ชื่อบุคคลเกาหลี

ชื่อบุคคลเกาหลี ในสมัยมักประกอบด้วยชื่อสกุล ตามด้วยชื่อตัว โดยไม่มีชื่อกลาง เมื่อเขียนชื่อเกาหลีในอักษรฮันกึล จะไม่มีการแบ่งช่องว่างระหว่างชื่อสกุลกับชื่อตัว^[1]

ชื่อสกุลเกาหลีส่วนใหญ่ประกอบด้วยพยางค์เดียว แม้ว่าจะมีชื่อสกุลหลายพยางค์อยู่บ้าง (เช่น Sun-woo) หลังแต่งงานแล้ว ทั้งสองคนจะยังคงใช้ชื่อเต็ม แต่ลูกจะใช้ชื่อสกุลของพ่อ เว้นแต่ตกลงกันเป็นอื่นขณะจดทะเบียนสมรส ในอดีต ชื่อสกุลเคยจัดกลุ่มเป็น พน-กวัน (ตระกูลหรือครอบครัวขยาย) แต่ละพน-กวันได้รับการระบุจากสถานที่จำเพาะและบรรพบุรุษฝ่ายพ่อร่วมกัน เช่น สกุลอีแห่งช็อนจูมาจากช็อนจู และสืบจาก Yi Han [ko].^[2] ใน ค.ศ. 2000 สำมะโนระบุว่ามีชื่อสกุลทั้งหมด 286 สกุล และแบ่งออกเป็น 4,179 ตระกูล^[3] อย่างไรก็ตามชาวเกาหลีใต้เกือบครึ่งหนึ่งใช้ชื่อสกุลที่พบได้ทั่วไปมากที่สุด 3 สกุลแรก (คิม, อี และพัก)

ชื่อตัวมักมี 2 พยางค์ แม้ว่าจะมีชื่อตัวบางส่วนที่มีหนึ่ง สาม หรือหลายพยางค์ด้วย ส่วนชื่อรุ่น (โดยชื่อจากรุ่นของครอบครัวขยายมีความเกี่ยวข้องในทางใดทางหนึ่ง ส่วนใหญ่มักอยู่ในตัวอักษรเดียวกัน) มักใช้ร่วมกัน แม้ว่าจะไม่ได้รับความนิยมในปัจจุบัน การใช้ชื่อบุคคลจะต้องตามระบบชื่อสุภาพที่เข้มงวด โดยถือเป็นเรื่องหยาบคายที่จะเรียกคนแปลกหน้าหรือคนที่มีสถานะทางสังคมสูงด้วยชื่อบุคคล

การตั้งชื่อเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ครั้งหนึ่งชื่อสกุลสงวนไว้เฉพาะเชื้อพระวงศ์กับชนชั้นสูง แต่ภายหลังกลายเป็นที่ยอมรับในชนชั้นล่าง แม้กระทั่ง ค.ศ. 1910 ชาวเกาหลีมากกว่าครึ่งไม่มีชื่อสกุล ชื่อเกาหลีส่วนใหญ่ก่อนการประดิษฐ์อักษรฮันกึลในคริสต์ศตวรรษที่ 15 เขียนด้วยอักษรจีน (ฮันจา) ในขณะที่หลายชื่อสามารถเขียนในอักษรฮันจาได้ทั้งหมด บางชื่อเขียนได้เฉพาะอักษรฮันกึล (เช่น ดา-ซม) ใน ค.ศ. 2015 ประชากรร้อยละ 7.7 มีชื่อที่เขียนได้เฉพาะอักษรฮันกึลเท่านั้น ในช่วงเกาหลีภายใต้การปกครองของญี่ปุ่นที่เริ่มต้นใน ค.ศ. 1939 ชาวเกาหลีถูกบังคับให้ใช้ชื่อและระบบการตั้งชื่อแบบญี่ปุ่น ก่อนที่ใน ค.ศ. 1946 จึงหันกลับมาใช้แบบเดิม