ธนูยาวอังกฤษ

ธนูยาวอังกฤษ หรือเรียก ธนูยาวเวลส์ เป็นธนูยาวสมัยกลางประเภททรงพลัง ยาวประมาณ 1.83 เมตร ซึ่งชาวอังกฤษและชาวเวลส์ใช้ในการล่าสัตว์และเป็นอาวุธในสงครามสมัยกลาง การใช้ธนูยาวของอังกฤษมีประสิทธิภาพต่อฝรั่งเศสระหว่างสงครามร้อยปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงต้นของสงคราม ในยุทธการเครซี (ค.ศ. 1346) และปัวตีเย (ค.ศ. 1356) และที่มีชื่อเสียงที่สุดที่ยุทธการอาแฌงคูร์ต (ค.ศ. 1415) แต่เริ่มประสบความสำเร็จน้อยลงหลังจากนั้น พลธนูยาวได้รับความสูญเสียที่ยุทธการแวร์เนย (ค.ศ. 1424) และถูกตีแตกพ่ายที่ยุทธการพาเทย์ (ค.ศ. 1429) เมื่อถูกเข้าตีก่อนที่พวกเขาจะจัดตั้งตำแหน่งตั้งรับ คำว่า ธนูยาว "อังกฤษ" หรือ "เวลส์" เป็นคำสร้างใหม่เพื่อแยกแยะธนูเหล่านี้จากธนูยาวอื่น แม้ธนูยาวแบบเดียวกันนี้จะถูกใช้อย่างแพร่หลายในยุโรปเหนือและยุโรปตะวันตก แต่ที่จริงแล้ว ก้านธนูยิวส่วนมากถูกนำเข้าจากสเปนตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 14 เป็นต้นมา

ธนูยาวที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักมาจากอังกฤษ ซึ่งถูกพบที่แอสคอทท์ฮีท (Ashcott Heath) มณฑลซอมเมอร์เซ็ท ซึ่งมีอายุถึง 2665 ปีก่อนคริสตกาล^[1] แต่ไม่มีธนูยาวเหลือรอดในช่วงที่ธนูยาวใช้กันอย่างแพร่หลาย (ระหว่าง ค.ศ. 1250-1450)^[2] ซึ่งอาจเป็นเพราะ เป็นธรรมชาติของธนูที่จะอ่อนแอลง หัก และถูกเปลี่ยน มากกว่าที่จะส่งต่อกันรุ่นสู่รุ่น^[3] อย่างไรก็ตาม มีธนูยาวมากกว่า 130 คันเหลือรอดจากยุคเรเนซ็องส์ มีลูกศรกว่า 3,500 ดอก และธนูยาวทั้งคัน 137 คัน ถูกกู้ขึ้นจากเรือแมรีโรส เรือของกองทัพเรือในสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 8 ซึ่งจมในพอร์ตสมัธ ใน ค.ศ. 1545

ธนูยาวจะต้องยาวพอจะให้ผู้ใช้น้าว (draw) สายธนูถึงจุดบนใบหน้าหรือร่างกาย และดังนั้น ความยาวจึงแตกต่างกันไปขึ้นกับผู้ใช้ ในยุโรปภาคพื้นทวีป โดยทั่วไปมักพบธนูยาวกว่า 1.2 เมตร สมาคมนักสะสมของเก่าระบุว่า ยาว 1.5-1.83 เมตร^[4] ริชาร์ด บาร์เทล็อต (Richard Bartelot) แห่งสถาบันปืนใหญ่หลวง ระบุว่า ธนูเป็นไม้ยิว ยาว 1.83 เมตร และใช้ธนูยาว 91.4 เซนติเมตร^[5] แกสตัน โฟบัส (Gaston Phoebus) ใน ค.ศ. 1388 เขียนว่าธนูยาวควรจะ "ทำจากไม้ยิวหรือไม้เนื้อแข็ง ยาวเจ็ดสิบนิ้ว [1.78 เมตร] ระหว่างจุดผูกสาย"^[6] นักประวัติศาสตร์ จิม แบรดบูรี (Jim Bradbury) ว่า ธนูเหล่านี้ยาวเฉลี่ย 5 ฟุต 8 นิ้ว^[7] การประเมินทั้งหมดยกเว้นอันสุดท้าย มีขึ้นก่อนการกู้เรือแมรีโรส ซึ่งพบธนูความยาวระหว่าง 1.87 ถึง 2.11 เมตร ยาวเฉลี่ย 1.98 เมตร^[8]

