பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறை
பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறை (Cinema of Pakistan) என்பது பாக்கித்தான்[3] நாட்டில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டு வெளியாகும் திரைப்படங்களையும், அதைச் சார்ந்த தொழிலாளர்களையும் உள்ளடக்கிய திரைப்படத்துறை ஆகும். பாக்கித்தானில் பல திரைப்பட வளாகங்களை கொண்டுள்ளது, அதில் முதன்மையாக அதன் இரண்டு பெரிய நகரங்களான கராச்சி மற்றும் லாகூரில் அமைந்துள்ளது.
| பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறை | |
|---|---|
 | |
| திரைகளின் எண்ணிக்கை | 161 (2018)[1] |
| • தனிநபருக்கு | ஒரு மில்லியனுக்கு 0.62 (2017)[1] |
| முதன்மை வழங்குநர்கள் | ஏ ஆர் வை பிலிம்ஸ் ஹம் பிலிம்ஸ் ஜியோ பிலிம்ஸ் உருது 1 பிக்ஸர் |
| தயாரித்த முழுநீளத் திரைப்படங்கள் (2018)[2] | |
| மொத்தம் | 38 |
பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறை பாக்கிஸ்தானிய கலாச்சாரத்தில் ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் சமீபத்திய ஆண்டுகளில் பல ஆண்டுகளாக வீழ்ச்சியடைந்த பின்னர் மீண்டும் செழிக்கத் தொடங்கியது. இந்த துறை உள்ளநாடு மற்றும் வெளிநாடுகளில் உள்ள பாக்கித்தானியர்களின் மிக முக்கிய பொழுதுபோக்கு அம்சமாக உள்ளது. பல திரைப்படத் தொழில்கள் பாக்கித்தானை மையமாகக் கொண்டுள்ளன, அவை பிராந்திய மற்றும் இயற்கையில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. 1948 முதல் பாக்கித்தானில் 10,000 க்கும் மேற்பட்ட உருது மொழித் திரைப்படங்களும், 8000 க்கும் மேற்பட்ட பஞ்சாபி மொழித் திரைப்படங்களும், 6000 பஷ்தூ மொழித் திரைப்படங்களும் மற்றும் 2000 க்கும் மேற்பட்ட சிந்தி மொழித் திரைப்படங்களும் தயாரிக்கப்பட்டுள்ளன.
தற்காலத்தில் புதிய தலைமுறை தயாரிப்பாளர்கள் தரமான கதை களத்துடன் குறும்படங்கள் வாரியாக திரைப்படத்துறையில் காலடி எடுத்து வைக்கின்றனர். மற்றும் புதிய தொழில்நுட்பம் பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறையை புதிய வழியில் கொண்டு செல்ல முயற்சிக்கின்றது.
வரலாறு
1930 ஆம் ஆண்டு லாகூர் நகரில் அப்துர் ரஷீத் கர்தார் என்பவர் 'ஹுஸ்ன் கா டாகு' என்ற முதல் திரைப்படத்தை இயக்கினார். 1948 ஆம் இயக்குனர் டவுட் சந்த் என்பவரால் 'தேரி யாத்' என்ற படம் முதன் முதலில் பாக்கித்தான் நாட்டில் தயாரிக்கப்பட்ட திரைப்படம் ஆகும். 1947 மற்றும் 2007 க்கு இடையில் பாக்கித்தானிய திரைப்படத்துறை லாகூரில் அமைந்தது. இந்த லாகூர் நகரம் நாட்டின் மிகப்பெரிய திரைப்படத் துறையான (லாலிவுட்)[4] துறைக்கு சொந்தமானது. இந்த காலகட்டத்தில் பாக்கித்தானியத் திரைப்படங்கள் பெரிய அளவிலான பார்வையாளர்களை ஈர்த்தது மற்றும் வலுவான ஒரு கலாச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது.
1970 களின் முற்பகுதியில் பாக்கித்தான் திரைப்படத்துறை உலகின் நான்காவது பெரிய திரைப்படங்களைத் தயாரித்தது.[5] இருப்பினும் 1977 மற்றும் 2007 க்கு இடையில் இஸ்லாமியமயமாக்கல், தணிக்கை சட்டங்களை வலுப்படுத்துதல் போன்ற கட்டுப்பாடுகளால் பாகிஸ்தானின் திரைப்படத் துறை வீழ்ச்சியடைந்தது. 1980 கள் மற்றும் 1990 களில் பாக்கித்தானியத் திரைப்படத்துறை பல ஏற்ற தாழ்வுகளைச் சந்தித்தது, இது மாநில நிதி மற்றும் ஊக்கத்தொகைகளை சார்ந்து பிரதிபலித்தது. இந்த காரணமாக 2000 ஆண்டுகளில் லாகூரில் திரைத்துறை வீழ்ச்சியடைந்து, படிப்படியாக பாகிஸ்தான் நடிகர்கள், நடிகைகள் மற்றும் திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்கள் லாகூரிலிருந்து கராச்சி நகருக்கு மாற்றப்பட்டனர்.[6] 2007 ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதியில் சரிந்த பாக்கித்தான் திரைப்படத்துறை மெல்ல மெல்ல மீள ஆரம்பித்தது. அதன் விளைவாக கராச்சி நகரம் பாக்கித்தான் திரைப்படத்துறையின் மையமாக தன்னை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டது.