Александр Порфиревич Бородин
Александр Порфиревич Бородин (1833-1887) — композитори барҷастаи рус.
| русӣ: Александр Порфирьевич Бородин | |
 | |
| Иттилооти асосӣ | |
| Таърихи таваллуд | 31 октябр (12 ноябр) 1833[1][2][3][…] |
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | 15 (27) феврал 1887[4][1][5][…] (53 сол) |
| Маҳалли даргузашт | |
| Солҳои фаъолият | 1847 — 1887 |
| Кишвар | |
| Пеша(ҳо) | classical composer, шимидон, пиёнунавоз, flautist, cellist, пизишк, opera composer, оҳангсоз |
| Соз | фортепиано[8], най[8] ва виолончел[8] |
| Сабк | опера, симфонӣ, мусиқии килоссик[d], Романс ва Мусиқии камеравӣ |
| Ҷоизаҳо | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
| Осор дар Викитека | |
Зиндагинома
Александр Порфиревич Бородин маълумоти мусиқии мунтазам нагирифтааст, дар академияи Медико – ҷарроҳи бо кори илмӣ машғул буд, вале Бородин дар таърихи мусиқии классикаи рус ҳамчун композитори бисёр хуби офарандаи операи пурмазмуни «Княз Игор», 3 симфония (3-юм нотамом), манзараҳои симфонӣ «Дар Осиёи Миёна», секстети торӣ, квинтети фортепианӣ, 2 квартети торӣ, 18 романс, пиесаҳо барои фортепиано. Дӯстони он – олимон Менделеев, Сеченов, Боткин, Зинин ба дониши весеи Бородин дар ҳайрат мемонданд. Ҳамсафонаш аз Дастаи муқтадир («Могучая кучка») дар навбати худ шод мешуданд аз истеъдоди мусиқии профессори химия. Бородин бо роҳбарии М. Балакирев симфонияи якумашро навишт. Ҳама қуввату маҳораташро Бородин барои навиштани симфонияи дувум равона кард ва Мусоргский онро «Симфонияи қаҳрамони рус» номид; В. Стасов ба он номи «Паҳлавонӣ»-ро мустаҳкам кард.[9]