తెలుగు వ్యాకరణం

తెలుగు వ్యాకరణం పై సిద్ధాంత గ్రంథాన్ని నన్నయ్య సంస్కృతంలో ఆంధ్రశబ్దచింతామణి అనే పేరుతో వ్రాశారు. ఆ తరువాత అధర్వణ, ఆహోబల సూత్రాలు, వార్తికాలు, భాష్యాలు వ్రాశారు. 19వ శతాబ్దంలో చిన్నయసూరి సులభమైన తెలుగు వ్యాకరణాన్ని బాలవ్యాకరణం అనే పేరుతో రాశారు.^[1] నన్నయ ప్రకారం నియమాలు లేని భాషను గ్రామ్యం లేక అపభ్రంశం కావున సాహిత్యానికి పనికిరాదనేవారు. కావున అప్పట్లో సాహిత్యమంతా వ్యాకరణానికి లోబడి వుండేది.^[1]

1. తెలుగు అక్షరాలు
2. తెలుగు పదాలు
3. తెలుగు వాక్యాలు
4. విభక్తి
5. వచనములు
6. సంధి
7. సమాసం
8. ఛందస్సు
9. అలంకారాలు
10. ప్రకృతి - వికృతి
11. భాషాభాగాలు