม 188430 พฤศจิกายน 1888ปอร์ฟิริสต์แห่งชาติ
เลือกตั้งใหม่แห่งชาติ		เขาชนะการเลือกตั้งสหพันธรัฐในค.ศ. 1884, 1888, 1892, 1896, 1900, 1904 และ 1910.
เขาลาออกระหว่างดำรงตำแหน่งสมัยที่ 7 หลังชัยชนะในการปฏิวัติเม็กซิโก.[94]
1 ธันวาคม 188830 พฤศจิกายน 1892
1 ธันวาคม 189230 พฤศจิกายน 1896
1 ธันวาคม 189630 พฤศจิกายน 1900
1 ธันวาคม 190030 พฤศจิกายน 1904
1 ธันวาคม 190430 พฤศจิกายน 1910รองประธานาธิบดี
รามอน คาร์ราล
(ถึง 1904)
1 ธันวาคม 191025 พฤษภาคม 1911

สมัยปฏิวัติ (1911–1928)

พรรคการเมือง

      ฝ่ายต่อต้านพรรคเลือกตั้งใหม่→พรรครัฐธรรมนูญก้าวหน้า
      อิสระ

№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งหมายเหตุ
32 ฟรานซิสโก เลออน เดอ ลา บาร์รา
(1863–1939)		25 พฤษภาคม 19115 พฤศจิกายน 1911ตาม"สนธิสัญญาซิวดัด ฆัวเรซ", เขาจึงเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวและประกาศให้จัดการเลือกตั้งทันที[95]
33[96] ฟรานซิสโก อี มาเดโร
(1873–1913)		6 พฤศจิกายน 191119 กุมภาพันธ์ 1913เขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งเฉพาะกิจ ค.ศ. 1911
เขาถูกยึดอำนาจโดยคณะรัฐประหารที่รู้จักกันว่าเหตุการณ์สิบวันวิปโยค ซึ่งวิกตอริอาโน อูเออร์ตา, เฟลิกซ์ ดิแอซ และทูตอเมริกัน. เฮนรี แอล วิลสันมีส่วนเกี่ยวข้อง เขาถูกฆาตกรรม 2 วันหลังจากนั้นพร้อมกับรองประธานาธิบดีซัวเรซ[97][98]
รองประธานาธิบดี
โฆเซ มารีอา ปิโน ซัวเรซ
34 เปโดร ลาสกูแรน
(1856–1952)		19 กุมภาพันธ์ 1913ในฐานะ รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ, เขาดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญประมาณ 45 นาที เขาแต่งตั้งวิกตอรีอาโน อูเออร์ตาในฐานะรัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทยก่อนจะลาออก[99]
35 วิกตอรีอาโน อูเออร์ตา
(1850–1916)		19 กุมภาพันธ์ 191315 กรกฎาคม 1914เขาได้รับตำแหน่งมาจากการรัฐประหารยึดอำนาจมาเดโร. เขาพ่ายแพ้กองทัพรัฐธรรมนูญนำโดยผู้ว่าการรัฐโคอาอีลา, วีนุสติอาโน คาร์รันซา.[100][101]
36 ฟรานซิสโก เอส คาร์วาฆาล
(1870–1932)		15 กรกฎาคม 191413 สิงหาคม 1914เขาเป็นประธานาธิบดีแทนหลังอูเออร์ตาลาออก
เขาลาออกเนื่องหลังลงนามในสนธิสัญญาเตโอโยลูกาน[102]

ประธานาธิบดีที่ได้รับการยอมรับจากกการประชุมที่อากัวซัลเลนเตส

ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งNotes
อูลาลิโอ กูติแอร์เรส
(1881–1939)		6 พฤศจิกายน 191416 มกราคม 1915เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว[103]
โรก กอนซาเลซ การ์ซา
(1885–1962)		16 มกราคม 191510 มิถุนายน 1915เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวหลังกูติแอร์เรสไปจากกรุงเม็กซิโกซิตี้[104]
ฟรานซิสโก ลากอส ชาซาโร
(1878–1932)		10 มิถุนายน 191510 ตุลาคม 1915เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่อกอนซาเลซลาออก[105]

ฟื้นฟูประชาธิปไตย

พรรคการเมือง


№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเมืองหมายเหตุ
37 เวนุสติอาโน คาร์รันซา
(1859–1920)		หัวหน้าฝ่ายบริหาร
ผู้นำหมายเลข 1 แห่งกองทัพภายใต้รัฐธรรมนูญ		พรรคเสรีรัฐธรรมนูญเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารหลังคาร์วาฆาลลาออก
เขาจัดประชุมให้มีการร่างรัฐธรรมนูญซึ่งออก ธรรมนูญการปกครองแห่งสหรัฐเม็กซิโก เขาชนะในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1917 และดำรงตำแหน่งในฐานะประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญในวัที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1917
เขาถูกสังหารใน กบฏที่อากัว ปริเอตา[106]
13 สิงหาคม 191430 เมษายน 1917
ประธานาธิบดีเม็กซิโก
1 พฤษภาคม 191721 พฤษภาคม 1920
38 อดอลโฟ เดอ ลา อูเออร์ตา
(1881–1955)
1 มิถุนายน 192030 พฤศจิกายน 1920พรรคเสรีรัฐธรรมนูญเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวโดยรัฐสภา[107]
39 อัลวาโร โอเบรกอน
(1880–1928)
1 ธันวาคม 192030 พฤศจิกายน 1924พรรคแรงงานเขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งทั่วไปในเม็กซิโก ค.ศ. 1920.[108]
40 ปลูตาร์โก เอเลียส กัลเลซ
(1877–1945)
1 ธันวาคม 192430 พฤศจิกายน 1928พรรคแรงงานเขาเป็นผู้ชนะใน การเลือกตั้งทั่วไปในเม็กซิโก ค.ศ. 1924.[109]

