பால்வினைத் தொழிலாளர்களின் உரிமைகள்
பால்வினைத் தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் (Sex workers' rights) உலகெங்கிலும் தனிநபர்கள் மற்றும் அமைப்புகளால் பின்பற்றப்படும் பல்வேறு குறிக்கோள்களை உள்ளடக்கியது, அவை குறிப்பாக பாலியல் தொழிலாளர்கள் மற்றும் அவர்களின் வாடிக்கையாளர்களின் மனித, உடல்நலம் மற்றும் தொழிலாளர் உரிமைகளை உள்ளடக்கியது. இந்த இயக்கங்களின் குறிக்கோள்கள் வேறுபட்டவை, ஆனால் பொதுவாக பாலியல் வேலையை குற்றமற்றதாக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டது, மேலும் பாலியல் தொழிலில் உள்ள அனைத்து நபர்களுக்கும் உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச அளவில் சட்ட மற்றும் கலாச்சார சக்திகளுக்கு முன் நியாயமான சிகிச்சை பெறுவதனை உறுதி செய்கிறது. [1]
பாலியல் வேலை என்ற சொல் முதன்மையாக பால்வினைத் தொழிலைக் குறிக்கிறது, ஆனால் ஆபாசத் திரைப்படக் கலைஞர்கள், தொலைபேசி பாலியல் இயக்குநர்கள், வலைப்படமி வடிவழகிகள் மன்றங்களில் ஆடை கவிழ்ப்பு நடனக் கலைஞர்கள் மற்றும் பாலியல் தொடர்பான சேவைகளை வழங்கும் மற்றவர்களையும் உள்ளடக்கியது. மேலாளர்கள், முகவர்கள், புகைப்படக் கலைஞர்கள், மன்றப் பாதுகாவலர்கள் ஆகியவற்றையும் சேர்த்து இந்த வார்த்தையின் பயன்பாடானது நீட்டிக்கப்படுகிறது. பாலியல் வேலை பற்றிய விவாதம் பெரும்பாலும் பெண்களின் உரிமைப் பிரச்சினையாக வகைப்படுத்தப்படுகிறது, குறிப்பாக பால்வினைத் தொழிலாளர்கள் இயல்பாகவேஅதை குற்றமாக்க அல்லது சட்டவிரோதமாக வைக்க முற்படுகிறார்கள், ஆனால் உண்மையில் பல ஆண் மற்றும் கலப்பு பாலினத்தவர்களும் ஈடுபட்டுள்ளனர் பாலியல் சேவைகளை வழங்குவதில். பெரும்பாலான பாலியல் தொழிலாளர்கள் குற்றவாளிகள் என்று முத்திரை குத்தப்படுவதை விரும்புவதில்லை மற்றும் விபச்சாரம், ஆபாசப்படம் மற்றும் பாலியல் தொழிலின் பிற பகுதிகளுக்கு எதிரான சட்டங்கள் தங்கள் உரிமைகளை மீறுவதாக கருதுகின்றனர்.
வெனிஸ், இத்தாலியில் பாலியல் தொழிலாளர்களால் சிவப்பு குடைகளை பயன்படுத்தியதிலிருந்து - 49 வது வெனிஸ் பினாலேயின் ஒரு பகுதியாக, சிவப்பு குடை பாலியல் தொழிலாளர் உரிமைகளுக்கான சர்வதேச அளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்ட சின்னமாக மாறியுள்ளது. [2] [3]
பார்வைகள்
பாகுபாடு மற்றும் களங்கம்
பெரும்பாலான நாடுகளில், பால்வினைத் தொழில் சட்டபூர்வமாக இருக்கும் நாடுகளில் கூட , அனைத்து வகையான பாலியல் தொழிலாளர்களும் தங்களை இழிவுபடுத்தி, ஓரங்கட்டப்பட்டதாக உணர்கிறார்கள், மேலும் இது பாகுபாட்டிற்கான சட்டரீதியான தீர்வைத் தேடுவதைத் தடுக்கிறது (எ.கா., ஒரு ஆடை அவிழ்ப்பு மன்ற உரிமையாளரின் இன பாகுபாடு, பாலியல் தொழிலில் ஈடுபடுவதால் போதனையிலிருந்து நீக்கப்படும் நிலை), வாடிக்கையாளரால் பணம் செலுத்தாதது, தாக்குதல் அல்லது கற்பழிப்பு ஆகியவை இதில் குறிப்பிடத்தகுந்தன ஆகும். பாலியல் தொழிலாளர்களின் வாடிக்கையாளர்களும் பாலியல் தொழிலாளர்களை விட களங்கப்படுத்தப்பட்டு ஓரங்கட்டப்படலாம் என்று ஆர்வலர்கள் நம்புகின்றனர். உதாரணமாக, சுவீடன், நோர்வே மற்றும் ஐஸ்லாந்தில், பாலியல் செயல்களை ஏற்பது சட்டவிரோதமானது, (பெறுபவர் குற்றம் செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது, ஆனால் விபச்சாரியாக கருதப்படாது). [4]
ஆபாச விவாதங்கள்
1970 கள் மற்றும் 1980 களில், பெண்களின் பாலியல் குறித்த பெண்ணியவாத உரையாடலில் முக்கிய தலைப்புகள் பாலுணர்வுக் கிளர்ச்சியம், விபச்சாரம் மற்றும் மனித கடத்தல் ஆகியனவாக இருந்தது . இது அமெரிக்காவில் பால்வினைத் தொழிலாளர் உரிமைகளுக்கான அணிதிரட்டலுக்கு வழிவகுத்தது. கரோல் லீ 1980 களின் முற்பகுதியில் "பால்வினை வேலை" என்ற வார்த்தையை உருவாக்கிய பெருமை பெற்றார், பின்னர் அது 1989 இல் வெளியிடப்பட்ட செக்ஸ் ஒர்க் என்ற புத்தகத்தால் பிரபலப்படுத்தப்பட்டது. [5] இஇது , குறிப்பாக ஆபாசப் படங்கள், பெண்களின் உரிமைகளுக்காக பிரச்சாரம் செய்யும் பெண்ணியவாதிகளிடையே ஒரு முக்கிய விவாதமாக இருந்தது. இந்த விவாதங்களில் ஈடுபடும் பெண்ணியவாதிகள் பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் வன்கொடுமைகளை எவ்வாறு ஒழிப்பது என்பது குறித்த எதிர் கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்தனர், மேலும் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் "தாராளவாத பெண்ணியவாதிகள்" அல்லது "தீவிர பெண்ணியவாதிகள்" என வகைப்படுத்தப்பட்டனர். பெண்ணியவாதிகளின் மூன்றாவது குழு "பாலின சார்பு" அல்லது " பாலியல் நேர்மறை பெண்ணியம் " என்று விவரிக்கப்படுகிறது, மேலும் இந்த பார்வை ஆபாசத்தின் உண்மையான பெண்ணிய பாதுகாப்பாக கருதப்படுகிறது. [6]