ฟาฏิมะ อัลบุเดรี

เธอเกิดที่เยรูซาเลมใน ค.ศ. 1923^[1] เชื้อสายของอัลบุเดรีสืบย้อนไปถึงตระกูลโบราณที่มีรากฐานมาจากเยรูซาเลม^[2] เธอเป็นลูกสาวของผู้พิพากษาชะรีอะฮ์ เชค มูซา อัลบุเดรี ซึ่งทำงานในเยรูซาเลม และถ่ายทอดความรู้ให้แก่นักเรียนที่มัสยิดอัลอักศอ^[3] ทั้งนี้ อัลบุเดรีได้รับการศึกษาที่วิทยาลัยครู เยรูซาเลม ซึ่งเธอสำเร็จการศึกษาใน ค.ศ. 1941^[1][2] เธอได้รับการศึกษาครั้งแรกในเบธเลเฮม จากนั้น ได้ไปสอนที่บ้านครูชนบทในรอมัลลอฮ์^[2]

ในช่วงต้น ค.ศ. 1946 อัลบุเดรีได้ร่วมงานกับเจ้าหน้าที่สถานีวิทยุเยรูซาเลมคอลลิงในฐานะผู้ประกาศและโปรดิวเซอร์^[1][2] โดยพ่อของเธอไม่ได้คัดค้านการเลือกอาชีพของเธอ^[3] อัลบุเดรีทำงานเป็นผู้ช่วยรายการสตรี และการวิเคราะห์ความเกี่ยวพันทางวรรณกรรม ตลอดจนการออกอากาศข่าว กระทั่งเธอออกจากการเป็นผู้ประกาศข่าวใน ค.ศ. 1947^[4] ครั้นใน ค.ศ. 1949 อัลบุเดรีย้ายไปที่ดามัสกัสในลิแวนต์ และร่วมก่อตั้งเรดิโออัสซามกับสามีของเธอ^[2][4] แล้วเธอย้ายไปอยู่ที่รอมัลลอฮ์ใน ค.ศ. 1952 และได้รับการขอให้ออกอากาศข่าวทุกวันทางสถานีวิทยุในขณะที่ทำงานด้านการศึกษา^[4] ต่อมา อัลบุเดรีได้ย้ายไปอยู่ที่เบอร์ลินตะวันออกใน ค.ศ. 1957 โดยออกอากาศข่าวทางวิทยุเบอร์ลินอาหรับและวิทยุเยอรมันตะวันออกเป็นเวลาเจ็ดปี^[2][4]

เธอกลับมาที่รอมัลลอฮ์ใน ค.ศ. 1965 จากนั้น จึงย้ายไปอยู่ที่อัมมานในอีกสองปีต่อมา^[2] อัลบุเดรีทำหน้าที่เป็นภัณฑารักษ์ของห้องสมุดที่สำนักงานบรรเทาทุกข์และจัดหางานของสหประชาชาติสำหรับผู้ลี้ภัยปาเลสไตน์ในตะวันออกใกล้ระหว่าง ค.ศ. 1965 ถึง 1971 รวมทั้งต่อมาในแผนกการจำแนกหมวดหมู่ที่หอสมุดมหาวิทยาลัยจอร์แดนระหว่าง ค.ศ. 1978 ถึง 1983^[1] เธอเข้าร่วมในการประชุมอาหรับและนานาชาติหลายครั้งด้วยประสบการณ์ทางวิชาชีพภายใต้การศึกษาที่หลากหลาย และเคยได้วิจัยเพื่อจุดประสงค์ของบทบาทสตรีอาหรับในสื่อ^[2]

อัลบุเดรีแต่งงานกับอิศอม ฮัมมัด ซึ่งเป็นกวี, นักจัดรายการวิทยุ และนักเขียนชาวปาเลสไตน์ระหว่าง ค.ศ. 1948 ถึง 2006^[2] พวกเขามีลูกด้วยกันสองคนของชีวิตการแต่งงาน^[5] ครั้นต้นเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2009 เธอได้เสียชีวิตที่อัมมาน^[4] ซึ่งแม้ว่าอัลบุเดรีจะฝันถึงพิธีฝังศพในเยรูซาเลม แต่เธอกลับได้รับการฝังในอัมมานแทน^[3]

การประกาศข่าวมรณกรรมของหนังสือพิมพ์อัรรายระบุว่าเธอเป็น "สตรีชาวเยรูซาเลมที่น่ามหัศจรรย์"^[5] ส่วนไอดา อันนัจญาร์ ซึ่งเป็นนักเขียน กล่าวว่าอัลบุเดรีทำตัวเป็น “ผู้ประกาศข่าวการเมืองเพื่อเป็นผู้นำในหมู่สตรี รวมทั้งในงานนี้และเพื่อร่วมงานกับผู้ชาย”^[2] ขณะที่หนังสือพิมพ์อัดดัสตัวร์ตั้งข้อสังเกตว่าเธอเป็น "ผู้บุกเบิกสถานีวิทยุอาหรับ และเป็นกระแสเสียงผู้หญิงเพียงคนเดียวที่แข่งกับเสียงของผู้ชายทางวิทยุ"^[3] ตลอดจนอัลบุเดรีได้รับการยอมรับจากศูนย์นักข่าวสตรีอาหรับ^[3]