อ้างอิง

บรรณานุกรม

Andrzejewski, Stanislaw (2003) [1954]. Military organization and society. ISBN 978-0-415-17680-4.
Bacon, Edward (1971). Archaeology: Discoveries in the 1960s. New York: Praeger. ISBN 0-304-93635-9.
Bennett, Matthew (1994). "The Development of Battle Tactics in the Hundred Years War". ใน Curry, Anne; Hughes, Michael L (บ.ก.). Arms, armies, and fortifications in the Hundred Years War. Woodbridge, England: Boydell Press. pp. 1–20. ISBN 0-85115-365-8.
Bradbury, Jim (1985). The Medieval Archer. The Boydell Press. ISBN 0-85115-194-9.
Barker, Juliet (2006). Agincourt: Henry V and the Battle That Made England. Little, Brown and Co. ISBN 0-316-01503-2.
Burne, A.H. (1991) [1955]. The Crecy War. London: Greenhill Books. pp. 37–39. ISBN 1-85367-081-2.
Conan Doyle, Arthur (1997). The White Company. Project Gutenberg. สืบค้นเมื่อ 21 April 2004.
Featherstone, Donald (1973) [1967]. Bowmen of England. London: New English Library. ISBN 978-0450016264.
Gunn, Steven (2010). "Archery Practice in Early Tudor England". Past and Present. 209 (1): 53–81. doi:10.1093/pastj/gtq029.
Gunn, Steven; Gromelski, Tomasz (2012). "For whom the bell tolls: accidental deaths in Tudor England". The Lancet. 380 (9849): 1222–1223. doi:10.1016/S0140-6736(12)61702-4. PMID 23057076. S2CID 20425600.
Hageneder, F. (2007). Yew: A History. Sutton Publishing. ISBN 978-0-7509-4597-4.
Heath, E.G. (1980). Archery : A Military History. London: Osprey. ISBN 0850453534.
Heath, E.G. (n.d.) [1972]. The Grey Goose Wing. p. 134.
Keen, Maurice, บ.ก. (1999). Medieval Warfare: A History. Oxford: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-820639-2.
Kruschke, Earl Roger (1985). The right to keep and bear arms: a continuing American dilemma. C.C. Thomas Publishing Co. ISBN 0-398-05141-0.
Lawrence, David (2008). The Complete Soldier: Military Books and Military Culture in Early Stuart England, 1603–1645. Boston: Brill. ISBN 978-9004170797.
Loades, Mike (2013). The Longbow. Botley, Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1782000853.
Longman, C.J.; Walrond, H. (1967). Archery. New York: Fiederick Ungar Publishing Co.
Magier, Mariusz; Nowak, Adrian; และคณะ (2017). "Numerical Analysis of English Bows used in Battle of Crécy". Problemy Techniki Uzbrojenia. 142 (2): 69–85. doi:10.5604/01.3001.0010.5152. ISSN 1230-3801.

Oakeshott, R. Ewart (1960). The Archaeology of Weapons. London: Lutterworth Press.
Pope, Saxton (2003). Hunting with the Bow and Arrow. Project Gutenberg EBook.
Roth, Erik (2012). With a Bended Bow: Archery in Medieval and Renaissance Europe. Stroud, Gloucestershire: The History Press Ltd. ISBN 978-0752463551.
Rothero, Christopher (1984). The Scottish and Welsh wars, 1250–1400. Men at Arms. London: Osprey. ISBN 0-85045-542-1.
Soar, Hugh; Gibbs, Joseph; Jury, Christopher; Stretton, Mark (2010). Secrets of the English War Bow. Westholme. pp. 127–151. ISBN 978-1594161261.
Strickland, Matthew; Hardy, Robert (2005). The Great Warbow: From Hastings to the Mary Rose. Sutton Publishing. ISBN 0-7509-3167-1.
Trevelyan, G. M. (2008). English Social History – A Survey of Six Centuries – Chaucer to Queen Victoria. Longman. ISBN 978-1-4437-2095-3.
Wadge, Richard (2007). Arrowstorm. Stroud: Spellmount. pp. 160–61. ISBN 978-1-86227-388-7.
Wadge, Richard (2012). Archery in Medieval England: Who Were the Bowmen of Crecy?. Stroud, Gloucestershire: History Press Limited. pp. 211–212. ISBN 978-0752465876.

วารสาร

Cummins, Josephine (November 2006). "Saving Prince Hal: maxillo-facial surgery, 1403" (PDF). Dental History Magazine. Glasgow, Scotland: History of Dentistry Research Group, University of Glasgow (19). ISSN 1756-1728. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 1 February 2013. สืบค้นเมื่อ 19 August 2012.
Kaiser, Robert E. (December 2003). "Medieval Military Surgery". Medieval History Magazine. 1 (4).
Kaiser, Robert E. (1980). "The Medieval English Longbow". Journal of the Society of Archer-Antiquaries. 23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 April 2008. สืบค้นเมื่อ 12 April 2008.
Rogers, Clifford J. (2011). "The development of the longbow in late medieval England and "technological determinism"". Journal of Medieval History. 37 (3): 321–341. doi:10.1016/j.jmedhist.2011.06.002. S2CID 159466651.

อื่น ๆ

Bane, Matheus (2006). "English Longbow Testing against various armor circa 1400" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 13 November 2011. สืบค้นเมื่อ 8 November 2016.
Cohu, Will (3 April 2005). "How they did affright the air at Agincourt". The Daily Telegraph.
Levick, Ben (1992). "They Didn't Have Bows, Did They?". Regia Anglorum Publications.
Staff (2007). "The Ship – Armament – Bows" (10 pages ed.). The Mary Rose Trust. pp. 6, 7. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 February 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]