நீலகண்டன் ஜெயச்சந்திரன் நாயர்
கர்னல் நீலகண்டன் ஜெயச்சந்திரன் நாயர் (Neelakantan Jayachandran Nair) "என்.ஜே" என்று பிரபலமாக அறியப்படும் இவர் இந்திய ராணுவத்தில் பணியாற்றிய மிகவும் அலங்கரிக்கப்பட்ட அதிகாரியாக இருந்தார். 1993 திசம்பர் 20 அன்று, பதுங்கியிருந்த நாகா கிளர்ச்சியாளர்களை உடைக்க நாயர் தலைமையில் ஒரு படைப்பிரிவுக்கு தனிப்பட்ட முறையில் தாக்குதலை வழிநடத்தியதுடன், தனது வீரர்களைக் காத்து தனது உயிரையும் தியாகம் செய்தார். இந்த வீரம் காரணமாக, இவருக்கு அசோகச் சக்கர விருது வழங்கப்பட்டது. [1] [2] [3]
தொழில்நுட்ப ரீதியாக நாயர் இந்திய இராணுவத்தின் மிகவும் அலங்கரிக்கப்பட்ட அதிகாரியாக இருந்தார். அசோக சக்கர விருது மற்றும் கீர்த்தி சக்ர விருது ஆகிய இரண்டையும் பெற்ற ஒரே இராணுவப் பணியாளாராக இருந்தார்.
ஆரம்பகால வாழ்க்கையும் கல்வியும்
ஆர். நீலகண்டன் நாயர், பி.சரசுவதி அம்மா ஆகியோருக்கு 1951 பிப்ரவரி 17 அன்று கேரளாவின் எர்ணாகுளத்தில் பிறந்தார். [4] நாயர் கேரளாவின் கழக்கூட்டம் சைனிக் பள்ளியின் பழைய மாணவராக இருந்தார். [5] பின்னர் 38 வது பிரிவின் ஒரு பகுதியாக புனே தேசிய பாதுகாப்பு அகாதமியில் சேர்ந்தார். இவர் 'ஐ' படையில் உறுப்பினராக இருந்தார். [6] வெலிங்டனில் உள்ள பாதுகாப்பு சேவைகள் பணியாளர் கல்லூரியில் பயின்றார்.
இராணுவ வாழ்க்கை
நாயர் 1971 சூன் 18 இல் 16 மராத்தா இலகு காலாட்படையில் நியமிக்கப்பட்டார். இந்திய இராணுவத்தில் இவரது வாழ்க்கை இரண்டு தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக நீடித்தது. இப்பணியின் போது இவர் பல்வேறு அலுவல், பணியாளர் நியமனங்களை வகித்தார். [1] [7] இவர் பூட்டானில் உள்ள இந்திய இராணுவப் பயிற்சிக்குழிவில் பணியாற்றினார். புனேவில் உள்ள இராணுவப் புலனாய்வுப் பள்ளியிலும் பயிற்றுநராக பணியாற்றினார்.
1983 ஆம் ஆண்டில், மிசோரமில், நாயர் கிளர்ச்சியாளர்களை ஒரு விரைவான தாக்குதல் போரில் ஈடுபடுத்தினார். அதற்காக இவருக்கு கீர்த்தி சக்கரம் விருது வழங்கப்பட்டது. 1993 ஆம் ஆண்டில், இவரது பிரிவு, 16 வது படைப்பிரிவு மராத்தா இலகு காலாட்படை நாகாலாந்தில் நிறுத்தப்பட்டது.
1993 திசம்பரில், இவர் நாகாலாந்தில் ஒரு முன்கூட்டியே படைப்பிரிவை வழிநடத்திச் சென்றார். அங்கே சுமார் நூறு கிளர்ச்சியாளர்களால் பதுங்கியிருந்தனர். தானியங்கி ஆயுதங்களிலிருந்து ஏற்பட்ட தீ விபத்தில் ஒரு இளைய அதிகாரியும், 13 வீரர்களும் சம்பவ இடத்திலேயே கொல்லப்பட்டனர். பலத்த காயமடைந்த நாயர் தனது தைரியத்தை இழக்கவில்லை. இவரது கடுமையான காயம் குறித்து கவலைப்படாத இவர், தனது வீரர்களை ஒழுங்கமைத்து, கிளர்ச்சியாளர்கள் அணிகளை உடைத்தார். இவரது தைரியத்துக்காகவும் துணிச்சலுக்காகவும் இவருக்கு 1994 ல் மரணத்திற்குப் பின் அசோகச் சக்கரம் விருது வழங்கப்பட்டது. [8]