นากอร์โน-คาราบัค

นากอร์โน-คาราบัค (อังกฤษ: Nagorno-Karabakh; รัสเซีย: Нагорный Карабах, อักษรโรมัน: Nagorny Karabakh, แปลตรงตัว 'คาราบัคภูเขา'; อาร์มีเนีย: Լեռնային Ղարաբաղ, อักษรโรมัน: Leṙnayin Ġarabaġ, ^ⓘ; อาเซอร์ไบจาน: Dağlıq Qarabağ, ^ⓘ หรือ Yuxarı Qarabağ, ^ⓘ) หรือ อัปเปอร์คาราบัค (Upper Karabakh) เป็นภูมิภาคที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในแถบเทือกเขาคอเคซัส ตั้งอยู่ระหว่างภูมิภาคโลเวอร์คาราบัคกับภูมิภาคซียูนิค และครอบคลุมพื้นที่ด้านตะวันออกเฉียงใต้ของทิวเขาเลสเซอร์คอเคซัส พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาและป่าไม้

นากอร์โน-คาราบัค (อัปเปอร์คาราบัค)
ที่ตั้งและอาณาเขตของอดีตแคว้นปกครองตนเองนากอร์โน-คาราบัค (สีอ่อน)
พื้นที่
• รวม	4,400 ตารางกิโลเมตร (1,700 ตารางไมล์)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• 2556 ประมาณ	146,573[1]
• สำมะโนประชากร 2553	141,400[2]
• ความหนาแน่น	29 ต่อตารางกิโลเมตร (75.1 ต่อตารางไมล์)
เขตเวลา	UTC+4
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	+5

นากอร์โน-คาราบัคเป็นดินแดนที่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับอำนาจอธิปไตย โดยนานาชาติยอมรับว่าภูมิภาคนี้เป็นส่วนหนึ่งของอาเซอร์ไบจาน^[3] แต่ในปัจจุบัน พื้นที่ส่วนใหญ่ของภูมิภาคอยู่ภายใต้การปกครองของสาธารณรัฐอาร์ทซัค รัฐเอกราช "โดยพฤตินัย" ซึ่งมีกลุ่มชาติพันธุ์อาร์มีเนียอาศัยอยู่และได้รับการสถาปนาขึ้นบนพื้นที่ของ (อดีต) แคว้นปกครองตนเองนากอร์โน-คาราบัคของสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอาเซอร์ไบจาน อาเซอร์ไบจานไม่ได้ใช้อำนาจทางการเมืองในภูมิภาคนี้นับตั้งแต่การกำเนิดขบวนการคาราบัคในปี พ.ศ. 2531 หลังจากที่สงครามนากอร์โน-คาราบัคสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2537 ตัวแทนจากรัฐบาลอาร์มีเนียและรัฐบาลอาเซอร์ไบจานได้จัดการเจรจาสันติภาพว่าด้วยสถานะที่ยังเป็นที่โต้แย้งของนากอร์โน-คาราบัค โดยมีกลุ่มมินสค์ขององค์การเพื่อความมั่นคงและความร่วมมือในยุโรปเป็นผู้คอยไกล่เกลี่ย

ภูมิภาคนากอร์โน-คาราบัคมีขอบเขตการปกครองเดียวกับแคว้นปกครองตนเองนากอร์โน-คาราบัคในสมัยสหภาพโซเวียต โดยมีเนื้อที่ประมาณ 4,400 ตารางกิโลเมตร (1,700 ตารางไมล์) อย่างไรก็ตาม พื้นที่ทางประวัติศาสตร์ของภูมิภาคนี้ครอบคลุมเนื้อที่ประมาณ 8,223 ตารางกิโลเมตร (3,175 ตารางไมล์)^[4][5]