จอน ม็อกซ์ลีย์

จอน ม็อกซ์ลีย์ได้ปล้ำอยู่สมาคมอิสระระหว่างปี 2004 และ 2011^[8] ร่วมงานกับสมาคม Full Impact Pro(FIP), Combat Zone Wrestling(CZW), Ring of Honor(ROH), Evolve(EVOLVE)^{[9][10][11][12]} และ Dragon Gate USA(DGUSA)^[13][14][15] และมีผลงานมากมายเช่น CZW World Heavyweight Championship 2สมัย^[16][17][18], FIP World Heavyweight Championship 1 สมัย^[19][20], HWA Heavyweight Championship 3สมัย^[21], HWA Tag Team Championship 5สมัย ร่วมกับ Jimmy Turner (1), Ric Byrne (1), Cody Hawk (1) และ King Vu (2)^[22], MPW Heavyweight Championship 1 สมัย, MPW Tag Team Championship 1 สมัย ร่วมกับ Vance Desmond, IPW World Heavyweight Championship 2สมัย^{[23][24][25][26]}, IPW Mid-American Championship 1 สมัย, IWA World Tag Team Championship 1 สมัย^[27][28] ร่วมกับ Hade Vansen และ wXw World Tag Team Championship 1 สมัย ร่วมกับ Sami Callihan^[29] วันที่ 1 พฤษภาคม 2019 หลังออกจาก WWE ได้มีวิดิโอโปรโมตว่าจอน ม็อกซ์ลีย์จะกลับมาปล้ำในสมาคมอิสระ^[30]

วันที่ 4 เมษายน 2011 เขาได้เซ็นสัญญากับ WWE และ Dragon Gate USA ได้อนุญาตปล่อยตัวเขาออกจากสมาคม^[31] เขาเคยปรากฏตัวในสมาคมในนาม จอน ม็อกซ์ลีย์ เมื่อวันที่ 20 มกราคม 2006 ร่วมปล้ำแท็กทีมกับแบรด แอตติจูด แพ้ให้เอ็มเอ็นเอ็ม^[5] วันที่ 27 พฤษภาคม 2011 เขาได้เข้าร่วมค่ายพัฒนาทักษะของ WWE, ฟลอริดาแชมเปียนชิปเรสต์ลิง(FCW) ภายใต้ชื่อ ดีน แอมโบรส^[32][33] แอมโบรสเปิดตัวใน FCW วันที่ 3 กรกฎาคม โดยการท้าทายเซท รอลลินส์ อีกหนึ่งนักมวยปล้ำที่โดดเด่นในสมาคมอิสระ^[32][34] ทั้งคู่ได้มีแมตช์เจอกันครั้งแรกในการชิงแชมป์ FCW 15 แบบ Iron Man 15 นาที ตอนที่ 14 สิงหาคมของ FCW โดยแมตช์จบลงด้วยการเสมอ ทำให้รอลลินส์ยังเป็นแชมป์^[35] ในการแข่งขันรอบที่ 2 เพื่อการชิงแชมป์ วันที่ 18 กันยายนของ FCW รอลลินส์ทำแต้มชนะ 3-2^[32][35] แอมโบรสสามารถเอาชนะรอลลินส์ไปได้แบบไม่ชิงแชมป์ในรอบแรกของทัวร์นาเมนต์ Super Eight หาแชมป์ฟลอริดาเฮฟวี่เวท FCWคนใหม่^[36] แต่ก็แพ้ลีโอ ครูเกอร์ในรอบสุดท้ายแบบสี่เส้า^[36] แอมโบรสยังมีความแค้นกับรอลลินส์เพื่อตำแหน่งแชมป์ FCW 15 โดยการทำร้ายแดเมียน แซนดาว ในระหว่างการชิงแชมป์กับรอลลินส์ทำให้รอลลินส์ถูกปรับฟาล์ว^[37] แอมโบรสไม่สามารถชิงแชมป์ FCW 15 มาจากแซนดาวได้^[38] ก่อนที่ลีอากีชนะทั้งแอมโบรสและรอลลินส์แบบสามเส้าเพื่อหาผู้ท้าชิงอันดับ1 ในการชิงแชมป์ฟลอริดาเฮฟวี่เวท FCW^[39] แอมโบรสเริ่มปรากฏตัวในเฮาส์โชว์ของ WWE ในเดือนธันวาคม 2011^[40]

