பிரீட்ரிக் நீட்சே
பிரீட்ரிக் நீட்சே அல்லது நீட்சே எனச் சுருக்கமாக அறியப்படும் பிரீட்ரிக் வில்ஹெல்ம் நீட்சே [1] (Friedrich Wilhelm Nietzsche - அக்டோபர் 15, 1844 – ஆகஸ்ட் 25, 1900) 19 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒரு ஜெர்மானிய மெய்யியலாளரும், மொழியியலாளரும் ஆவார். இவர் மதம், ஒழுக்கநெறி, சமகாலப் பண்பாடு, மெய்யியல், அறிவியல் ஆகியவை தொடர்பில் பல முக்கிய ஆக்கங்களை எழுதியுள்ளார்.[2][3][4][5] இவரது ஆக்கங்கள் ஒரு தனித்துவமான ஜெர்மன் மொழிப் பாணியில் அமைந்திருந்தன. நீட்சேயின் செல்வாக்கு மெய்யியலுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் குறிப்பிடத்தக்க அளவில் இருந்துவருகிறது. சிறப்பாக இருப்பியல்வாதம், பின்நவீனத்துவம் ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடலாம். இவரது பாணியும்; உண்மை தொடர்பான விழுமியம், புறநிலைநோக்கு என்பவை குறித்த அவரது கேள்விகளும்; அவற்றை விளக்குவது தொடர்பில் பல சிக்கல்களை ஏற்படுத்தின. இதனால் அக்காலத்து ஐரோப்பிய மெய்யியலிலும், பகுப்பாய்வு மெய்யியல் துறையிலும் பல துணை நூல்கள் உருவாகின.
| பிரீட்ரிக் நீட்சே | |
|---|---|
 | |
| காலம் | 19ஆம் நூற்றாண்டு மெய்யியல் |
| பகுதி | மேல்நாட்டு மெய்யியல் |
| பள்ளி | Weimar Classicism; precursor to Continental philosophy, இருப்பியல்வாதம், பின்நவீனத்துவம், பின்னமைப்பியல்வாதம், உளப்பகுப்பாய்வு |
முக்கிய ஆர்வங்கள் | அழகியல், நெறிமுறை, ontology, வரலாற்று மெய்யியல், உளவியல், விழுமியக் கோட்பாடு |
குறிப்பிடத்தக்க எண்ணக்கருக்கள் | Apollonian and Dionysian, இறைவனின் இறப்பு, eternal recurrence, herd-instinct, ஆண்டான்-அடிமை ஒழுக்கநெறி, Übermensch, perspectivism, will to power, ressentiment |
செல்வாக்குக்கு உட்பட்டோர்
| |
| கையொப்பம் |  |
பேரிடர்களை வாழ்வின் உறுதிப்பாட்டு நிகழ்வுகளாக விளக்குதல்; மீள்நிகழ்வின் நிலைபேறு (eternal recurrence); பிளேட்டோனிசத்துக்கான மறுப்பு; கிறிஸ்தவம், சமநோக்குவாதம் (Egalitarianism) என்பவற்றை மறுத்தல் என்பவை இவருடைய முக்கியமான எண்ணக்கருக்கள்.
மெய்யியலுக்கு வருவதற்குமுன் இவர் ஒரு மொழியியலாளராகப் பணியைத் தொடங்கினார். இவருக்கு 24 வயதாக இருக்கும்போது, பேசல் பல்கலைக்கழகத்தின் மொழியியல் துறைத் தலைமைப் பதவி இவருக்குக் கிடைத்தது.[6] ஆனால், 1879 ஆம் ஆண்டில் உடல்நலக் குறைவினால் இப்பதவியில் இருந்து அவர் விலகினார்.[7] 1889 ஆம் ஆண்டில் இவருக்குத் தீவிரமான மனநோயின் அறிகுறிகள் தென்பட்டன. இதனால், 1900 ஆவது ஆண்டில் அவர் இறக்கும்வரை, தனது தாயினதும், சகோதரியினதும் பாதுகாப்பில் இருக்கவேண்டி ஏற்பட்டது.[8] 1889 ஆம் ஆண்டில், 44 வயதில், அவருக்கு மனநலத் திறன்களின் முழுமையான இழப்பு ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்பட்டார்.[9] 1897 ஆம் ஆண்டு அவரது தாயார் இறக்கும் வரை பிரீட்ரீக்கை கவனித்துக் கொண்டிருந்தார், பின்னர் அவரது சகோதரி எலிசபெத் ஃபொஸ்டர்-நீட்சேவை கவனித்து வந்தார். இறுதியில் 1900 இல் இறந்தார்.[10]