มาซิมาโต (1928–1934)


№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคหมายเหตุ
41 เอมิลิโอ ปอร์เตส กิล
(1890–1978)		1 ธันวาคม 19284 กุมภาพันธ์ 1930พรรคปฏิวัติแห่งชาติหลังการลอบสังหารอัลวาโร โอเบรกอน, รัฐสภาแต่งตั้งให้เขาดำรงตำแหน่งแทน[110]
42 ปาสกูอัล ออร์ติซ รูบิโอ
(1877–1963)		5 กุมภาพันธ์ 19304 กันยายน 1932พรรคปฏิวัติแห่งชาติเขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1929
เขาลาออกหลังกัลเลซเข้าแทรกแซงรัฐบาล[111][112]
43 อาเบลาร์โด แอล โรดริเกวซ
(1889–1967)		4 กันยายน 193230 พฤศจิกายน 1934พรรคปฏิวัติแห่งชาติรัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีแทนเพื่อให้รัฐบาลครบวาระ[113]

เม็กซิโกสมัยใหม่ (1934–ปัจจุบัน)

หลังการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1933, ประธานาธิบดีจะมีวาระ 6 ปี และถูกตัดสิทธิ์ในการลงสมัตรเลือกตั้งครั้งต่อไป หลังการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1934 ประธานาธิบดีดำรงตำแหน่งครบวาระทุกคน

№
ประธานาธิบดีเริ่มดำรงตำแหน่งพ้นจากตำแหน่งพรรคการเลือกตั้ง
44 ลาซาโร การ์เดนัส
(1895–1970)		1 ธันวาคม 193430 พฤศจิกายน 1940พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1934
45 มานูเอล อาบิลา กามาโช
(1896–1955)		1 ธันวาคม 194030 พฤศจิกายน 1946พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1940
46 มิเกล อาเลมาน วาลเดส
(1900–1983)		1 ธันวาคม 194630 พฤศจิกายน 1952พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1946
47 อดอลโฟ รูอิซ คอร์ติเนซ
(1889–1973)		1 ธันวาคม 195230 พฤศจิกายน 1958พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1952
48 อดอลโฟ โลเปซ มาเตออส
(1910–1969)		1 ธันวาคม 195830 พฤศจิกายน 1964พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1958
49 กุสตาโว ดิแอซ ออร์ดาซ
(1911–1979)		1 ธันวาคม 196430 พฤศจิกายน 1970พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1964
50ลุยส์ เอเชเบร์ริอา
(เกิด 1922)		1 ธันวาคม 197030 พฤศจิกายน 1976พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1970
51 โฆเซ โลเปซ ปอร์ติลโล
(1920–2004)		1 ธันวาคม 197630 พฤศจิกายน 1982พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1976 (ไม่มีใครโต้แย้ง)
52 มิเกล เด ลา มาดริด
(1934–2012)		1 ธันวาคม 198230 พฤศจิกายน 1988พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1982
53 คาร์ลอส ซาลินาส เด กอร์ตารี
(เกิด 1948)		1 ธันวาคม 198830 พฤศจิกายน 1994พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1988
54 เออร์เนสโต เซดิลโล
(เกิด 1951)		1 ธันวาคม 199430 พฤศจิกายน 2000พรรคปฏิวัติแห่งชาติ1994
55 วิเซนต์ ฟ็อกซ์
(เกิด 1942)		1 ธันวาคม 200030 พฤศจิกายน 2006พรรคการเมืองแห่งชาติ2000
56 เฟลิเป กัลเดรอน
(เกิด 1962)		1 ธันวาคม 200630 พฤศจิกายน 2012พรรคปฏิวัติแห่งชาติ2006
57 เอนริเก เปญญา นิเอโต
(เกิด 1966)		1 ธันวาคม 201230 พฤศจิกายน 2018พรรคปฏิวัติแห่งชาติ2012
58 อันเดรส มานูเอล โลเปซ โอบราดอร์
(เกิด 1953)		1 ธันวาคม 2018ปัจจุบันขบวนการฟื้นฟูแห่งชาติ2018

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

เข้าถึงจาก "https:https://www.search.com.vn/wiki/index.php?lang=th&q=รายพระนามและชื่อประมุขแห่งรัฐเม็กซิโก&oldid=11097133"
🔥 Top keywords: พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมศึกยุคลหน้าหลักพระสุนทรโวหาร (ภู่)องค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทยพิเศษ:ค้นหาพระบาทสมเด็จพระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัวพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพรอสมทวอลเลย์บอลหญิงเนชันส์ลีก 2024สไปร์ท (แร็ปเปอร์)ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2024พุ่มพวง ดวงจันทร์ดวงใจเทวพรหม (ละครโทรทัศน์)อีดิลอัฎฮาสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ายุคลทิฆัมพร กรมหลวงลพบุรีราเมศวร์ดอกเตอร์ไคลแมกซ์ ปุจฉาพาเสียวราชวงศ์จักรีลำดับโปเจียมแห่งราชอาณาจักรไทยรายชื่อตัวละครในพระอภัยมณีหม่อมเจ้านวพรรษ์ ยุคลทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภาณุพันธุ์ยุคลพระอภัยมณีหม่อมเจ้ามงคลเฉลิม ยุคลหม่อมเจ้าฑิฆัมพร ยุคลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตรหลานม่าอริยสัจ 4ตารางธาตุนิราศภูเขาทองรายชื่อเครื่องดนตรีเฌอมาวีร์ สุวรรณภาณุโชคประเทศไทยอาณาจักรอยุธยาปิติ ภิรมย์ภักดีวอลเลย์บอลวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติไทย