Albanski nacionalizam
Albanski nacionalizam je grupa nacionalističkih ideja i koncepata među Albancima koji su formirani u 19. veku tokom prioda koji se naziva Albanski narodni preporod. Termin je takođe asocijacija na slične koncepte poput Albanizma[1][2][3][4][5] i Pan-Albanizam,[6][7] i ideje koje vode formiranju Velike Albanije.
Delovi ovih ideologija su prihvaćeni tokom postojanja socijalističke Narodne Republike Albanije (1945-1991), koja je više bila fokusirana na kontinuitet ilirsko-albanske ideje[8] i preuzimanje istorije Antičkih Grka kao istorije Albanije.[8] Tokom ere Envera Hodže, istoričari i arheolozi su korišćeni kako bi se pronašla veza između Ilira i Albanaca.[8] Međutim, osnovne vrednosti Albanskog narodnog preporoda ostale su i danas, dok je ideologija razvijena u socijalističkoj Albaniji delimično prisutna[9]) i u Albaniji i na Kosovu.[8]
Albanski nacionalizam pridaje veliku važnost mogućnosti ilirskog prisustva u albanskoj etnogenezi. U 19. veku Albanci su imali ideje da su potomci Pelazga[10][11] i Etruraca,[12] Ilira, antičkih Makedonaca, i Epiraca koji imaju pelazgijsko poreklo. Ove ideje obrazuju nacionalnoi mit kojim se omogućava stvaranje nezavisnosti i samoodređivanja, kao i iridentističkih pokreta.[13][14][15][16]
