Votkinsk
Votkinsk (ruski: Во́ткинск) je industrijski grad na krajnjem istoku evropske Rusije od 98,134 stanovnika.[2], koji administrativno podpada pod Republiku Udmurtiju.
Votkinsk Во́ткинск | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 57°3′N 54°0′E / 57.050°N 54.000°E | |
| Država |  Rusija |
| Federalni subjekt | Udmurtija |
| Administrativni centar | Votkinski okrug |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | |
| Površina | |
| - Ukupna | 112,18 km²[1] |
| Visina | 50 |
| Stanovništvo (2016.) | |
| - Grad | 98,134[2] |
| - Gustoća | 800.4 stan./km²[2] |
| Vremenska zona | UTC+4 (UTC) |
| Poštanski broj | 427430-427459 |
| Pozivni broj | 23810-8 |
| Službene stranice www.votkinsk | |
| Karta | |
  Votkinsk | |
Votkinsk je znan u svijetskim razmjerima po tom što je u njemu rođen i odrastao kompozitor Petar Iljič Čajkovski.[3]
Geografske karakteristike
Votkinsk leži na rijeci Votki, pritoci Kame, koja protiče svega 12 km južnije.[1]
Od republičkog administrativnog centra Iževskaudaljen je 62 km sjeveroistočno, a od od glavnog grada Moskve 1191 km.[1]
Historija
Historija Votkinska, kao i brojnih gradova u Uralu, vezana je uz dekret, koji je 1757. potpisala carica Elizabeta, njime se naređuje izgradnja željezare na rijeci Votki. Izgradnja postrojenja povjerena je grofu Petru Ivanoviću Šuvalovu, koji je u dvije godine dovršio radove pa je 21. septembar 1759. Votkinski zavod (Воткинский завод) pušten u rad. Od prvih dana njegova rada Votkinskom zavodu dodjeljivani su najveći državni ugovori.[1]
Kako se Zavod širio i povećavala industrijska proizvodnja rastlo je i naselje, pa je 1831. uprava Zavoda zatražila od nadležnih uralskih vlasti da im se dodjeli status grada. Njihov zahtjev nije doživio adekvatni odgovor, pa se naselje još čitav vijek zvalo - Zavod.[1]
Votkinsk je tek 20. augusta 1935. dobio status grada, s tim da je njegov Gradski savjet bio direktno podređen Kirovskoj oblasti,. Od 22. oktobra 1937. Votkinsk je dio Udmurtske Autonomne Sovjetske Socijalističke Republike.[1]
Privreda
I danas je metalurgija najvažniji segment privrede grada, sa 85% u ukupnoj industrijskoj proizvodnji, slijedi je prehrambena industrija sa 9,8%, industrija građevinskog materijala sa 0,8%, a sve ostale industrije sudjeluju sa 4,4%.[1]
