พิต-ไฟเตอร์

รูปแบบการเล่นคล้ายกับไวโอเลนซ์ไฟต์ของบริษัทไทโต และสตรีตสมาร์ตของบริษัทเอสเอ็นเค ผู้เล่นจะต้องต่อยและเตะคู่ต่อสู้จนกว่าพลังงานจะหมด หากผู้เล่นกดปุ่มทั้งสามปุ่มพร้อมกัน ตัวละครจะใช้ "ท่าพิเศษ" ทั้งนี้ ผู้เล่นเริ่มต้นด้วยการเลือกหนึ่งในสามตัวละครที่สามารถเล่นได้ ซึ่งแต่ละคนมีการเคลื่อนไหว, ความเร็ว และพลังที่แตกต่างกัน โดยสามารถเล่นได้สูงสุดสามคนในแต่ละครั้ง แต่จะมีคู่ต่อสู้พิเศษให้ต่อสู้ในระหว่างการแข่ง 15 แมตช์ที่แตกต่างกันของเกม

ทุก ๆ ไฟต์ที่สามจะเป็นยกโบนัสที่เรียกว่ากรัดจ์แมตช์^[4] ซึ่งในกรัดจ์แมตช์ ผู้เล่นจะต้องต่อสู้กับร่างโคลนที่ควบคุมโดยซีพียูของนักสู้หากเล่นคนเดียว หรือปะทะกับผู้เล่นคนอื่นในเกมหลายผู้เล่น การถูกน็อกลงสามครั้งจะทำให้ผู้เล่นออกจากกรัดจ์แมตช์ และผู้ชนะคือคนสุดท้ายที่ยืนอยู่ ส่วนการแพ้กรัดจ์แมตช์ไม่ได้ขับไล่ผู้เล่น แต่ผู้ชนะจะได้รับเงินโบนัส

สำหรับ "แชมเปียนชิปแมตช์" เป็นการต่อสู้ระหว่างผู้เล่นกับบุคคลลึกลับที่เยาะเย้ยระหว่างการแข่งเป็นระยะ ซึ่งคือแมสด์วอร์ริเออร์ โดยหากมีผู้เล่นมากกว่าหนึ่งคนก่อนการแข่งครั้งนี้ พวกเขาจะต้องต่อสู้กันจนตาย จนกว่าจะมีผู้ชนะเพียงคนเดียวและสามารถต่อสู้กับเขาได้

นอกจากนี้ ฝูงชนสามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการโจมตี, ทิ้งอาวุธที่ใช้งานได้ หรือผลักผู้เล่นที่หลงทางกลับเข้าสู่การต่อสู้ ส่วนเพาเวอร์อัป "ยาเม็ดเพิ่มพลัง" ทำให้ผู้เล่นแข็งแกร่งขึ้นชั่วคราว และรับความเสียหายจากการโจมตีน้อยลง

พิต-ไฟเตอร์ มี 3 นักสู้ที่สามารถเล่นได้ ได้แก่:

• บัซ (บิล เชส)^[5]: อดีตนักมวยปล้ำอาชีพผู้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่ง
• ไท (มาร์ก วิลเลียมส์)^[6]: แชมป์คิกบอกซิงผู้ปราดเปรียว
• คาโต (เกลนน์ ฟรัตตีเชลลี)^[7]: นักสู้สายดำชั้น 3 ที่รวดเร็ว

พิต-ไฟเตอร์ มีฝ่ายตรงข้ามที่ไม่สามารถเล่นได้ 8 คน ซึ่งตัวละครหลายตัวมีชื่อนักแสดงที่รับบท:^[3]

• เอกซ์คิวชันเนอร์ (จอห์น อาไกวร์)^[8]
• เซาธ์ไซด์ จิม (เจมส์ ธอมป์สัน)^[9]
• เอนเจิล (แองเจลา สเตลลาโต)^[10]
• ซี.ซี. ไรเดอร์ (ริช วาร์กัส)^[11]
• แมด ไมลส์ (ไมลส์ แม็คโกแวน)^[12]
• เฮฟวีเมทัล (คิม โรดส์)^[13]
• เชนแมน เอ็ดดี (เอ็ดดี เบนันซิโอ)^[14]
• แมสด์วอร์ริเออร์ (บิล แมคอะลีนัน)^[15]

คนอื่น ๆ:

