ชาวเบงกอล
ชาวเบงกอล (อังกฤษ: Bengali, Bangalee;[8] เบงกอล: বাঙ্গালী/বাঙালি, ออกเสียง: [baŋgali, baŋali](
ฟังเสียง)) คือกลุ่มชาติพันธุ์อินโด-อารยันกลุ่มหนึ่งที่เป็นชนพื้นเมืองของภูมิภาคเบงกอลในเอเชียใต้ หรือระบุให้แคบลงคือ ส่วนตะวันออกของอนุทวีปอินเดียซึ่งปัจจุบันถูกแบ่งระหว่างประเทศบังกลาเทศกับรัฐเบงกอลตะวันตก, รัฐตริปุระ และบางส่วนของรัฐอัสสัม รัฐเมฆาลัย และรัฐมณีปุระของประเทศอินเดีย[9] ชาวเบงกอลพูดภาษาเบงกอลซึ่งเป็นภาษาหนึ่งในกลุ่มภาษาอินโด-อารยัน
| |
|---|---|
| ประชากรทั้งหมด | |
| ป. 285 ล้านคน[1][2][3] | |
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
 บังกลาเทศ | 166,840,302[4][5] |
 อินเดีย | 107,228,917[6][7] |
| ภาษา | |
| ภาษาและภาษาย่อยเบงกอล | |
| ศาสนา | |
| |
| กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
| ชาวอินโด-อารยัน | |
ชาวเบงกอลเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 3 ของโลก รองจากชาวฮั่นและชาวอาหรับ[10] นอกเหนือจากบังกลาเทศและรัฐเบงกอลตะวันตก, รัฐตริปุระ และหุบเขาพรากในรัฐอัสสัมของอินเดียแล้ว ประชากรชาวเบงกอลส่วนใหญ่ยังอาศัยอยู่ในดินแดนสหภาพหมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ของอินเดีย เช่นเดียวกับเขตเนินเขาจิตตะกองของบังกลาเทศ (ซึ่งแต่เดิมไม่ถือเป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคเบงกอล) โดยมีประชากรอย่างมีนัยสำคัญในเดลี, รัฐอรุณาจัลประเทศ, รัฐฉัตตีสครห์, รัฐฌารขัณฑ์, รัฐเมฆาลัย, รัฐมิโซรัม, รัฐนาคาแลนด์ และรัฐอุตตราขัณฑ์ของอินเดีย[11] ชาวเบงกอลพลัดถิ่นทั่วโลก (ชาวบังกลาเทศพลัดถิ่นและชาวอินเดียเชื้อสายเบงกอล) มีชุมชนถาวรในปากีสถาน, สหรัฐ, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ตะวันออกกลาง, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้, มาเลเซีย, สิงคโปร์ และอิตาลี
ชาวเบงกอลมีกลุ่มย่อยทางศาสนาที่สำคัญสี่กลุ่ม ได้แก่ ชาวมุสลิมเบงกอล, ชาวฮินดูเบงกอล, ชาวคริสต์เบงกอล และชาวพุทธเบงกอล
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