แอมโบรสเปิดตัวค่ายหลักในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2012) พร้อมกับเซท รอลลินส์และโรแมน เรนส์ในนามเดอะชีลด์ โดยมารุมเล่นงานไรแบ็กก่อนจับใส่ท่า Triple Powerbomb กับบนโต๊ะผู้บรรยาย ทำให้ซีเอ็ม พังก์จับกดจอห์น ซีนาชนะป้องกันแชมป์ WWEไว้ได้^[41] ในทีแอลซี (2012) เดอะชีลด์ได้ปล้ำแมตช์แรกชนะไรแบ็กและทีมเฮลโน(เคนและแดเนียล ไบรอัน)ในการต่อสู้ด้วยโต๊ะ บันได และเก้าอี้^[42] ในรอว์ 7 มกราคม เดอะชีลด์ได้ออกมารุมทำร้ายไรแบ็กในการชิงแชมป์ WWE ทำให้พังก์ป้องกันแชมป์ได้อีกครั้ง^[43] ในรอยัลรัมเบิล (2013)เดอะชีลด์ได้แอบมารุมทำร้ายเดอะร็อก ระหว่างการชิงแชมป์ WWE ซึ่งในตอนแรกพังก์กดนับ 3 ชนะ แต่วินซ์ แม็กแมนออกมาบอกให้เริ่มใหม่เลยทำให้เดอะร็อกคว้าแชมป์ไปได้^[44] รอว์คืนต่อมา หลังจากจอห์น ซีนาประกาศเลือกท้าชิงแชมป์ WWE ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29 เดอะชีลด์ก็มารุมลอบทำร้ายซีนา แม้ว่าเชมัสกับไรแบ็กจะออกมาช่วยแต่ก็โดนรุมทำร้าย สุดท้ายเดอะชีลด์เล่นงานซีนาด้วยท่า Triple Powerbomb^[45] รอว์ 4 กุมภาพันธ์ เดอะชีลด์โดนซีนา, ไรแบ็ก และเชมัสล้อมเอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวทีแต่แรนดี ออร์ตันนำทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์^[46] รอว์ 11 กุมภาพันธ์ เดอะชีลด์ออกมาท้าทายกลุ่มของซีนาว่าถ้าอยากมีเรื่องก็ออกมาเจอกันเดี๋ยวนี้ได้เลย ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์จนหนีกระเจิง^[47] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013) เดอะชีลด์เอาชนะทีมซีนาไปได้^[48] ในเรสเซิลเมเนีย 29 เดอะชีลด์ได้เอาชนะเชมัส, แรนดี ออร์ตัน และบิ๊กโชว์^[49] รอว์คืนต่อมา ดิอันเดอร์เทเกอร์ได้ออกมาขออุทิศชัยชนะให้กับพอล แบเรอร์ ที่ชนะซีเอ็ม พังก์ในเรสเซิลเมเนีย เดอะชีลด์ออกมารุมล้อมอันเดอร์เทเกอร์ แต่เคนกับแดเนียล ไบรอันก็ออกมาช่วย^[50] ในรอว์ 22 เมษายน เดอะชีลด์ได้เอาชนะอันเดอร์เทเกอร์, เคน และไบรอัน^[51] ในสแมคดาวน์ 26 เมษายน หลังจากแพ้อันเดอร์เทเกอร์นั้นเดอะชีลด์ได้รุมเล่นงานเทเกอร์จนต้องหายไป^[52]

ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013) แอมโบรสได้คว้าแชมป์ยูเอสสมัยแรกโดยชนะโคฟี คิงส์ตัน คืนเดียวกันรอลลินส์กับเรนส์ได้คว้าแชมป์แท็กทีม WWEจากทีมเฮลโน ทำให้เดอะชีลด์มีแชมป์ครบทั้งทีม^[53][54][55] ในเดือนสิงหาคม 2013 เดอะชีลด์ได้เข้าร่วมกลุ่มดิออธอริตี ของประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการ ทริปเปิลเอช^[56] ในรอว์ 27 มกราคม เดอะชีลด์ได้ปล้ำแทกทีม 6 คนกับ แดเนียล ไบรอัน, เชมัส และจอห์น ซีนา เพื่อที่จะเข้าไปปล้ำชิงแชมป์ WWEในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2014) แต่ก็ไม่ชนะเพราะเดอะไวแอ็ตต์แฟมิลีเข้ามาก่อกวนทำให้เดอะชีลด์แพ้ฟาวล์ เดอะชีลด์จึงท้าเจอกับไวแอ็ตต์แฟมิลี ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ แต่สุดท้ายเดอะชีลด์ก็แพ้ไป^[57] ในปลายเดือนมีนาคมเดอะชีลด์ได้เป็นฝ่ายธรรมะ^[58][59] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30ชนะเคนกับเดอะนิวเอจเอาต์ลอวส์^[60] หลังจากจบเรสเซิลเมเนีย ในรอว์คืนต่อมา แชมป์โลกอย่าง แดเนียล ไบรอัน ได้มาฉลองกับผู้ชม ก่อนจะถูกขัดจังหวะโดยทริปเปิลเอชและเขาได้ขอชิงแชมป์ในคืนนั้น โดยก่อนเริ่มแมตช์นั้นสเตฟานี แม็กแมนได้สั่งให้ เคน, บาทิสตา และออร์ตัน ทำร้ายไบรอันเป็นการสร้างจุดอ่อน และทำให้ทริปเปิลเอชมีโอกาสในการชนะมากขึ้น จนเดอะชีลด์ได้ออกมาจัดการกับพวกกลุ่มของทริปเปิลเอช และได้ช่วยไบรอันจากการกลั่นแกล้งจากกลุ่มทริปเปิลเอช^[61] ในรอว์ 14 เมษายน เดอะชีลด์ต้องปล้ำในแฮนดิแคป 11 รุม 3 แต่กรรมการต้องยุติแมตช์ เนื่องจากทั้งสองฝ่ายอัดกันไม่หยุด ก่อนที่ทริปเปิลเอช, ออร์ตัน และบาทิสตา จะออกมาในนามของกลุ่มเอฟโวลูชั่น เพื่อจัดการกลุ่มเดอะชิลด์โดยเฉพาะ ก่อนจะทำอัดเดอะชิลด์จนหมดสภาพ^[62] และประกาศแมตช์อย่างเป็นทางการในสแมคดาวน์ 18 เมษายน ระหว่างเดอะชีลด์เจอกับเอฟโวลูชั่น ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014) ซึ่งเดอะชีลด์เป็นฝ่ายชนะ^[63]

หลังจากเดอะชีลด์ได้รับชัยชนะในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ ดูเหมือนว่าความแค้นของเอฟโวลูชั่นจะยังไม่จบลง เมื่อในรอว์คืนต่อมาแอมโบรสต้องป้องกันแชมป์ยูเอสกับนักมวยปล้ำ 19 คนในแบทเทิลรอยัล โดยเชมัสเป็นฝ่ายชนะคว้าแชมป์ไปในทันที และจบสถิติการครองแชมป์ของแอมโบรส 351 วัน^[64] ก่อนที่เอฟโวลูชั่นจะตามมาก่อกวน และทำร้ายเดอะชีลด์ในแมตช์ที่ต้องเจอกับไวแอ็ตต์แฟมิลี^[65][66] รอว์สัปดาห์ต่อมา เดอะชีลด์ได้ออกมาท้าเอฟโวลูชั่น หลังจากที่ได้ทำร้ายพวกเขาในสัปดาห์ที่ผ่านมา และรถลีมูซีนกลุ่มเอฟโวลูชั่นก็โผล่มาทางจอยักษ์ในสนาม ทำให้เดอะชีลด์ไม่รอช้าตามไปอัดถึงที่จนกรรมการต้องออกมาห้าม และเอฟโวลูชั่นก็ได้รับคำท้าที่จะเจอกันในเพย์แบ็ค ขณะที่บาทิสตาท้าขอเจอกับโรแมน เรนส์ในคู่เอกของรายการ ซึ่งในแมตช์นั้นสมาชิกที่เหลือของเอฟโวลูชั่น และเดอะชีลด์ต่างก็ยืนอยู่ข้างเวที และในระหว่างแมตช์ทั้งสองฝ่ายต่างอัดกันจนกรรมการบนเวทีต้องยุติการปล้ำ แต่เดอะชีลด์ก็ยังไม่หยุด สเตฟานีจึงเรียกนักมวยปล้ำคนอื่นๆ มาช่วยจัดการเดอะชีลด์ แต่ไม่สำเร็จ และยังโดนเดอะชีลด์เล่นงานคืนได้สำเร็จ ในเพย์แบ็ค (2014) เดอะชีลด์เอาชนะเอฟโวลูชั่นไปได้อีกครั้งแบบแท็กทีม 6 คน ไม่มีกฎกติกา คัดออก รอว์คืนต่อมา บาทิสตาได้ออกจากเอฟโวลูชั่น คืนเดียวกันโรแมน เรนส์มีคิวเจอกับแรนดี ออร์ตัน โดยออร์ตันออกมากับทริปเปิลเอชที่ถือค้อนมาด้วย ทำให้เดอะชีลด์พากันไปหยิบเก้าอี้มาเตรียมไว้ ทริปเปิลเอชบอกว่าบาทิสตามันหนีไปแล้ว แต่เราก็มีแผน 2 เสมอ... ว่าแล้วรอลลินส์ก็เอาเก้าอี้ฟาดใส่เรนส์จากด้านหลัง จากนั้นก็ฟาดแอมโบรสอีกคน รอลลินส์เอาเก้าอี้ไปยื่นให้ออร์ตันเพื่อเอาไปฟาดเรนส์กับแอมโบรสต่ออีก จากนั้นก็ RKO เรนส์ลงบนเก้าอี้ ปิดท้ายรายการโดยมีรอลลินส์ยืนอยู่กับออร์ตันและทริปเปิลเอช เป็นอันว่ารอลลินส์ได้แยกทีมกับเดอะชีลด์ไปแล้ว^[67][68]

