ภรรยาของโลท

เรื่องราวของภรรยาของโลท เริ่มต้นขึ้นในปฐมกาล 19: หลังจากที่ทูตสวรรค์สององค์มาถึงเมืองโสโดม ในตอนค่ำ และได้รับเชิญให้ไปค้างคืนที่บ้านของโลท ชาวเมืองโสโดมชั่วร้ายมากและกระตุ้นให้โลทถวายคน/ทูตสวรรค์เหล่านี้ โลทเสนอลูกสาวสองคนของเขาแทน แต่ถูกปฏิเสธ เมื่อรุ่งสาง ทูตสวรรค์ที่มาเยี่ยมของโลทขอให้เขาพาครอบครัวหนีไป เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกจับในหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้นเนื่องจากความชั่วช้าของเมือง ได้รับคำสั่ง "หนีเอาชีวิตรอด! อย่ามองไปข้างหลัง อย่าหยุดที่ใดในที่ราบ หนีไปที่เนินเขา เกรงว่าเจ้าจะถูกพัดพาไป" ^{[1] : 465}ขณะหลบหนี ภรรยาของโลทมองไปทางเมืองโสโดมข้างหลังเธอและกลายเป็นเสาเกลือ ^{[1] : 466}

เรื่องราวดูเหมือนจะมีพื้นฐานมาจากตำนานพื้นบ้านที่อธิบายถึงลักษณะทางภูมิศาสตร์ ^[2]

เสาเกลือชื่อ "ภรรยาของโลท" ตั้งอยู่ใกล้กับทะเลเดดซี ที่ภูเขาโสโดม ในอิสราเอล ^[3]

โยเซพุส นักประวัติศาสตร์ชาวยิวอ้างว่าได้เห็นเสาเกลือซึ่งเป็นภรรยาของโลท ^[4] การดำรงอยู่ของมันยังได้รับการยืนยันโดยบรรพบุรุษของคริสตจักรยุคแรกอย่าง เคลมองต์แห่งโรม และ อิเรนิอุส^[5]

ภรรยาของโลท หรือ ลูฏ ไม่ได้ถูกกล่าวชื่อของนางในอัลกุรอาน แต่มีคนบอกว่าชื่อของนาง คือ วาลิอะฮ์ และว่ากันว่านางชื่อ วาลิฮะฮ์^[6]

ลูฏ (อาหรับ: لوط, อักษรโรมัน: Lūṭ) ในคัมภีร์กุรอาน จะถือว่าเหมือนกับโลทในคัมภีร์ฮีบรู เขาถือว่าเป็นเราะซูลของอัลลอฮ์ และ นบีของอัลลอฮ์ ^[7]

ในคำบอกเล่าของอัลกุรอาน นบีลูฏได้เตือนกลุ่มชนของท่านเกี่ยวกับความพินาศที่ใกล้เข้ามา เพื่อไม่ให้พวกเขาเปลี่ยนแนวทางที่ชั่วร้ายของพวกเขา แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะฟังเขา นบีลูฏได้รับคำสั่งจากอัลลอฮ์ ให้หนีออกจากเมืองพร้อมกับผู้ติดตามของท่านในตอนกลางคืน แต่ให้ทิ้งภรรยาของท่านไว้เบื้องหลัง ทันทีที่ท่านจากไป อัลลอฮ์ก็ทรงสั่งหินหรือดินเหนียวจากนรกลงมาใส่พวกเขา ^[8]

ความแตกต่างระหว่างคำบอกเล่านี้กับคำบอกเล่าของยิว–คริสต์ จากหนังสือปฐมกาลก็คือ ภรรยาของนบีลูฏถูกทำลายไปพร้อมกับคนชั่ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือนางไม่ได้หนีไปกับนบีลูฏ ทั้งนี้เพราะว่าภรรยาของลูฏมีความผิดเช่นเดียวกับผู้ถูกลงโทษ ถึงขนาดที่นางถูกกล่าวถึงในคัมภีร์อัลกุรอานร่วมกับภรรยาของนูฮ์ ในฐานะสตรีสองคนที่ดื้อรั้นและไม่เชื่อผู้ซึ่งถูกลงโทษเพราะความชั่วร้ายของพวกนาว โดยไม่คำนึงว่าพวกนางจะแต่งงานกับนบีหรือไม่ ^[9]

ในอัลกุรอาน ซูเราะห์ (บทที่ 26) อัชชุอะรออ์ (กวี) –

ดังนั้นเราได้ช่วยเขา และบริวารของเขาทั้งหมดให้รอดพ้น นอกจากหญิงแก่คนหนึ่ง ซึ่งนางอยู่ในหมู่ผู้ถูกทำลาย

— อัลกุรอาน 26:170-171