พระราม

พระราม (/ˈrɑːmə/;^[2] IAST: Rāma, ออกเสียง [ˈraːmɐ] ( ฟังเสียง); สันสกฤต: राम อักษรโรมัน: Rama), รามา,^[α] หรือชื่อเต็มของปางนี้คือ รามจันทรา (/ˌrɑːməˈtʃʌndrə/;^[4] IAST: Rāmacandra, สันสกฤต: रामचन्द्र, อักษรโรมัน: Ramachandra), เป็นเทพเจ้าองค์สำคัญในศาสนาฮินดู ในฐานะอวตารปางที่เจ็ดและเป็นหนึ่งในอวตารที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของพระวิษณุ ในศาสนาฮินดูนับถือพระรามเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ โดยถือว่า พระราม เป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุด เรียกว่า พรหมิณ^[5]

พระราม
ชื่อในอักษรเทวนาครี	राम
ชื่อในการทับศัพท์ภาษาสันสกฤต	Rāma
ส่วนเกี่ยวข้อง	อวตารที่ 7 ในทศาวตารในพระวิษณุ, พรหมัน (ลัทธิไวษณพ)
ที่ประทับ	Vaikunta, อโยธยา, Saket
อาวุธ	ธนู
คัมภีร์	รามายณะ, รามจารตมนะ
เทศกาล	Rama Navami, Vivaha Panchami, ทีปวลี, Dusshera
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	อโยธยา, แคว้นโกศล (รัฐอุตตรประเทศ, อินเดีย ในปัจจุบัน)
คู่ครอง	นางสีดา[1]
บุตร - ธิดา	ลวะ กุษ
บิดา-มารดา	ท้าวทศรถ (พระบิดา)[1] พระนางเกาสุริยา (พระมารดา)[1] พระนางไกยเกษี (step-mother) พระนางสุมิตรา (step-mother)
พี่น้อง	พระลักษมณ์ พระพรต พระสัตรุด Shanta
ราชวงศ์	รฆูวันษี-อิศวกุ-สุรยวังษา

ตำนานเล่าว่า พระรามเป็นพระโอรสของ ท้าวทศรถ และ นางเกาสุริยา แห่งกรุงอโยธยา กษัตริย์ผู้ครองแคว้นโกศล พระรามมีพระอนุชา 3 พระองค์ คือ พระลักษณ์, พระพรต และ พระสัตรุด พระรามอภิเษกสมรสกับนางสีดา แม้จะเกิดในราชวงศ์ที่สูงส่ง แต่ชีวิตของพระรามที่มีบรรยายไว้กลับระบุว่าเปลี่ยนแปลงไปในทางตรงข้ามอย่างคาดไม่ถึง เช่น การเนรเทศไปสู่สถานที่ที่ยากไร้และกันดาร ทำให้เกิดคำถามด้านจริยธรรม และประเด็นขัดแย้งทางศีลธรรมในภายหลัง^[6] ในช่วงเวลาที่พระรามเดินป่าเกือบ 14 ปีนั้น ช่วงเวลาที่โดดเด่นมากที่สุดคือการลักพาตัวนางสีดาโดยจอมอสูรอย่างทศกัณฐ์ ตามด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวดของพระรามและพระลักษมณ์ เพื่อการชิงนางสีดากลับมา และสังหารทศกัณฐ์ที่ชั่วร้าย เรื่องราวชีวิตทั้งหมดของพระราม นางสีดา และบุคคลต่างในรามายณะ เปรียบเทียบได้กับหน้าที่ สิทธิ และความรับผิดชอบต่อสังคมของแต่ละบุคคล แสดงให้เห็นถึงการดำเนินชีวิตด้วยธรรมะ โดยมีตัวละครฝ่ายพระรามเป็นแบบอย่าง^[6][7]