ในสแมคดาวน์ 13 มิถุนายน แอมโบรสกับเรนส์ประกาศจะเข้าร่วมมันนีอินเดอะแบงก์ ทริปเปิลเอชโผล่มาทางจอยักษ์ และบอกว่าเหลือที่ว่างอีกแค่ที่เดียวเท่านั้น ดังนั้นจะใช้วิธีการโยนเหรียญตัดสิน ผลการโยนเหรียญคือแอมโบรสจะได้โอกาสปล้ำรอบคัดเลือกเพื่อเข้าสู่มันนีอินเดอะแบงก์โดยเจอกับเบรย์ ไวแอ็ตต์ ระหว่างแมตช์นั้นรอลลินส์ได้มาก่อกวน ทำให้แอมโบรสแพ้หมดสิทธิ์^[69] ต่อมาแอมโบรสแค้นได้ออกมาอัดรอลลินส์ เคนออกมาช่วยแต่แอมโบรสก็ถีบเคนตกเวทีไปแล้วก็เหวี่ยงรอลลินส์ลงไปอัดเคนอีก ก่อนที่แอมโบรสจะรีบหนีไป ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2014)นั้นรอลลินส์เป็นฝ่ายชนะจากการช่วยเหลือของเคนที่เล่นงานแอมโบรส^[70] ในแบทเทิลกราวด์ (2014)แพ้รอลลินส์โดยการปรับ เพราะถูกไล่ออกจากสนามหลังจากทำร้ายรอลลินส์^[71] ในซัมเมอร์สแลม (2014)แพ้รอลลินส์ในลัมเบอร์แจ็กโดยมีนักมวยปล้ำอยู่รอบเวที^[72] ในรอว์คืนต่อมาทั้งคู่ได้รีแมตช์กันแบบจับกดที่ไหนก็ได้ โดยแอมโบรสถูกรอลลินส์กระโดดเหยียบศีรษะ Curb Stomp อัดกับก้อนอิฐจนแพ้น็อก ทำให้ต้องถูกหามขึ้นเปลส่งโรงพยาบาล^[73] ซึ่งเป็นบทให้แอมโบรสต้องหายจากการปล้ำเพื่อไปแสดงภาพยนตร์ Lockdown^[74]

แอมโบรสได้กลับมาล้างแค้นรอลลินส์ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2014)^[75] ในรอว์ 13 ตุลาคม ได้เอาชนะจอห์น ซีนาคว้าสัญญาที่อยู่บนยอดเสาไปเจอกับรอลลินส์ในกรงเหล็กเฮลอินเอเซล (2014)แต่แอมโบรสแพ้จากการก่อกวนของเบรย์ ไวแอ็ตต์^[76] ทำให้เจอกันในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2014) แต่แอมโบรสแพ้ฟาล์วเพราะใช้เก้าอี้^[77] ในทีแอลซี (2014)ได้รีแมตช์กันในรูปแบบ TLC โดยเบรย์ชนะไปได้^[78] ในรอว์ 19 มกราคม ได้เอาชนะแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล แบด นิวส์ บาร์เร็ตต์^[79] ทำให้ได้สิทธิ์ชิงแชมป์ในฟาสต์เลน (2015) ผลปรากฏว่าแอมโบรสถูกปรับแพ้ฟาล์ว^[80] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 31ได้เข้าร่วมแมตช์ไต่บันไดชิงแชมป์อินเตอร์^[81] แต่ไม่สามารถคว้าแชมป์ได้^[82] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2015)ชนะฮาร์เปอร์ไปได้แบบชิคาโกสตรีต์ไฟต์ เป็นชัยชนะครั้งแรกในศึกใหญ่หลังจากแพ้ติดต่อกันถึง 9 ศึก^[83] ในเพย์แบ็ก (2015)แอมโบรสได้สิทธิ์ชิงแชมป์โลก 4 เส้ากับรอลลินส์(แชมป์), แรนดี ออร์ตัน และโรแมน เรนส์^[84] แต่ไม่ได้แชมป์^[85] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2015)ได้ชิงแชมป์โลกกับรอลลินส์ แต่แอมโบรสชนะฟาล์วเพราะรอลลินส์ดึงกรรมการมาป้องกันตัว ทำให้แอมโบรสอัดโดนกรรมการ หลังแมตช์ถูกออธอริตีรุมทำร้าย แต่เรนส์ออกมาช่วย และแอมโบรสก็ขโมยเข็มขัดไป^[86] ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2015)ได้รีแมตช์กับรอลลินส์แบบไต่บันได แต่ไม่ได้แชมป์^[87] ในซัมเมอร์สแลม (2015)ได้ร่วมทีมกับเรนส์ชนะเบรย์และฮาร์เปอร์ไปได้^[88] คืนต่อมาไวแอ็ตต์แฟมิลีได้เปิดตัวสมาชิกใหม่อย่างบรอน สโตรว์แมน^[89] ในไนท์ออฟแชมเปียนส์ (2015)แอมโบรสกับเรนส์ได้ปล้ำแท็กทีม 6 คนเจอกับไวแอ็ตต์แฟมิลี โดยคริส เจริโคได้มาร่วมทีมเป็นคนที่สามแต่ก็แพ้^[90]

