Аср (намоз)
Аср ё вусто (ар. صلاة العصر — намози баъд аз нисфирӯзӣ) — саввумин намоз аз намозҳои панҷгона дар ислом ва дорои чор ракъат фарз аст.
Вақти намози аср
Вақти намози аср аз вақти расидани сояи ҳар чиз ба ду баробари худаш (бино ба назари имом Абӯҳанифа (рҳ)) ва ё ба як баробари худаш (бинобар ривояте), яъне аз вақти поён ёфтани намози пешин то нишастани офтоб аст.
Намози аср чаҳор ракъат аст ва қироати ҳамд ва сураҳои он паст хонда мешавад.
Намози аср дар мусофират
Ҳангоми мусофират намози аср кӯтоҳ хонда мешавад, яъне ду ракъат.
Намози аср дар Қуръон
Дар Қуръон аз ин намоз бо номи вусто ёд шудааст[1]
حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ 
Намози аср дар аҳодиси Паёмбар (с)
То зард шудани ранги офтоб вақти хубии намози аср аст ва пас аз он вақти кароҳияти он дохил мешавад ва он то замони ғуруби офтобро дар бар мегирад. Дар ҳолатҳои зарурӣ намози асрро дар ин вақт низ ба ҷой оварда мешавад. Паёмбар (с) мефармояд: «Касе як ракъати намози бомдодро пеш аз тулӯъи офтоб дарёбад, дар воқеъ, намози бомдодро дарёфтааст ва касе як ракъати намози асрро пеш аз ғуруби офтоб дарёбад, воқеан ҳам, намози асрро дарёфтааст».[2][3][4][5][6][7].
Эзоҳ
Адабиёт
- Абдушарифи Боқизода, Фиқҳи исломӣ бар асоси мазҳаби ҳанафӣ, Душанбе — 2017