கலை, தத்துவம், வரலாறு, மதம், துன்பியல், கலாச்சாரம் மற்றும் விஞ்ஞானம் ஆகியவற்றில் நீட்சேஸின் கருத்துக்கள் பரவலாகப் தொட்டுச்செல்கிறது. ஸ்கோபெனாகுர், வாக்னர் மற்றும் கோத்தே போன்ற தத்துவவியலாளர்களின் கருத்துக்களால் தொடக்க காலத்தில் பரீட்ரிக்கின் எழுத்துக்கள் உத்வேகம் பெற்றது.[11] அவருடைய எழுத்து தத்துவார்த்த வாதங்கள், கவிதை, பண்பாட்டு விமர்சனங்கள் மற்றும் கற்பனையானது, முதுமொழி மற்றும் நகைமுரணாக ஒரு வகை அன்பை வெளிப்படுத்தும் விதமாக உள்ளன. அவரது மெய்யியலின் சில முக்கிய கூறுகள், அவரது அடிப்படை விமர்சனம், முன்னோக்குவாதத்திற்கு ஆதரவாக இருக்கிறது. மதம் மற்றும் கிறிஸ்தவ ஒழுக்கநெறி பற்றிய அவரது மரபார்ந்த விமர்சனம் மற்றும் ஆண்டான்-அடிமை ஒழுக்கநெறி சார்ந்து அவரது தொடர்புடைய கோட்பாடுகள் இருக்கின்றன.[12][13] 1882 ல் வெளிவந்த நீட்சேவின் "தி கே சயின்ஸ்" என்ற தொகுப்பில் '“கடவுள் இறந்துவிட்டார்” என்ற சொற்றொடர் அவரின் மாபெரும் தத்துவக்கொடையாக பார்க்கமுடிகிறது. கடவுள் எனும் கருத்தாக்கம் மனிதனின் சாத்தியப்பாடுகளை மறுக்கிறது. அது மனித இருப்பை உதாசீனப்படுத்தி கேள்விக்குள்ளாகிறது என்றார். மதசார்பற்ற சமுகத்தில்தான் ஆக உயர்ந்த மானுட ஆளுமைகளை உருவாக்க இயலும் என்ற நம்பிக்கையை அவர் தந்தார். அவர் கட்சி என்கிற அமைப்பு ஒன்றிற்காக சிந்தித்ததாக தெரியவில்லை. அவரது சிந்தனைகளை நிறுவனப்படுத்திட முயற்சிக்கவில்லை. மறுப்புவாதம் ஆழ்ந்த நெருக்கடிக்கு பதிலளிப்பதன் மூலம் அவரது அழகியல் உறுதிமொழி தென்படுகின்றன. அப்போலோனிய (அப்போலோவின் இயல்புகளமைந்த) மற்றும் டயோனியசியன் (டஸ்னிசஸ் வழிபாட்டுக்குரிய) பற்றிய அவரது கருத்து; மற்றும் போட்டியிடும் விருப்பத்தின் வெளிப்பாடாக மனிதப் பொருளின் தன்மையைக் குறிக்கும், ஒட்டுமொத்தமாக அதிகாரத்திற்கு உகந்ததாக புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது.[14] அவரது பிற்பகுதி எழுத்துலக வாழ்க்கையில் உபெர்மென்ச் என்ற மனிதனுக்கு அப்பாலான விடயங்கள் மற்றும் நித்தியமான திரும்பப் பெறும் கோட்பாடு போன்ற செல்வாக்குமிக்க கருத்துக்களை உருவாக்கி, புதிய மதிப்புகள் மற்றும் அழகியல் நலம் நாடும் சமூக, கலாச்சார மற்றும் தார்மீக சூழல்களை சமாளிக்க தனிப்பட்ட படைப்புகளால் விரிவான முறையில் கவனத்தை ஈர்த்தார்.
அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு சகோதரியான எலிசபெத் போர்ஸ்டர் நீட்சே என்பவர் நீட்சேவின் எழுத்துக்களுக்கு காப்பாளர் மற்றும் பதிப்பாசிரியராக இருந்து அவரது வெளியிடப்படாத நூல்களை மறுபடியும் மறு உருவாக்கம் செய்து தனது சொந்த ஜேர்மன் தேசியவாத சித்தாந்தத்திற்கு பொருந்தும் வகையில் தனது சகோதர் கொண்டிருந்த கருத்துக்களுக்கு முரண்பட்ட வகையில் வெளியிட்டதுடன், வெளிப்படையான யூத எதிர்ப்பு மற்றும் தேசியவாதம் ஆகியவற்றை அவரது பதிப்பக பதிப்புகளால், நீட்சேவின் பாசிசம் மற்றும் நாசிசத்துடன் தொடர்புடைய படைப்புகளை வெளியிட்டார்.[15] 20 ஆம் நூற்றாண்டு அறிஞர்கள் அவரது படைப்பு பற்றிய இந்த விளக்கத்தை எதிர்த்தனர், அவருடைய எழுத்துகளின் திருத்தமான பதிப்புகள் விரைவில் கிடைக்கப்பெற்றன. அவரது சிந்தனை 1960 களில் புதிய பிரபலத்தை அடைந்தன மேலும் அவருடைய கருத்துக்கள் தத்துவவியலில் 20 ஆம் மற்றும் 21 ஆம் நூற்றாண்டின் சிந்தனையாளர்களிடையே குறிப்பாக இருத்தலியல், பின்நவீனத்துவம், பிந்தைய கட்டமைப்புவாதம் அடீத போல கலை, இலக்கியம், உளவியல், அரசியல் மற்றும் பிரபலமான கலாச்சாரம் போன்றவற்றின் மீது ஆழமான தாக்கத்தையும் ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன.[3][16][5][17][18]
வாழ்க்கை
இளமைக்காலம்
புருசிய இராச்சியத்தின் சக்சனியில் உள்ள லைப்சிக் நகருக்கு அருகில் உள்ள சிறு நகரமான ரொக்கனில் 1844 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் 15 ஆம் நாள் பிறந்தார். புருசிய இராச்சியத்தின் மன்னரான நான்காம் பிரடிரிக் வில்லியமின் நாற்பத்து ஒன்பதாவது பிறந்த நாளில் பிறந்ததால் நீட்சே அவரது பெயரைப் பெற்றார். (பின்னாளில் நீட்சே தனது பெயரின் நடுப்பகுதியான வில்ஹெம் என்பதை கைவிட்டுவிட்டார்) நீட்சேவின் தந்தை கார்ல் லுட்விக் நீட்சே (1813-1849), ஒரு லூதரன் போதகர் மற்றும் முன்னாள் ஆசிரியர் ஆவார். தாய் பிரான்சிஸ்கா நீட்சேவை (1826–1897) 1843 ல் மகன் பிறப்பதற்கு ஒரு வருடம் முன்னதாக திருமணம் செய்து கொண்டார். 1846 இல் பிறந்த எலிசபெத் ஃபோஸ்டர்-நீட்சே என்ற ஒரு மகள், 1848 இல் பிறந்த லுட்விக் ஜோசப் என்ற இரண்டாவது மகன் என அவர்களுக்கு மற்ற இரு குழந்தைகளும் இருந்தனர். நீட்சேவின் தந்தை 1849 ல் மூளை நோயால் இறந்தார். சகோதரன் லுட்விக் ஜோசப் ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இரண்டு வயதில் இறந்தார்.[19] குடும்பம் பின்னர் நம்பிர்க் நகருக்கு சென்று அங்கு அவர்கள் நீட்சேவின் தாய்வழி பாட்டி மற்றும் அவரது தந்தையின் இரண்டு திருமணமாகாத சகோதரிகளுடன் வசிக்கத் தொடங்கினார்.
நீட்சே ஒரு சிறுவர் பாடசாலையிலும் பின்னர் ஒரு தனியார் பள்ளியிலும் பயின்றார். அங்கு அவர் குஸ்டாவ் க்ரூக், ருடால்ஃப் வாக்னர் மற்றும் வில்ஹெல்ம் பைண்டர் ஆகியோருடன் நண்பராக ஆனார். அவர்களில் பலர் மிகவும் மதிப்புமிக்க குடும்பங்களில் இருந்து வந்தவர்கள்.
வெகுஜன கலாச்சாரம் மீதான விமர்சனம்
ஃப்ரெட்ரிக் நீட்சே நவீன சமுதாயத்திலும் கலாச்சாரத்திலும் ஒரு நம்பிக்கையற்ற கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்தார். பிரபலமான கலாச்சாரத்தின் கருத்துக்கு எதிராக அவருடைய கருத்துக்கள் நிற்கின்றன. பத்திரிகை மற்றும் வெகுஜன கலாச்சாரம் இணங்குவதற்கு வழிவகுத்ததோடு, மத்தியஸ்தம் பற்றியும் அவர் நம்பினார். மனித இனத்தின் சரிவுக்கு வழிவகுக்கும் அறிவார்ந்த முன்னேற்றமின்மையை நீட்சே கண்டார். நீட்சேவின் கூற்றுப்படி, இந்த வகை வெகுஜன கலாச்சாரத்தை சமாளிக்க தனிநபர்கள் தேவை. சிலர் சக்தி வாய்ந்தவராய் இருப்பதன் மூலம் உயர்ந்த நபர்களாக ஆக முடிந்தது என்று அவர் நம்பினார். வெகுஜன கலாச்சாரம் வளர்ச்சி அடைவதன் மூலம், சமூகம் அதிகமான, பிரகாசமான மற்றும் ஆரோக்கியமான மனிதர்களை உற்பத்தி செய்யும் என்பது நீட்சேவின் கருத்தாகும்.[20]