Salafismu

La salafiyya (n àrabbu: ﺳﻠﻔﻴـة), o puru salafismu, è na scola di pensieru sunnita ca pigghia lu nomu da salaf al-ṣaliḥīn (L'antinati pii) li tri primi ginirazzioni dî mussurmani (VII-VIII sèculu): li Ṣaḥābi (li Cumpagni di Maumettu), li Tābiʿūn (li Siquaci, 'a ginirazzioni doppu chidda di Maumettu) e li Tābiʿ al-Tābiʿiyyīn (Chiddi ca vegnunu doppu li siquaci, 'a terza ginirazzioni), ca sugnu tutti cunsidirati - dî salafiti - esempi di virtù riliggiusa.

Bannera d'un gruppu tirrurista salafita

Funnamentali pâ storia dî muvimenti salafiti sugnu li tre auturi e studiusi dâ Sunna:

  • Ahmad ibn Hanbal (780-855)
  • Ibn Taymiyya (1263–1328)
  • Muhammad ibn Abd al-Wahhab (1703-1792)

Talìa puru