ในเดือนพฤศจิกายน รอลลินส์ได้รับบาดเจ็บและต้องสละแชมป์โลก ทำให้มีการจัดทัวร์นาเมนต์หาแชมป์คนใหม่^[91] แอมโบรสได้เข้าร่วมและสามารถผ่านเข้ารอบมาได้โดยชนะไทเลอร์ บรีซ^[92], ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์^[93] และเควิน โอเวนส์ แต่ก็แพ้ให้โรแมน เรนส์ในรอบชิงที่เซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2015)^[94] ในทีแอลซี (2015)แอมโบรสได้คว้าแชมป์อินเตอร์สมัยแรกจากโอเวนส์^[95] ในรอยัลรัมเบิล (2016)ป้องกันแชมป์กับโอเวนส์ไว้ได้แบบลาสแมนสแตนดิ้ง^[96] คืนเดียวกันได้เป็นรองผู้ชนะรอยัลรัมเบิลชิงแชมป์โลกโดยทริปเปิลเอชคว้าแชมป์ไปได้^[97] ในรอว์คืนต่อมา สเตฟานีได้ประกาศจัดแมตช์สามเส้าระหว่าง แอมโบรส, โรแมน เรนส์ และบร็อก เลสเนอร์ในฟาสต์เลน (2016)เพื่อหาผู้ท้าชิงแชมป์กับทริปเปิลเอชในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 32^[98] โดยก่อนฟาสต์เลนในรอว์ 15 กุมภาพันธ์ แอมโบรสเสียแชมป์อินเตอร์คืนให้เควิน โอเวนส์ในแมตช์ 5 เส้า (Fatal 5-Way)^[99] ในฟาสต์เลนไม่สามารถคว้าสิทธิ์ผู้ท้าชิงอันดับ 1 ได้^[100] ในรอว์วันต่อมาแอมโบรสได้ถูกเลสเนอร์ลอบทำร้าย^[101] ก่อนประกาศท้าเจอเลสเนอร์แบบสตรีตไฟต์ไม่มีกฏกติกาในเรสเซิลเมเนีย^[102] ในโรดบล็อกแพ้ทริปเปิลเอชในการชิงแชมป์โลก^[103] ในเรสเซิลเมเนียแพ้เลสเนอร์^[104]

ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2016)ได้คว้ากระเป๋าสิทธิ์ชิงแชมป์โลก^[105] และใช้สิทธิ์ได้แชมป์สมัยแรกจากรอลลินส์ที่เพิ่งได้จากเรนส์^[106] คืนต่อมาเขาได้ประกาศเจอทั้งรอลลินส์และเรนส์ชิงแชมป์สามเส้าในแบทเทิลกราวด์ (2016)^[107][108] 19 กรกฎาคม แอมโบรสได้ถูกดราฟท์ไปสแมคดาวน์ในฐานะแชมป์ WWE^[109] ในแบทเทิลกราวด์ป้องกันแชมป์ไว้ได้^[110] ในซัมเมอร์สแลม (2016)ป้องกันแชมป์กับดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ไว้ได้^[111] ในแบ็กแลช (2016)เสียแชมป์ให้เอเจ สไตส์^[112] ในสแมคดาวน์ 3 มกราคม 2017 ได้คว้าแชมป์อินเตอร์สมัยที่2จากเดอะมิซ^[113] ในรอยัลรัมเบิล (2017)ได้ร่วมเป็นลำดับที่12 ซึ่งอยู่นานเกือบ 27 นาทีก่อนถูกบร็อก เลสเนอร์เหวี่ยงออก^[114][115] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 33ป้องกันแชมป์ได้จากแบรอน คอร์บิน^[116] 10 เมษายน 2017 แอมโบรสได้ย้ายมาสังกัดรอว์ในฐานะแชมป์อินเตอร์^[117] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2017)เสียแชมป์คืนให้เดอะมิซ^[118] ในซัมเมอร์สแลม (2017)ได้ร่วมทีมกับรอลลินส์คว้าแชมป์รอว์แท็กทีม WWEจากซีซาโรและเชมัส ทำให้แอมโบรสเป็นสมาชิกเดอะชีลด์คนแรกที่ได้แชมป์แกรนด์สแลมและแชมป์ทริปเปิลคราวน์ของWWE^[119][120] ก่อนเสียแชมป์คืนให้ซีซาโรและเชมัส^[121] ในปลายปี 2017 แอมโบรสได้รับบาดเจ็บที่ไทรเซบทำให้ต้องพักหลายเดือน^[122][123]

หลังจากพักรักษาตัวไป 8 เดือนแอมโบรสก็ได้กลับมาช่วยเพื่อนอย่างเซท รอลลินส์จนคว้าแชมป์อินเตอร์จากดอล์ฟ ซิกก์เลอร์(พร้อมดรูว์ แม็กอินไทร์)ได้ในซัมเมอร์สแลม (2018)^[124][125] ในรอว์วันต่อมาแอมโบรสกับรอลลินส์ได้แต่งชุดเดอะชีลด์ออกมาช่วยเรนส์ที่เป็นแชมป์ยูนิเวอร์แซลจากการแคชอินกระเป๋าของบรอน สโตรว์แมนเป็นการรวมกลุ่มเดอะชีลด์อีกครั้ง^[126] ในรอว์ 22 ตุลาคม แอมโบรสกับรอลลินส์ได้คว้าแชมป์รอว์แท็กทีมร่วมกันอีกครั้งก่อนที่จะหักหลังรอลลินส์และกลายเป็นฝ่ายอธรรม^[127] และคว้าแชมป์อินเตอร์ได้จากรอลลินส์เป็นสมัยที่ 3^[128] ก่อนเสียให้บ็อบบี แลชลีย์^[129] ในฟาสต์เลน 2019 เดอะชีลด์ได้รวมทีมกันอีกครั้งเอาชนะแบรอน คอร์บิน, บ็อบบี แลชลีย์ และดรูว์ แม็กอินไทร์ไปได้^[130] ในรายการพิเศษ The Shield's Final Chapter เดอะชีลด์รวมทีมกันเป็นครั้งสุดท้ายสามารถเอาชนะคอร์บิน, ดรูว์ และแลชลีย์ไปได้อีกครั้ง^[131] ในเดือนเมษายน 2019 แอมโบรสได้หมดสัญญาและลาออกจาก WWE^[3]

ในเดือนพฤษภาคม 2019 เขาได้เซ็นสัญญากับสมาคม All Elite Wrestling (AEW) โดยใช้นาม Jon Moxley^[132][133] ในศึก Best Of The Super Jr. ของ NJPW วันที่ 5 มิถุนายน 2019 Mox สามารถคว้าแชมป์ IWGP United States Championship เป็นเส้นแรกใน NJPW^[134][135] ในศึก Revolution ของ AEW 29 กุมภาพันธ์ 2020 Mox สามารถคว้าแชมป์โลก AEW จากคริส เจอริโคได้สำเร็จ^[136] และยังได้คว้าแชมป์โลกของสมาคม GCW อีกด้วย^[137][138] ในศึก AEW×NJPW: Forbidden Door 26 มิถุนายน 2022 Mox เอาชนะ Hiroshi Tanahashi สามารถคว้าแชมป์โลกเฉพาะกาลของ AEW ได้สำเร็จ^[139][140] ใน AEW Dynamite 24 สิงหาคม 2022 Mox สามารถเอาชนะแชมป์โลก AEW ตัวจริงอย่างซีเอ็มพังก์ไปได้ทำให้ Mox เป็นแชมป์โลก AEW อย่างเป็นทางการสมัยที่ 2^[141] ก่อนเสียคืนให้พังก์ใน All Out^[142] และคว้ากลับมาได้อีกครั้งเป็นสมัยที่ 3 ทำให้เป็นคนแรกที่คว้าแชมป์โลกของ AEW ถึง 3 สมัย^[143] ก่อนเสียให้ MJF ใน AEW Full Gear 2022^[144] ในศึก All Out 2023 สามารถคว้าแชมป์อินเตอร์เนชันแนล AEW สมัยแรกได้จากออเรนจ์ แคสซิดี^[145] ก่อนเสียให้ Rey Fénix ในรายการ AEW Dynamite Grand Slam หลังครองได้เพียง 17 วัน^[146] ในศึก Windy City Riot เขาสามารถคว้าแชมป์โลก IWGP ได้จากเท็ตสึยะ ไนโตะทำให้เป็นคนแรกที่คว้าแชมป์โลกได้ทั้ง 3 สมาคม WWE, AEW และ NJPW^[147]

