Абуҳотими Сиҷистонӣ

Абуҳотим Саҳл ибни Муҳаммад ибни Усмон ибни Язиди Сиҷистонӣ (ар. أبوحاتم سهل بن محمد بن عثمان بن يزيد السجستاني‎; ? — 869) — забоншинос, муаррих, муҳаддис, шоир арӯздони арабинависи эронитабор, яке аз шогирдони Муҳаммад Ҷарири Табарӣ, аз намояндагони ҷунбиши шуъубӣ.

Абуҳотами Сиҷистонӣ
Таърихи даргузашт869
Пешамуҳаддис

Таълифот

Аз таълифоти ӯ, ки мувофиқи иттилои сарчашмаҳо шумораашон ба 97 мерасидааст, танҳо асарҳое бо номи «Ал-Ҳашарот», «Халқ-ул-инсон», «Ал-Вуҳуш», «Ан-Нахла» (соли 1887 ба табъ расидааст), боқӣ мондаанд, ки асосан дар илми луғатанд. Ба қалами ӯ инчунин асари тазкирамонанди таърихие бо номи «Ал-Муаммарин» тааллуқ дорад, ки дар он аз 110 наф. шоир, ҷанговар ва сардорони қабилаҳои пешазисломии араб сухан меравад.

Эзоҳ

Адабиёт