• ไนฟ์วูแมน (ไดแอน แบร์ตุชชี)^[16]
• ไนฟ์แมน (มิลต์ โลเปอร์)^[17]
• ฟันาลีวูแมน (ทีนา ไซเรเตอร์)^[18]
• ฟันาลีวูแมน (มาเรีย เลนิตซกี)^[19]
• บิ๊กคิดอินเดอะคราวด์ (เกเบรียล โครา)^[20]
• คราวด์ (ร็อบ โรว์)^[21]

ใน ค.ศ. 1991 มีเวอร์ชันของเกมวางจำหน่ายสำหรับซูเปอร์นินเทนโดเอ็นเตอร์เทนเมนต์ซิสเตม, เมกาไดรฟ์/เจเนซิส, มาสเตอร์ซิสเตม, อามิกา, แอมสตรัด ซีพีซี, อาตาริ เอสที, คอมโมดอร์ 64, เอ็มเอส-ดอส, และแซดเอกซ์ สเปกตรัม ส่วนในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1993 เวอร์ชันสเปกตรัมได้รับการเผยแพร่โดยเป็นส่วนหนึ่งของเกมรวมซูเปอร์ไฟเตอร์ ร่วมกับไฟนอลไฟต์ และดับเบิลยูดับเบิลยูเอฟ เรสเซิลเมเนีย^[22] อนึ่ง เวอร์ชันซูเปอร์นินเทนโดเอ็นเตอร์เทนเมนต์ซิสเตมขาดผู้ชมแบบโต้ตอบ, อาวุธ และตัวละครสามตัว ได้แก่: เซาธ์ไซด์ จิม, เฮฟวีเมทัล และแมด ไมลส์

เวอร์ชันพกพาเปิดตัวสำหรับอาตาริลิงซ์และเกมบอยใน ค.ศ. 1992 ส่วนบริษัทไทเกอร์อิเล็กทรอนิกส์ได้เปิดตัวเวอร์ชันพกพาเฉพาะของตัวเอง^[23][24]

นอกจากนี้ เกมอาร์เคดเวอร์ชันโปรแกรมเลียนแบบอยู่ในมิดเวย์อาร์เคดเทรเซอส์ 2 สำหรับเกมคิวบ์, เพลย์สเตชัน 2 และเอกซ์บอกซ์ รวมถึงและในมิดเวย์อาร์เคดเทรเซอส์ดีลักซ์อิดิชัน (ค.ศ. 2006) สำหรับไมโครซอฟท์ วินโดวส์ ซึ่งเวอร์ชันนี้เดินเครื่องด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเกมอาร์เคดดั้งเดิม ตลอดจนพิต-ไฟเตอร์ ได้รวมอยู่ในมิดเวย์อาร์เคดออริจินส์เมื่อ ค.ศ. 2012^[25]

บริษัทอาตาริได้ขายเฉพาะอาร์เคดกว่า 8,000 เครื่องทั่วโลก ซึ่งรวมถึง 5,500 เครื่องในทวีปอเมริกาเหนือและ 1,000 เครื่องในทวีปยุโรป^[1] และ 1,500 เครื่องในประเทศญี่ปุ่นโดยบริษัทโคนามิ นอกจากนี้ มีรายงานว่ามีการสร้างและขายสำเนาละเมิดลิขสิทธิ์มากกว่า 10,000 ชุดในประเทศเกาหลีใต้ โดยมีการขายชุดเพิ่มเติมจำนวนมาก (เฉพาะพีซีบี)

ในทวีปอเมริกาเหนือ เกมนี้ได้เป็นตู้อาร์เคดตั้งตรงงที่ทำรายได้สูงสุดในชาร์ตรีเพลย์อาร์เคดในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1990^[28] และรายได้จากการหยอดเหรียญรายสัปดาห์เฉลี่ยอยู่ที่ 413.75 ดอลลาร์ต่อหน่วยอาร์เคดในช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม ค.ศ. 1990^[29] ส่วนในประเทศญี่ปุ่น เกมแมชชีนฉบับวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1991 ระบุว่าพิต-ไฟเตอร์ เป็นหน่วยอาร์เคดบนโต๊ะที่ประสบความสำเร็จสูงสุดอันดับเจ็ดของเดือน^[30]