เขาอาศัยอยู่ในลาสเวกัสเนวาดา^[148] เขาเป็นแฟนตัวยงของบ้านซินซินนาติกาลส์และฟิลาเดลเฟียใบปลิว^[149] เขาเป็นที่รู้จักในนามของบุคคลที่มีความเป็นส่วนตัวอย่างมากและไม่ได้ใช้สื่อสังคมออนไลน์ในปี 2014 "ผมไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องเปิดตัวด้วยความคิดของทุกคนในโลกด้วยโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ การเชื่อมต่อกับทุกคนในระดับผิวเผินเช่นนั้นไม่จริงสำหรับฉัน"^[150] ในปี 2015 เขากล่าวว่า "ฉันพยายามทำให้ตัวเองปิดตัวออกจากโลกเพราะมีบางสิ่งแปลกๆ ออกไป"^[151]

ตั้งแต่ปี 2013 เขาได้มีความสัมพันธ์กับเรเน พาเกตต์(เรเน ยังในWWE)^[152][153] เมื่อวันที่ 12 เมษายน 2017 เรเนประกาศในทวิตเตอร์ว่าตอนนี้เธอแต่งงานกับดีนแล้ว^[154] พวกเขาได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2017^[155][156] และมีลูกคนแรกในเดือนพฤศจิกายน 2020^[157][158]

เพื่อให้ใกล้ชิดกับแพทย์ที่แนะนำมากขึ้นในระหว่างที่เขาฟื้นตัวจากแขนที่ได้รับบาดเจ็บในปี 2018 เขาอาศัยอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่งในเมืองเบอร์มิงแฮม รัฐแอละแบมา ซึ่งเขาได้ทำสัญญากับ MRSA ที่แขนของเขา^[159] ในเวลาต่อมาเขาบอกว่าการติดเชื้อเกือบจะฆ่าเขาแล้ว^[160] ในเดือนพฤศจิกายน 2021 ตามคำร้องขอของเขา โทนี่ ข่านประกาศว่า เขาได้เข้ารับการบำบัดเพื่อแก้ไขปัญหาโรคพิษสุราเรื้อรัง^[161] เขากลับมาเล่นมวยปล้ำอีกสามเดือนต่อมา^[162]

เขาเริ่มเรียนศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานในปี 2019 จากบทบาทของเขาในภาพยนตร์เรื่อง Cagefighter: Worlds Collide (2020)^[163] หลังจากที่เขาถ่ายทำเสร็จแล้ว เขายังคงฝึก MMA ต่อไปที่ Xtreme Couture^[164] ซึ่งรวมถึงการฝึกกับ Randy Couture ด้วยตัวเองด้วย^[165] เขาลงแข่งขันที่ NAGA Cincinnati Grappling Championships เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2023 โดยชนะประเภทชาย no-gi ผู้เริ่มต้น/รุ่นซูเปอร์เฮฟวี่เวท/รุ่นอายุ 30+ โดยการเอาชนะ Chris Sailor ซึ่งเป็นผู้เข้าแข่งขันเพียงคนเดียวในกลุ่มนั้น^[166][167] ในงานเดียวกัน เขาลงแข่งขันในประเภท no-gi ผู้เริ่มต้น/รุ่นน้ำหนักสัมบูรณ์ของผู้ชาย โดยเอาชนะเซเลอร์อีกครั้งในรอบแรกก่อนที่จะแพ้ด้วยการยอมแพ้ในรอบที่สอง^[168] เขากลับมาแข่งขันในรายการ Twisted Tournament: Cincinnati เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม เข้าสู่ดิวิชั่น 2 อีกครั้ง แต่แพ้การแข่งขันทั้งหมด^[169][170]

