พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ
พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ (เกาหลี: 남한산성; อังกฤษ: Baekje Historic Areas; ฝรั่งเศส: Aires historiques de Baekje) ตั้งอยู่ในพื้นที่ภูเขาในภาคตะวันตกตอนกลางในจังหวัดช็อลลาเหนือและจังหวัดชุงช็องใต้ ประเทศเกาหลีใต้ ประกอบไปด้วยโบราณสถาน 8 แห่ง อายุตั้งแต่ ค.ศ. 475-660 เช่น ป้อมปราการ กงซันซ็อง และสุสานหลวงที่หมู่บ้านซงซัน (ซงซัน-รี), ป้อมปราการบูโซซันซ็อง ในเมืองซาบี อดีตเมืองหลวงของอาณาจักรแพ็กเจ วัดมิรึกซ เป็นต้น
| พื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจ * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 ป้อมบูโซซันซ็อง | |
| พิกัด | 36°27′43″N 127°7′38″E / 36.46194°N 127.12722°E |
| ประเทศ |  เกาหลีใต้ |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (ii) (iv) |
| อ้างอิง | 1477 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2558 (คณะกรรมการสมัยที่ 39) |
| พื้นที่ | 135.1 ha (334 เอเคอร์) |
| พื้นที่กันชน | 303.64 ha (750.3 เอเคอร์) |
  ที่ตั้งของพื้นที่ประวัติศาสตร์แพ็กเจในเกาหลีใต้ | |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
สถานที่เหล่านี้สื่อให้เห็นช่วงยุคปลายของอาณาจักรแพ็กเจ ซึ่งเป็น 1 ใน 3 อาณาจักรยุคแรกสุดในคาบสมุทรเกาหลี (18 ปีก่อนคริสตกาล-ค.ศ. 660) ซึ่งในเวลานั้นอาณาจักรเหล่านี้เป็นทางเชื่อมสำคัญของการแลกเปลี่ยนทางศิลปะ วัฒนธรรม ศาสนาพุทธ และเทคโนโลยีที่สำคัญกับจีนและญี่ปุ่น
มรดกโลก
พื้นที่ประวัติศาสตร์เพ็กเจขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 39 เมื่อ พ.ศ. 2558 ที่เมืองบอนน์ ประเทศเยอรมนีด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้
- (ii) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใด ๆ ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
- (iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
