พัวร์เลอเมรีท

พัวร์เลอเมรีทสถาปนาขึ้นใน ค.ศ. 1740 เหตุที่ตั้งชื่อตามภาษาฝรั่งเศสก็เนื่องจากในยุคนั้น ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาสากลที่นิยมใช้กันในราชสำนักของพระเจ้าฟรีดริชที่ 2^[3] แรกเริ่มมีเพียงชั้นตราเดียวสำหรับทั้งทหารและพลเรือน^[4] ในช่วงนี้มีพลเรือนเพียงสามคนที่ได้รับพระราชทานเท่านั้น (หนึ่งในนั้นคือวอลแตร์) ต่อมาในเดือนมกราคม ค.ศ. 1810 ระหว่างสงครามนโปเลียน พระเจ้าฟรีดริช วิลเฮ็ล์มที่ 3 แห่งปรัสเซีย ทรงออกกฎระเบียบให้มอบแก่นายทหารเท่านั้น

ใน ค.ศ. 1866 มีการสถาปนาพัวร์เลอเมรีทชั้นพิเศษ มหากางเขน (Großkreuz) เพื่อพระราชทานแก่นายทหารผู้ที่การกระทำของเขาผู้นั้นเป็นผลให้กองทัพข้าศึกถอนทัพ หรือส่งผลให้กองทัพข้าศึกถูกทำลายราบคาบ ซึ่งมีเพียงบุคคลห้าท่านเท่านั้นที่ได้รับพระราชทาน ได้แก่ พระเจ้าวิลเฮ็ล์มที่ 1 (ค.ศ. 1866), มกุฎราชกุมารฟรีดริช วิลเฮ็ล์ม (ค.ศ. 1873), เจ้าชายฟรีดริช คาร์ล แห่งปรัสเซีย (ค.ศ. 1873), ซาร์อะเลคซันดร์ที่ 2 แห่งรัสเซีย (ค.ศ. 1878) และเฮ็ลมูท กราฟ ฟ็อน ม็อลท์เคอ (ค.ศ. 1879)^[5]

พัวร์เลอเมรีทของทหารเป็นที่รู้จักในระดับสากลระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ผู้ได้รับพระราชทานที่มีชื่อเสียงต่างเป็นนักบินของกองบินโจมตีอากาศ (Luftstreitkräfte) นักบินที่ยิงเครื่องบินข้าศึกตกได้มากกว่าแปดลำถือว่ามีคุณสมบัติได้รับพัวร์เลอเมรีท)^[6] มัคส์ อิมเมิลมัน และอ็อสวัลท์ เบิลเคอ เป็นเสืออากาศสองรายแรกที่ได้รับมอบ พัวร์เลอเมรีทยังถูกมอบแก่มันเฟรท ฟ็อน ริชท์โฮเฟิน เสืออากาศเยอรมันที่มีสถิติสอยเครื่องบินข้าศึกมากที่สุดของโลกในตอนนั้น^[6]

สมัยพระราชทานพัวร์เลอเมรีทชั้นทหารสิ้นสุดลงพร้อมกับการสละราชสมบัติของจักรพรรดิวิลเฮ็ล์มที่ 2 แห่งเยอรมนี เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918

ใน ค.ศ. 1842 พระเจ้าฟรีดริช วิลเฮ็ล์มที่ 4 แห่งปรัสเซีย ได้รับคำแนะนำจากอเล็คซันเดอร์ ฟ็อน ฮุมบ็อลท์ ให้สถาปนาพัวร์เลอเมรีทสำหรับพลเรือนที่เรียกว่า เครื่องราชอิสริยาภรณ์พัวร์เลอเมรีทสำหรับวิทยาศาสตร์และศิลปะ (Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste) แบ่งเป็นสามสาขาได้แก่ มนุษยศาสตร์, วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และวิจิตรศิลป์ แต่ละสาขาครอบครองได้ทีละคน การจะมอบแก่คนใหม่ต้องรอให้คนเก่าเสียชีวิตก่อน