แชมป์ WWE

แชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล

แชมป์ยูเอส

แชมป์อินเตอร์เนชันแนล AEW

แชมป์ยูไนเต็ดสเตทส์ IWGP

• All Elite Wrestling
  • AEW World Championship (3 times)^[171]
  • AEW Interim World Championship (1 time)^[172]
  • AEW International Championship (1 time)^[173]
  • AEW World Championship #1 Contender Tournament (2020)^[174]
  • AEW Interim World Championship Eliminator Series (2022)^[175]
  • AEW Grand Slam Tournament of Champions (2022)^[176]
• Combat Zone Wrestling
  • CZW World Heavyweight Championship (2 times)^[177][178]
• Full Impact Pro
  • FIP World Heavyweight Championship (1 time)^{[13][19][177][179]}
• Game Changer Wrestling
  • GCW World Championship (1 time)^{[137][180][138]}
• Heartland Wrestling Association
  • HWA Heavyweight Championship (3 times)^[177][181]
  • HWA Tag Team Championship (5 times) – with Jimmy Turner (1), Ric Byrne (1), Cody Hawk (1) and King Vu (2)^[182][177]
  • Drake Younger Invitational Tournament (2009)^[183]
• Mad-Pro Wrestling
  • MPW Heavyweight Championship (1 time)^[177]
  • MPW Tag Team Championship (1 times) – with Dustin Rayz^[177]
• Insanity Pro Wrestling
  • IPW World Heavyweight Championship^[a] (2 times)^[177]
  • IPW Mid-American Championship (1 time)^[177]
• International Wrestling Association
  • IWA Tag Team Championship (1 time) – with Hade Vansen^[28][177]
• New Japan Pro-Wrestling
  • IWGP World Heavyweight Championship (1 time)
  • IWGP United States Heavyweight Championship (2 times)^[185]
• New York Post
  • Male Wrestler of the Year (2022)^[186]
• Pro Wrestling Illustrated
  • Feud of the Year (2014) vs. Seth Rollins^[187]
  • Most Popular Wrestler of the Year (2014, 2015, 2022)^{[6][188][189]}
  • Inspirational Wrestler of the Year (2022)^[189]
  • Wrestler of the Year (2020)^[190]
  • Ranked No. 1 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 2020^[191]
• Rolling Stone
  • Best Briefly Resuscitated Storyline (2015) vs. Seth Rollins^[192]
  • Most Likeable Loose Cannon (2014)^[193]
• Sports Illustrated
  • Male Wrestler of the Year (2019)^[7]
  • Ranked No. 2 of the top 10 wrestlers in 2022^[194]
• Westside Xtreme Wrestling
  • wXw World Tag Team Championship (1 time) – with Sami Callihan^[177][195]
  • wXw World Tag Team Title Tournament (2009) with Sami Callihan^[196]
• Wrestling Observer Newsletter
  • Best Brawler (2020–2023)^{[197][198][199][200]}
  • Best Pro Wrestling Book (2021) Mox^[198]
  • Feud of the Year (2020) vs. Eddie Kingston^[197]
  • Shad Gaspard/Jon Huber Memorial Award (2021)^[201]
  • United States/Canada MVP (2020, 2022)^{[197][199][200]}
  • Wrestler of the Year (2020, 2022)^{[202][199][200]}
  • Worst Feud of the Year (2013) – as part of The Authority vs. Big Show^[203]
• WWE
  • WWE Championship^[b] (1 time)^[204]
  • WWE Intercontinental Championship (3 times)^[205]
  • WWE United States Championship (1 time)^[206]
  • WWE Raw Tag Team Championship (2 times) – with Seth Rollins^[207]
  • 27th Triple Crown Champion^[208][209]
  • Eighth Grand Slam Champion (under current format; 16th overall)^[208][209]
  • Money in the Bank (2016)^[105]
  • Slammy Award (5 times)^[210]
    • Breakout Star of the Year (2013, 2014) – 2013 award shared with The Shield^[211][212]
    • Faction of the Year (2013, 2014) – with The Shield^[212]
    • Trending Now (Hashtag) of the Year (2013) – #BelieveInTheShield, with The Shield^[211]
  • WWE Year-End Awards (2 times)
    • Best Reunion (2018) – as part of The Shield^[213]
    • Return of the Year (2018)^[213]

• North American Grappling Association
  • NAGA Cincinnati Grappling Championship Gold Medalist - Men No-Gi / Beginner / 225 - 249.9 (Super Heavy Weight) / Master (30+)^{[214][215][166]}

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ จอน ม็อกซ์ลีย์

• Jonathan Good ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
• จอน ม็อกซ์ลีย์ ที่เอกซ์ (ทวิตเตอร์)
• จอน ม็อกซ์ลีย์ ที่ WWE.com