Kerč

Kerč leži na krajnjem istoku krimskog poluotoka, u malom zaljevu, na zapadnoj obali istoimenog tjesnaca^[2] , koji vodi u Azovsko more.

Na mjestu današnjeg grada nalazila se kolonija miletskih Grka - Pantikapaion (grčki: Παντικάπαιον), osnovana u 6. vijeku pne.^[2] Grad je cvjetao kao trgovačko središte, a od 5. vijeka pne. postao je i prijestolnica kimerskog Bosporskog Kraljevstva.^[2] O tim slavnim danima svjedoče, brojni arheološki nalazi od katakombi do grobnih humaka, od kojih je najimpresivniji kraljevski kurgan. Kasnije je postao dio Rimskog Carstva, poznat po svom (latinskom imenu Panticapaeum.^[2]

Grad je trpio od brojnih barbarskih provala sve - 375. kad su ga totalno razorili Huni. Nakon što je za ranog srednjeg vijeka obnovljen, nad njim nakon Bizanta vladaju mongolski Tatari sve do - 1318., kad su ga ustupili Republici Genovi. Od tada je bio poznat kao Korčev (talijanski: Cerco ili Cerchio), iz tog je izvedeno današnje ime grada. Od 15. vijeka gradom vladaju Osmanlije, sve do - 1774. kad su ga nakon Rusko-turskog rata prepustili Ruskom Carstvu.^[2]

Za ruske vlasti postao je luka za pretovar roba koje su kasnije prevožene u Azovsko more. Krajem 19. vijeka pored grada otkrivene su velika nalazišta željezne rude, koja je iskapana i prevožena u Donbaski bazen na daljnju preradu. Metalurški objekti podignuti - 1897., uništeni su tokom Drugog svjetskog rata, kad je i sam grad teško oštećen.^[2]

Najveće znamenitost grada su arheološki ostatci antičkog Pantikapaiona na Mitridatovom brdu, kraljevski kurgan iz 4. vijeka pne. i crkva iz 8. vijeka.

Nakon rata podignuti su neki pogoni za proizvodnju lijevanog željeza i popravak brodova. Pored tog za ekonomiju grada značajno je ribarstvo i konzerviranje riba.^[2]

Kerč na Wikimedijinoj ostavi

• Službene stranice grada Arhivirano 2011-11-25 na Wayback Machine-u (ru)
• Kerch na portalu Encyclopædia Britannica (en)