จูเลียน ริกนอล จากนิตยสารคอมพิวเตอร์แอนด์วิดีโอเกมส์ให้คะแนนเวอร์ชันอาร์เคดนี้ที่ 90 เปอร์เซ็นต์ โดยกล่าวถึงเกมนี้ว่าเป็น "เกมบีตเอ็มอัปที่สนุกสุดเหวี่ยงซึ่งอัดแน่นไปด้วยพลัง" และ "หนึ่งในเกมต่อสู้อาร์เคดที่สนุกที่สุดในระยะเวลาอันยาวนาน"^[26] ส่วนนิตยสารแซป!64 ให้คำวิจารณ์เชิงลบแก่เกมนี้มากกว่า โดยกล่าวเกมนี้ว่าเป็นเกม "เกมบีตเอ็มอัปที่ต่อต้านช่วงสำคัญสุดยอด" และเขียนว่าโหมดแสดงตัวอย่างเป็นส่วนที่ดีที่สุดของเกม พวกเขาติเตียนเฟรมอนิเมชันที่จำกัดและเปรียบเทียบกับเดอะคอมบาไทรส์ และไฟนอลไฟต์อย่างไม่พึงใจ^[31]

ส่วนเดวิด วิลสัน จากนิตยสารคอมพิวเตอร์เกมมิงเวิลด์พอใจเวอร์ชันอามิกา โดยระบุว่า "เป็นเกมอาร์เคดที่ได้เทเลพอร์ต" และสรุปว่าเกมนี้ "นำเสนอตัวเลือกสำหรับผู้เล่นสองคนที่ขาดหายไปในเกมต่อสู้หลาย ๆ เกม และมีความชุลมุนวุ่นวายเพียงพอสำหรับเกมเมอร์ที่มีความรุนแรงที่สุด"^[32]

ด้านจอร์จและร็อบได้วิจารณ์เวอร์ชันซูเปอร์นินเทนโดเอ็นเตอร์เทนเมนต์ซิสเตมในนิตยสารนินเท็นโดเพาเวอร์^[33] โดยจอร์จแสดงความคิดเห็นว่าเกมนี้ "ควบคุมยากมาก" และร็อบแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับกราฟิกที่ใช้คนแปลงเป็นดิจิทัล โดยระบุว่า "มันไม่สำคัญว่าจะใช้เทคโนโลยีใหม่หรือไม่ คำถามคือ "เกมนี้สนุกไหม" และฉันคิดว่าคำตอบในกรณีนี้คือ "ไม่""^[33] ซึ่งร็อบและจอร์จให้คะแนนกราฟิกและเสียงที่ 2.5, การควบคุมที่ 2, ความท้าทายที่ 2 ตลอดจนธีมและความสนุกที่ 2.5

อนึ่ง นิตยสารเมกาเทคให้คะแนนเวอร์ชันเมกาไดรฟ์ที่ 80 เปอร์เซ็นต์^[34] ขณะที่นิตยสารเมกาได้จัดอันดับเวอร์ชันเมกาไดรฟ์ไว้อันดับที่ 27 สำหรับเกมเมกาไดรฟ์ยอดนิยมตลอดกาล^[35]

ส่วนในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1993 นิตยสารยัวร์ซินแคลร์ได้ให้คะแนนเวอร์ชันแซดเอกซ์ สเปกตรัม ที่ 28 เปอร์เซ็นต์^[22]

นิตยสารอิเล็กทรอนิกเกมมิงมันทลีและนิตยสารเกมโปรได้มีตัวอย่างภาคต่อที่วางแผนไว้ในชื่อพิตไฟเตอร์ II โดยบริษัทเท็งเง็ง ซึ่งเดิมทางนิตยสารอ้างว่าสร้างเสร็จแล้วกว่า 75 เปอร์เซ็นต์ และจะวางจำหน่ายสำหรับเซกา เจเนซิส ในไตรมาสที่สี่ของ ค.ศ. 1993^[36][37]

โดยตัวละครอย่างคาโต, บัซ และไท ได้กลับมาพร้อมกับนักสู้ใหม่ที่เลือกได้สามคน ได้แก่: คอนเนอร์ (แชมป์คาราเต้), ทานยา (ราชินีโรลเลอร์) และชีฟ (อดีตบอดีการ์ด) ซึ่งนักสู้ใหม่เหล่านั้นยังเป็นตัวละครสามตัวที่สามารถเล่นได้ในเกมที่ตามมาของบริษัทอาตาริอย่างการ์เดียนส์ออฟเดอะฮูด ตลอดจนมีภาพที่แสดงนักสู้ซีพียูสองตัว ได้แก่ เฮลกา (ด่าน 1) และเจย์-เจย์ (ด่าน 2)^[36]

• พิต-ไฟเตอร์ ที่ Killer List of Videogames

• พิต-ไฟเตอร์ ที่ MobyGames