คู่คูเปอร์

คู่คูเปอร์ (Cooper pair) กลไกของการเกิดสภาพนำยวดยิ่งเกิดจากการดึงดูดกันของอิเล็กตรอนสองตัวภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสม โดยอันตรกิริยาแบบดึงดูดระหว่างอิเล็กตรอนสองตัวภายในตัวนำยวดยิ่ง อาศัยโฟนอนเป็นสื่อกลางในการจับคู่อิเล็กตรอน โดยอิเล็กตรอนที่สามารถจะจับคู่กันได้จะต้องมีโมเมนตัมและสปินตรงข้ามกัน ในฟิสิกส์สสารอัดแน่น (condensed matter physics) ^[1], คู่คูเปอร์หรือคู่ BCS คือคู่ของอิเล็กตรอน (หรือเฟอร์มิออนอื่น ๆ ) ที่ถูกยึดเหนี่ยวเข้าด้วยกันที่อุณหภูมิต่ำในลักษณะที่มีความแน่นอน ผู้ที่ได้อธิบายในเรื่องนี้ไว้เป็นคนแรกในปี ค.ศ. 1956 โดยนักฟิสิกส์ชาวอเมริกันชื่อ ลีออน คูเปอร์ (Leon Cooper) ^[2] คูเปอร์แสดงให้เห็นว่าการดึงดูดขนาดเล็กโดยพลการระหว่างอิเล็กตรอนในโลหะสามารถก่อให้เกิดสถานะจับคู่ของอิเล็กตรอนที่มีพลังงานต่ำกว่าระดับพลังงานแฟร์มี