ฆ้อง

ฆ้อง เป็นเครื่องดนตรีไทยประเภทเครื่องตี มีหลายขนาดและประเภท บางชนิดเป็นเพียงเครื่องตีให้สัญญาณ เช่น ฆ้องกระแต ใช้ตีบอกสัญญาณเข้าเวรยาม, ฆ้องชัย ใช้ตีบอกสัญญาณในกองทัพสมัยโบราณ เป็นต้น บางท้องถิ่นเรียกว่า โหม่ง

• ฆ้องวงใหญ่ ใช้ในวงปี่พาทย์ วงมโหรี
• ฆ้องวงเล็ก ใช้ในวงปี่พาทย์ วงมโหรี
• ฆ้องมอญ ใช้ในวงปี่พาทย์มอญ
• ฆ้องราว ในอดีตใช้บรรเลงประกอบการเล่น"ระเบ็ง"ซึ่งเป็นมหรสพโบราณประแภทหนึ่ง
• ฆ้องคู่ ใช้ในวงปี่พาทย์ชาตรี
• ฆ้องเหม่ง ใช้ในวงบัวลอย
• ฆ้องโหม่ง

ปัจจุบัน ฆ้องถูกนำไปใช้ร่วมกับพิธีกรรมต่างๆ โดยนิยมซื้อไปถวายวัด เพราะเชื่อกันว่าจะ ทำให้มีชื่อเสียงโด่งดังปัจจุบัน แหล่งผลิต ฆ้องของประเทศไทย อยู่ที่บ้านทรายมูล ตำบลทรายมูล อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี มีมากมายหลายขนาด จัดเป็นสินค้าโอทอป ของตำบล โดย ฆ้อง จะมีโฉลก แบ่ง ตามความเชื่อของชาวอิสาน ดังนี้

• สิทธิชัยมังคลโชค
• ตีอวดโลกป่าวเดียวดาย
• เสียงดังไกลบ่มั่ว
• เสียงดังทั่วเท่าแผ่นธรณี
• แสน มเหสีมานั่งเฝ้า
• เป็นเจ้าแผ่นทองเหลือง
• แห่ขุนเมืองขึ้นนั่งแท่น
• แสนขุนแหล่นมาเต้า
• ตีโอนอ้าวเสพขอนผี
• นางธรณีตกใจกลัวสะท้าน
• ตีออกบ้านผามเอาชัย

โฉลกนิยมใช้มือคืบ กำปั้น ทางภาคอีสานใช้กำปั้นเรียงตามโฉลก 11 โฉลก

ในวงออร์เคสตรา ฆ้อง หรือบางครั้งเรียกว่าแทมแทม (tam-tam มีที่มาจากภาษาจีน) มีลักษณะเป็นฆ้องแบบแบน ไม่มีระดับเสียง มีได้หลายขนาด ฆ้องสามารถให้ได้ทั้งเสียงนุ่มลึกลับ และเสียงที่ดังกร้าว ขึ้นอยู่กับวิธีการตี ตำแหน่งการตีที่ดีที่สุดอยู่ที่บริเวณโดยห่างจากจุดศูนย์กลางเล็กน้อย ไม้สำหรับตีฆ้องเป็นไม้หัวนุ่ม