พระมหากษัตริย์เบลเยียม

เมื่อประเทศเบลเยียมได้รับเอกราชอย่างสมบูรณ์ในปีค.ศ. 1830 รัฐสภาแห่งชาติ ได้เลือกการปกครองระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ โดยได้เสียงสนับสนุนในรัฐสภาถึง 174 เสียงต่อ 13 เสียง ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1831 รัฐสภาได้มีมติเลือกเจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งเนอมูร์ พระราชโอรสในพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส แต่ประเทศมหาอำนาจอื่นๆ ต่างกดดันไม่ให้พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 ทรงยอมรับ ซึ่งต่อมาทรงปฏิเสธในที่สุด รัฐสภาแห่งชาติจึงได้แต่งตั้งเอราสม์ หลุยส์ ซูร์แล เดอ ชอกีเยเพื่อเป็นผู้สำเร็จราชการเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1831

ในที่สุดรัฐสภาได้มีมติเลือกเจ้าชายเลออปอลแห่งซัคเซิน-โคบวร์ค-โกทาขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งชาวเบลเยียม โดยทรงได้รับการรับรองจากรัฐสภาเมื่อ 4 มิถุนายน และในอีกหกสัปดาห์ต่อมาได้ทรงเข้าพิธีสาบานตนต่อหน้ารัฐธรรมนูญแห่งเบลเยียมที่บริเวณหน้าโบสถ์นักบุญเจมส์แห่งเกาเดินแบร์คที่กรุงบรัสเซลส์ เมื่อ 21 กรกฎาคม^[1] ซึ่งต่อมาได้เป็นวันชาติเบลเยียม

• รายพระนามพระมหากษัตริย์เบลเยียม