Volterra

Volterra leži u brdima obronaka sjevernih Apenina, sjeverozapadno od Siene,^[1] i oko 50 km južno od provincijskog centra Pise.

Antički Velathri bio je jedan od 12 gradova Etrurske federacije, koji je 205. pne. pružio podršku Rimljanima za vrijeme Drugog punskog rata. Grad je oko 80. - 81. pne. dobio status rimskog civitasa kao municipium Volaterrae nakon građanskog rata između Gaiusa Mariusa i Sulle.^[1]

Od 12. vijeka grad je postao nezavisna srednjovjekovna komuna, ali je od 1361. potpao pod vlast firentinske dinastije Medici.^[1]

U Volterri je rođen maniristički slikar Daniele da Volterra.^[1]

Najveće znamenitosti Volterre su ostatci etrurskih bedema, dozidanih tokom 4. i 3. vijeka pne., sa dvoje etrursko - rimskih ulaznih vratiju i kružni grobovi iz 6. vijeka pne. sa svodovima oko centralnog stupa.^[1]

Pored tog interesentne su i gotička Palazzo dei Priori koji je jedna od najstarijih komunalnih palača u Toskani, zamak iz 1343. proširen 1472., katedrala Santa Maria Assunta iz 10. vijeka (restaurirana i proširena u 13. i 16. vijeku), uz koju je romanički Baptisterij iz 1283 i Palazzo dei Pretorio iz 13. vijeka.^[1]

Grad ima Muzej etrurske umjetnosti Guarnacci sa kolekcijom od 600 pogrebnih urni.^[1]

Volterra je poznata kao centar u kom se kopa alabaster i od njega proizvodi umjetničke keramike, kao i po proizvodnji soli.^[1]

Volterra ima ugovore o prijateljstvu sa slijedećim gradovima;

•  Francuska, Mende
•  Njemačka, Wunsiedel
•  Poljska, Sandomierz

• Službena stranica grada (it)
• Volterra na portalu Encyclopædia Britannica (en)

Volterra na Wikimedijinoj ostavi